Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wahałam się nad oceną "słaba" o "może być". Dałam gwiazdkę więcej ze względu na zwierzęta, które lubię. To pierwsza książka Olgi Tokarczuk, którą czytałam. Przypuszczam, że na długo pozostanie ostatnią. Powieść nie podobała mi się i w wielu momentach mnie denerwowała. Trudno mi uwierzyć, że główna bohaterka, teoretycznie mądra, przedsiębiorcza i doświadczona kobieta, tak nieudolnie, a czasami wręcz głupio, próbowała przekonywać do swoich racji.
Dla mnie książka jest nieprzekonująca, fragmentami nieprzemyślana albo przynajmniej nielogiczna.
Sam motyw działania głównej bohaterki rozumiem i popieram.

Wahałam się nad oceną "słaba" o "może być". Dałam gwiazdkę więcej ze względu na zwierzęta, które lubię. To pierwsza książka Olgi Tokarczuk, którą czytałam. Przypuszczam, że na długo pozostanie ostatnią. Powieść nie podobała mi się i w wielu momentach mnie denerwowała. Trudno mi uwierzyć, że główna bohaterka, teoretycznie mądra, przedsiębiorcza i doświadczona kobieta, tak...

Książka, którą warto przeczytać. Dla mnie największą jej zaletą jest przedstawienie ciekawych, dobrze skonstruowanych psychologicznie postaci na tle historii niby nam współczesnej, a jednak bardzo odległej, okrutnej. Łatwiej jest myśleć, że do bestialskich zachowań dochodziło w zamierzchłej przeszłości, gdy nie było takiego przepływu informacji, a dzisiaj ludzkość tak się rozwinęła społecznie, wykształciła w sobie dużą wrażliwość i nie pozwala na łamanie praw człowieka w majestacie prawa. Ale tak nie jest. Oczywiście o tym dowiadujemy się nie z książek beletrystycznych, a zwykle z serwisów informacyjnych, tylko że one podają tyle katastroficznych wiadomości, iż bardziej znieczulają na cierpienie niż uwrażliwiają. W książkach takich jak ta, zarówno ofiary jak i oprawcy mają imiona, rodziny, dowiadujemy się co lubią i często dlaczego robią to, co robią. Dlatego ich historie przemawiają dużo bardziej niż medialne statystyki.
Kolejna przykra konkluzja po przeczytaniu tej książki jest taka, że przeżywają i wielokrotnie decydują o losach narodów nie jednostki bardziej wartościowe, mądrzejsze, a zakompleksione kanalie, kierujące się żądzą zemsty, dewianci, mierni egocentrycy. Pocieszające może jest to, że te postacie szczęśliwe nie są. Z dwóch chłopców, których historia jest głównym tematem powieści, dużą większą sympatię wzbudzał we mnie Hassan. Był mądrzejszy i lepszy od Amira. Chociaż jego życie było teoretycznie dużo trudniejsze, myślę, że jednak żyło mu się lepiej, a przynajmniej przyjemniej, niż Amirowi.
Lubię książki, o których mogę myśleć po skończeniu czytania i nie dochodzę do wniosku, że straciłam czas, a autor zlekceważył czytelnika. "Chłopiec z latawcem" daje dużo do myślenia.
O innych zaletach książki jest napisane w bardzo wielu recenzjach.
Polecam lekturę.

Książka, którą warto przeczytać. Dla mnie największą jej zaletą jest przedstawienie ciekawych, dobrze skonstruowanych psychologicznie postaci na tle historii niby nam współczesnej, a jednak bardzo odległej, okrutnej. Łatwiej jest myśleć, że do bestialskich zachowań dochodziło w zamierzchłej przeszłości, gdy nie było takiego przepływu informacji, a dzisiaj ludzkość tak się...

Książka pomaga zrozumieć prawdziwe motywy swojego postępowania, zachowania innych ludzi, a przez to pozbyć się złudzeń zarówno w stosunku do siebie, jak i innych. Zmienia spojrzenie na świat i oszczędza rozczarowań. Do tego jest dobrze i ciekawie napisana. Gorąco polecam

Książka pomaga zrozumieć prawdziwe motywy swojego postępowania, zachowania innych ludzi, a przez to pozbyć się złudzeń zarówno w stosunku do siebie, jak i innych. Zmienia spojrzenie na świat i oszczędza rozczarowań. Do tego jest dobrze i ciekawie napisana. Gorąco polecam