Książka która mnie dosłownie pochłonęła, jestem pod jej wielkim wrażeniem.
Po przeczytaniu wpadłem również w dysonans. Z jednej strony (z racji badań) straciłem wiarę w ludzkość, z drugiej (z racji recepty na problem) zyskałem.
Szczerze, każdemu polecam, zgadzam się, że powinna być to pozycja obowiązkowa.
Książka pozostaje u mnie na stałe.

Książka która mnie dosłownie pochłonęła, jestem pod jej wielkim wrażeniem.
Po przeczytaniu wpadłem również w dysonans. Z jednej strony (z racji badań) straciłem wiarę w ludzkość, z drugiej (z racji recepty na problem) zyskałem.
Szczerze, każdemu polecam, zgadzam się, że powinna być to pozycja obowiązkowa.
Książka pozostaje u mnie na stałe.

Najbardziej wstrząsający dla mnie to rozdział „Prawo i porządek” na temat działania sądów i policji. Nie jestem w stanie uwierzyć, że podejrzani są tak strasznie traktowani, a takie praktyki jak torturowanie, czy oszukiwanie są nadal aktualne. Coś strasznego. Książka napisana bardzo przystępnym językiem, z wieloma przykładami ilustrującymi przedstawiane koncepty.

Najbardziej wstrząsający dla mnie to rozdział „Prawo i porządek” na temat działania sądów i policji. Nie jestem w stanie uwierzyć, że podejrzani są tak strasznie traktowani, a takie praktyki jak torturowanie, czy oszukiwanie są nadal aktualne. Coś strasznego. Książka napisana bardzo przystępnym językiem, z wieloma przykładami ilustrującymi przedstawiane koncepty.

To powinna być lektura obowiązkowa. Wszystkim żyło by się lepiej

To powinna być lektura obowiązkowa. Wszystkim żyło by się lepiej

Naprawdę znakomita książka, która prócz solidnej dawki dobrej rozrywki (mnóstwo smakowitych anegdot, swobodny i gawędziarski styl) dostarcza też sporo refleksji. Skłania do samokrytycyzmu, do spojrzenia na własne wybory i poglądy bez mgiełki fałszywej pewności. Podczas gdy większość poppsychologii wrzeszczy do nas „uwierz w siebie” czy „odkryj prawdziwe ja”, Tavris i Aronson przestrzegają przed pochopnym zaufaniem własnym wyobrażeniom, a nawet wspomnieniom. Dużo tu się mówi o dysonansie poznawczym, „efekcie piramidy” (czyli sytuacji, gdy podejmujemy decyzję i ta kieruje nas ku coraz bardziej skrajnym działaniom i poglądom, choć równie dobrze moglibyśmy podjąć inną decyzję i zostać skierowanym ku innym poglądom),efekcie potwierdzenia, tworzeniu się fałszywych wspomnień. Autorzy podejmują próbę wyjaśnienia, dlaczego ludzie zasadniczo rozsądni i uczciwi wierzą w najbardziej absurdalne głupoty, bronią okrucieństw, jeśli tylko zostały one popełnione przez ich zwolenników i zachowują się dla postronnych zupełnie nierozumnie i ohydnie. Poszczególne obszary są być może omówione nieco powierzchownie (a jest ich wiele – terapie, sądownictwo, związki),ale nie daje się zauważyć podciągania pod tezę czy stronniczego doboru faktów.

Naprawdę znakomita książka, która prócz solidnej dawki dobrej rozrywki (mnóstwo smakowitych anegdot, swobodny i gawędziarski styl) dostarcza też sporo refleksji. Skłania do samokrytycyzmu, do spojrzenia na własne wybory i poglądy bez mgiełki fałszywej pewności. Podczas gdy większość poppsychologii wrzeszczy do nas „uwierz w siebie” czy „odkryj prawdziwe ja”, Tavris i...

Samousprawiedliwianie - słowo, które po tej lekturze zagości w moim słowniku na dłużej. Z kolei "dysonans" - nabierze dodatkowego wymiaru. W zasadzie tytuł książki doskonale oddaje jej treść. Błądzą wszyscy (ale nie ja). O ile pełniejsze byłyby relacje we wszystkich obszarach życia, gdyby tłoczono nam do głowy zamiast społecznej propagandy, podstawy psychologii społecznej... Do znudzenia będę powtarzał, że podstawy psychologii społecznej powinny być jednym z podstawowych przedmiotów nauczania od najmłodszych lat...

Samousprawiedliwianie - słowo, które po tej lekturze zagości w moim słowniku na dłużej. Z kolei "dysonans" - nabierze dodatkowego wymiaru. W zasadzie tytuł książki doskonale oddaje jej treść. Błądzą wszyscy (ale nie ja). O ile pełniejsze byłyby relacje we wszystkich obszarach życia, gdyby tłoczono nam do głowy zamiast społecznej propagandy, podstawy psychologii...

mądra, ciekawie napisana książka o dysonansie poznawczym. Wprawdzie nie daje rozwiązań, ale przynajmniej zwraca uwagę na to, jak się na co dzień zachowujemy i dlaczego samousprawiedliwianie jest groźne nie tylko w wymiarze sprawiedliwości, ale również w medycynie, czy w związkach. Naprawdę warto przeczytać (tym bardziej, że książka napisana w taki sposób, że czyta się jak dobrą powieść).

mądra, ciekawie napisana książka o dysonansie poznawczym. Wprawdzie nie daje rozwiązań, ale przynajmniej zwraca uwagę na to, jak się na co dzień zachowujemy i dlaczego samousprawiedliwianie jest groźne nie tylko w wymiarze sprawiedliwości, ale również w medycynie, czy w związkach. Naprawdę warto przeczytać (tym bardziej, że książka napisana w taki sposób, że czyta się jak...

Wyjaśnienia z pozoru nieracjonalnych działań ludzi. Mnóstwo badań i teorii z pogranicza socjologii, neuropsychologii.

Wyjaśnienia z pozoru nieracjonalnych działań ludzi. Mnóstwo badań i teorii z pogranicza socjologii, neuropsychologii.

Niesamowite, jak samousprawiedliwianie wpływa na wszystko co robimy, w skali mikro i makro. Ważna książka, pozwalająca zrozumieć siebie i innych.

Niesamowite, jak samousprawiedliwianie wpływa na wszystko co robimy, w skali mikro i makro. Ważna książka, pozwalająca zrozumieć siebie i innych.

Bardzo dobra książka. Autorzy, znani psychologowie społeczni, pokazują w niej bardzo ciekawe przykłady dysonansu poznawczego i błędu konfirmacji i to, jak duży wpływ te błędy mają np. na skuteczność psychoterapii czy działanie wymiaru sprawiedliwości. Autorzy nie stronią od niewygodnego i kontrowersyjnego tematu, jakim są fałszywe wspomnienia dotyczące traumatycznych wydarzeń z dzieciństwa. Dużym plusem jest ostatni rozdział, w którym są podane przykłady ludzi, którzy przyznali się do błędu i korona im z głowy nie spadła - dzięki niemu widać, że jednak jest jakieś światełko w tym tunelu pełnym błędów i wypaczeń.

Bardzo dobra książka. Autorzy, znani psychologowie społeczni, pokazują w niej bardzo ciekawe przykłady dysonansu poznawczego i błędu konfirmacji i to, jak duży wpływ te błędy mają np. na skuteczność psychoterapii czy działanie wymiaru sprawiedliwości. Autorzy nie stronią od niewygodnego i kontrowersyjnego tematu, jakim są fałszywe wspomnienia dotyczące traumatycznych...

Bardzo dobra książka pokazująca jak istotne jest zrozumienie własnego błędu oraz szczere przyznanie się do winy. Autorzy wskazują kilka zawodów w których jest to szczególnie ważne, a także przytaczają mnóstwo ludzkich historii i badań naukowych, na podstawie których formułują ciekawe wnioski. Polecam sie zapoznać.

Bardzo dobra książka pokazująca jak istotne jest zrozumienie własnego błędu oraz szczere przyznanie się do winy. Autorzy wskazują kilka zawodów w których jest to szczególnie ważne, a także przytaczają mnóstwo ludzkich historii i badań naukowych, na podstawie których formułują ciekawe wnioski. Polecam sie zapoznać.