Na pewno nie arcydzieło, nie jest też książką sensacyjną, mimo wątku o takim charakterze. Autor wypowiada się przede wszystkim jako wnikliwy obserwator i zarazem recenzent współczesności, dużo się tu dyskutuje na wynikające z akcji powieści tematy, starając się określić kondycję społeczeństwa polskiego po wyzwoleniu z ograniczeń ustrojowych komunizmu, przy czym jest to ocena bardzo krytyczna. Bohater, nazywany Dziadkiem, ma tyle lat co ja obecnie i dużo jego rozważań dotyczy starości i śmierci, a poza tym dzielnie opiera się "lecącym" na niego kobietom, mogącymi być jego wnuczkami. Odnosząc do siebie, mogę tylko żałować, że u mnie wszystko jest na odwrót. Świetny cytat w ostatnim rozdziale książki: "ze starym wielka męka, bo jak nie pierdzi to stęka".

Na pewno nie arcydzieło, nie jest też książką sensacyjną, mimo wątku o takim charakterze. Autor wypowiada się przede wszystkim jako wnikliwy obserwator i zarazem recenzent współczesności, dużo się tu dyskutuje na wynikające z akcji powieści tematy, starając się określić kondycję społeczeństwa polskiego po wyzwoleniu z ograniczeń ustrojowych komunizmu, przy czym jest to...