Generalnie, nie przepadam za książkami z akcją rozgrywającą się w przestrzeni kosmicznej, a co więcej, no przyznajmy szczerze, gdy książka nie jest dobrze napisana, nie ważne jakiego byłaby gatunku, po prostu odechciewa nam się ją czytać. Tak własnie było w przypadku powieści Beth Revis, której kolejne części pozostaną dla mnie tajemnicą, ponieważ nie "W otchłani" w ogóle do mnie nie dotarła.

Główna bohaterka Amy to 17-letnia dziewczyna z burzą ognistorudych włosów, której świat dał wielkiego kopniaka uwalniając ją przedwczesne z komory kriogenicznej, w której miała hibernować przez 400 lat. Chociaż, to wcale nie kopniak od świata, a od jednego z członków załogi statku, bo przecież nikt z zewnątrz, z otchłani wszechświata nie mógłby tego zrobić, prawda? Amy jest odważną osobą, jednak w niektórych sytuacjach wydała mi się aż śmiesznie nieporadna, zachłanna, przewrażliwiona i emocjonalnie nastawiona do pewnych rzeczy. Nie mówię, że to źle, jednak mnie osobiście zaczęła po pierwszych kilkudziesięciu stronach działać na nerwy. W sumie, nie tylko ona. Starszy również nie stał się dla mnie wzorem do naśladowania, czy postacią, którą uważałabym za godną podziwu. To zadufany w sobie, prostolinijny, niekonsekwentny 16-latek, który ma w przyszłości objąć panowanie nad "Błogosławionym" w roli Najstarszego. Nie podobała mi się jego kreacja, ponieważ albo był wypruty z emocji i niczym się nie przejmował, albo nad wyraz podkreślane były jego niektóre ekscesy. Pozostałe postacie niby są ważne dla całego utworu, a tak naprawdę nic nowego do niego nie wnoszą. Najstarszy, który miał być okrutnym tyranem, w moim przekonaniu nie spełnił swojej roli w najmniejszym stopniu, był jaki był, ale powiedzmy sobie szczerze, nawet nie sprawił, żebym go znielubiła, a już co więcej znienawidziła.

Sama fabuła nie jest za bardzo pomysłowa, ogromny, dryfujący we wszechświecie statek kosmiczny, który ma w przyszłości być zaczątkiem nowej cywilizacji, walka o władzę, wątek miłosny, tragiczny, przeplatanie śmierci i życia, bohaterowie różniący się poglądami. Tak jest prawie w każdym filmie lub książce o podobnej tematyce, której autor/reżyser nie bardzo się wysilił na oryginalność. Ja wiem, że jestem dosyć cięta na tą książkę, jednak nie dała mi ona niczego, czego się po niej spodziewałam, dosłownie, czytałam ją tylko dlatego, że nie lubię zostawiać niedokończonych książek. Perypetie Amy na statku, jej powiązania z mieszkańcami "Błogosławionego" nie były ani ciekawe, ani wciągające, a już na pewno niczego mnie nie nauczyły.

Podsumowując, uważam książkę za nie wartą czasu, który nad nią poświeciłam. Czytanie jej zajęło mi 2,5 dnia i było to chyba najdłuższe 2,5 dnia mojego życia. Nie wiem, dlaczego "W otchłani" jest przez tak wiele osób dobrze oceniana, może ktoś, kto ją już czytał podzieli się ze mną swoimi wrażeniami? Osobiście, nie polecam jej nikomu, chyba że ktoś ma za dużo wolnego czasu i chce przeczytać bardzo lekką i prymitywną lekturę o przygodach we wszechświecie i zapoznać się ze stosunkowo młodą na rynku pisarskim autorką. Cieszę się, że mam ją już za sobą i od razu zabieram się za kolejną książkę, aby o niej szybko zapomnieć.

Generalnie, nie przepadam za książkami z akcją rozgrywającą się w przestrzeni kosmicznej, a co więcej, no przyznajmy szczerze, gdy książka nie jest dobrze napisana, nie ważne jakiego byłaby gatunku, po prostu odechciewa nam się ją czytać. Tak własnie było w przypadku powieści Beth Revis, której kolejne części pozostaną dla mnie tajemnicą, ponieważ nie "W otchłani"...