Moja zdecydowanie ulubiona powieść fantasy, wprowadzająca do niezwykłej trylogii, w której poznajemy głównego bohatera, Bilba Bagginsa oraz specyfikę istot, jakimi są hobbici. Pomysł na napisanie książki zrodził się z baśni na dobranoc, które Tolkien opowiadał swoim synom, byli więc oni pierwszymi jej recenzentami, dzięki czemu dziś i my mamy tą niewątpliwą przyjemność!

Mimo, iż każdy rozdział stanowi oddzielną historię, opowiadającą o jednej z przygód hobbita i krasnolodów podczas wędrówki, głównym wątkiem spajającym je w całość jest wędrówka do Samotnej Góry, w celu odzyskania skarbu krasnolodów, skradzionego i strzeżonego przez groźnego smoka - Smauga. Poznajemy tutaj nie tylko Bilbo Bagginsa, ale również czarodzieja Gandalfa, którego imię znane jest chyba wszystkim.

Interesującym rozwiązaniem, które bardzo lubię w książkach są stosowane retrospekcje, a nawet wybieganie w przyszłość. Nie brakuje oczywiście fantastycznych stworzeń, walecznych krasnolodów, elfów, goblinów, smoka i gigantycznych pająków. Oprócz głównego celu, jakim jest wyprawa po skarb, czytelnika na pewno zainteresuje wątek tajemniczego pierścienia, wędrówka przez Mroczną Puszczę, historia Miasta na Jeziorze oraz nieprzerwalna walka dobra ze złem.

Istotnym dla mnie problemem poruszanym w książce, jest tematyka przyjaźni. Tolkien przekonuje, że prawdziwa przyjaźń jest w stanie zwalczyć wszelkie zło, przeciwności losu i pomaga wyjść z najgorszych opresji. "Jeden za szystkich, wszyscy za jednego" to moje ulubione motto! Powieść ponadto uczy, że mozliwa jest przyjaźń mimo podziałów rasowych czy kulturowych. Najważniejszymi wartościami są tutaj oddanie, odwaga, uczciwość, bezinteresowność oraz konsekwentne poświęcenie dla większej idei, które cechują małego hobbita.

Powieść Tolkiena potwierdza, że przyjaźń jest siłą, która pozwala przetrwać najtrudniejsze chwile, dzięki przyjaciołom łatwiej znaleźć wyjście z trudnej sytuacji, nie poddawać się, łatwiej również znosi się porażki, które są w życiu nieuniknione. Z przyjaciółmi także najlepiej smakuje radość z odnoszonych sukcesów. Czytelnicy stają się świadkami rodzącej się przyjaźni między tytułowym hobbitem a krasnoludami. Podczas gdy trzynastu krasnoludów wyrusza na wyprawę do Samotnej Góry, by odzyskać skradziony im przed laty skarb, szukają czternastego towarzysza, gdyż 13 jest rzekomo liczbą pechową. Czarodziej Gandalf poleca im Bilba Bagginsa, jako sprytnego włamywacza, zapewniając o jego niewątpliwej przydatności w trakcie ich wędrówki. Początkowo obie strony są do siebie wrogo nastawione, a wędrówka zapowiada się na długą i niebezpieczną, co umacnia w końcu więź między krasnoludami i hobbitem. Niejednokrotnie udzielają sobie pomocy, ratując życie towarzyszy, narażając przy tym własne na śmiertelne niebezpieczeństwo. Tym sposobem, mimo początkowej niechęci, stosunki między bohaterami przechodzą przez pierwsze objawy sympatii, wzajemnego szacunku i podziwu, aż do gotowości oddania życia za przyjaciela! Mimo, iż Bilbo znajdzie się również w sytuacji trudnej decyzji, która może zostać odebrana jako zdrada, w istocie będzie przysługą oddaną przyjaciołom. Inną "odmianą" miłości jest również przyjaźń "ojcowska", której przykładem jest Gandalf. Dzięki swojej wiedzy, mądrości i większemu doświadczeniu, zawsze zjawia się w potrzebie i pomaga wędrowcom w tarapatach. Szczególną sympatią darzy małego hobbita, który nie zawodzi pokładanych w nim nadziei czarodzieja.

Moim skromnym zdaniem, powieść polecana czytelnikom w każdym wieku, nawet jeśli fantastyka do tej pory nie królowała na Waszych półkach!

Moja zdecydowanie ulubiona powieść fantasy, wprowadzająca do niezwykłej trylogii, w której poznajemy głównego bohatera, Bilba Bagginsa oraz specyfikę istot, jakimi są hobbici. Pomysł na napisanie książki zrodził się z baśni na dobranoc, które Tolkien opowiadał swoim synom, byli więc oni pierwszymi jej recenzentami, dzięki czemu dziś i my mamy tą niewątpliwą...