Mam kilka wstępnych uwag.
po pierwsze: kreska ogólnie gorsza niż w "Pluto", tj. rysunki budynków, ulic i przyrody bardzo dobre i fajne niektóre "portretowe", tzn. zbliżenia twarzy, ale scenki sytuacyjne, a zwłaszcza sceny kluczowych akcji takie sobie.
po drugie: postacie są zbyt ekspresyjne, ich reakcje wydają się być przesadzone. Mam na myśli to, że otwierają buzie ze zdumienia zbyt często i z byle powodu.
trzy: schematyczność. Autor chciałby chyba zgłębić istotę zła, lecz, mówiąc metaforycznie, zamiast użyć skalpela zabiera się do dzieła z tasakiem. Mamy zatem "absolutne zło" w postaci Johana, konformizm i zgniliznę moralną ucieleśnianą przez lekarzy, niewinną dziewicę (Nina) i doktora Judyma, znaczy tego, Henmę. Brakuje półtonów, wszystko jest określone: czarne lub białe. Co dziwi, zwłaszcza mając w pamięci serię "Pluto" , która swego czasu zrobiła na mnie spore wrażenie. O ile jednak w tamtej mandze udało się autorowi zadać kilka ważnych pytań o istotę człowieczeństwa, a przy tym ciekawie i w nowatorski sposób (zestawiając ludzi i roboty), to "Monsterowi" brakuje głębi. Powyższe sprawia, że manga jest nieco dziecinna, albo ja jezdem za stara.
Akcja rozgrywa się błyskawicznie i wiele tajemnic wychodzi na jaw piorunem, więc nie wiem, co tam się będzie działo przez kilkanaście kolejnych tomów. Główny bohater zaś jest bardziej łebski niż sławetny komisarz z genialną pamięcią, co budzi czasem uśmiech rozbawienia. Chciałoby się zapytać po co mu ona, skoro intelektu nie staje?
All in all manga ciekawa i czyta się.

Mam kilka wstępnych uwag.
po pierwsze: kreska ogólnie gorsza niż w "Pluto", tj. rysunki budynków, ulic i przyrody bardzo dobre i fajne niektóre "portretowe", tzn. zbliżenia twarzy, ale scenki sytuacyjne, a zwłaszcza sceny kluczowych akcji takie sobie.
po drugie: postacie są zbyt ekspresyjne, ich reakcje wydają się być przesadzone. Mam na myśli to, że otwierają buzie ze...