Prywatne zapiski osobistego lekarza Przewodniczącego Mao. Zza bezmiaru mniej lub bardziej dowcipnych anegdot, jak choćby ta, że Przewodniczący nigdy nie mył zębów poprzestając na płukaniu ich herbatą, albo że nie korzystał z kąpieli, gdyż wystarczały mu okłady z gorących ręczników, wyłania się obraz potwora, mordercy milionów. Książka bardzo pożyteczna. Jedna z wielu publikacji pokazujących niebezpieczeństwo totalnych ideologii, związanych z kształtowaniem "nowego człowieka" i "nowej ludzkości". W skali Chin zabieg ten przybrał rozmiary monstrualne, których mimo całego swego barbarzyństwa nie osiągnął nawet stalinizm. Wartość tej książki polega też na tym, że poznajemy Mao Zedonga jako typowego intelektualnego dyletanta. Na pokonanie tego dyletantyzmu nie wystarczyła ogromna ilość przeczytanych książek (w przypadku Mao były to głównie tradycyjne chińskie powieści, spośród których najwyżej cenił "Sen czerwonego pawilonu"). Podobnie było w przypadku Stalina i Fidela Castro. Każdy z nich był bowiem namiętnym czytelnikiem. Książka obnaża też meandry ówczesnej polityki, także w jej międzynarodowym wymiarze (zwłaszcza gdy chodzi o stosunki z ZSRR oraz USA, zwłaszcza w dobie Nixona, którego Przewodniczący podobno polubił). Interesujący jest również portret żony Mao Zedonga, Jiang Qing, postaci wynaturzonej i wstrętnej.

Prywatne zapiski osobistego lekarza Przewodniczącego Mao. Zza bezmiaru mniej lub bardziej dowcipnych anegdot, jak choćby ta, że Przewodniczący nigdy nie mył zębów poprzestając na płukaniu ich herbatą, albo że nie korzystał z kąpieli, gdyż wystarczały mu okłady z gorących ręczników, wyłania się obraz potwora, mordercy milionów. Książka bardzo pożyteczna. Jedna z wielu...