Bardzo rzetelne opracowanie problemu, który jest pełen stereotypów i krzywdzących uproszczeń. Stosunki polsko-żydowskie po przejęciu władzy przez Sowietów na terenie Polski co jakiś czas wracają w debacie publicznej i rozgrzewają środowiska zaangażowane w spór. Chodakiewicz skorzystał z wielu źródeł (także obcojęzycznych), wykonał tytaniczną pracę i postarał się pokazać, jak było naprawdę.

Wydarzenia w latach 1944-1947 trzeba oceniać w sposób uczciwy i jak zawsze, z uwzględnieniem kontekstu historycznego. Ten okres jawi się jako czas totalnego bezprawia i wojny niepodległościowców (jak nazywa grupowo wszystkie polskie organizacje podziemne Chodakiewicz) ze zwolennikami stalinowskiego komunizmu, a może bardziej jego wykonawcami. Na tym tle przedstawia mnóstwo przykładów samosądów, problematycznych konfliktów itp. Być może niestosownie to pisać, ale po kilkudziesięciu stronach wymieniania przykładów różnych konkretnych wydarzeń, czytelnik może być znużony i oczekiwać podsumowań, tak łatwych w odbiorze w publicystyce. Książka Chodakiewicza to jednak praca naukowa i może dlatego właśnie ma taką wartość poznawczą. Wiele z wydarzeń, które opisuje jedno po drugim nie zostanie w pamięci czytelnika, ale przebrnięcie przez książkę pozwala lepiej zrozumieć tamte czasy i uczula czytelnika na większe niuansowanie swoich ocen tego okresu, bez ślepego wpisywania wszystkich aktów przemocy pod "polski antysemityzm", albo "żydokomunę". Oczywiście, te zjawiska także miały miejsce, ale rzeczywistość jest bardziej złożona, choć oczywiście prawda nigdy nie leży po środku, a tam gdzie leży.

Bardzo rzetelne opracowanie problemu, który jest pełen stereotypów i krzywdzących uproszczeń. Stosunki polsko-żydowskie po przejęciu władzy przez Sowietów na terenie Polski co jakiś czas wracają w debacie publicznej i rozgrzewają środowiska zaangażowane w spór. Chodakiewicz skorzystał z wielu źródeł (także obcojęzycznych), wykonał tytaniczną pracę i postarał się pokazać,...