Nie jestem obiektywna, bo Stachura jest dla mnie autorem doskonałym. Fabula rasa trafiła w moje ręce idealnie w momencie kiedy postanowiłam sobie zmienić postrzeganie świata. Uważam, że to nie przypadek. Skłania do wielu pytań, podważa proste prawdy. Mam wrażenie, że kiedy do niej wrócę będzie dla mnie już czymś innym.
Jesteśmy zmianą, szukajmy prawdy w nawet najmniejszym kawałeczku siebie.

Nie jestem obiektywna, bo Stachura jest dla mnie autorem doskonałym. Fabula rasa trafiła w moje ręce idealnie w momencie kiedy postanowiłam sobie zmienić postrzeganie świata. Uważam, że to nie przypadek. Skłania do wielu pytań, podważa proste prawdy. Mam wrażenie, że kiedy do niej wrócę będzie dla mnie już czymś innym.
Jesteśmy zmianą, szukajmy prawdy w nawet najmniejszym...

Bardzo osobista,niezwykle otwarta na drugiego człowieka,rozmawiająca a nie opowiadająca.Ta książka bez względu na to jak wiele razy będzie przez nas czytana,za każdym razem ukaże się w innym świetle,odkrywając przed nami cudne manowce i przestrzenie,których istnienia nawet nie podejrzewaliśmy.Stachura to nie tylko -poezja,Stachura to -filozofia życia,sposób na bycie ,w tej, tamtej ,czy innej rzeczywistości.Czytając Stachurę,przenosimy się w inny wymiar,odrywając się od tego całego zgiełku i galimatiasu dnia powszedniego.Słyszy się niekiedy:Stachura czerpał natchnienie z tego pisarza,innym razem czyta się:Stachura inspirował się twórczością tamtego pisarza,a prawda jest taka ,w moim osobistym odczuciu:Stachura czerpał natchnienie ze wszystkiego co go otaczało,chłonął rzeczywistość,przetwarzał ją,interpretował ,wywracał na nice,łączył i rozdzielał...Stachura... tworzył.

Bardzo osobista,niezwykle otwarta na drugiego człowieka,rozmawiająca a nie opowiadająca.Ta książka bez względu na to jak wiele razy będzie przez nas czytana,za każdym razem ukaże się w innym świetle,odkrywając przed nami cudne manowce i przestrzenie,których istnienia nawet nie podejrzewaliśmy.Stachura to nie tylko -poezja,Stachura to -filozofia życia,sposób na bycie ,w tej,...

Byłem zły na autora za "Oto", trzecią część "Fabula Rasa". O ile pierwsza część tego utworu jest ciekawa, druga niepotrzebnym przeciąganiem tematu, tak trzecia jest wyrzutem pseudo-oświeconego osobnika do reszty zwyczajnych, szarych ludzi, którzy nic nie pojmują z wielkich słów Człowieka-Nikt, za którego Stachura się uważał.

Jednak złość stopniowo została zastąpiona współczuciem w miarę czytania ostatniej części dzienników Stachury. Jego smutna szczerość, po odejściu Człowieka-Nikt, zostawiającego cień Edwarda, łapie za serce. Tak samo jak fragmenty pełne delikatnej miłości do "matuli".

Choć trudny, ten tom jest niezwykle ważny na tle całej serii. W nim wszystkie wątki twórczości i życia autora znajdują swoje apogeum i zakończenie.

Sted, mam nadzieję, że znalazłeś swoje zorze miłe i cudowne manowce....

Byłem zły na autora za "Oto", trzecią część "Fabula Rasa". O ile pierwsza część tego utworu jest ciekawa, druga niepotrzebnym przeciąganiem tematu, tak trzecia jest wyrzutem pseudo-oświeconego osobnika do reszty zwyczajnych, szarych ludzi, którzy nic nie pojmują z wielkich słów Człowieka-Nikt, za którego Stachura się uważał.

Jednak złość stopniowo została zastąpiona...

Cudowne i smutne i to może jeszcze bardziej cudowne?

Cudowne i smutne i to może jeszcze bardziej cudowne?

Ta książka to od początku do końca wołanie o pomoc specjalisty. Treści urojeniowe leją się szerokim strumieniem. Z wolna narastające w twórczości autora "jęczydupstwo" osiąga w tym przerośniętym, groteskowym słowotoku swoje apogeum. Tego się nie da czytać. To jest niestrawne. To zwykły bełkot, chorego już wtedy człowieka, wydany w "dżinsowej wersji" na fali "Stachuromanii" egzaltowanej młodzieży tamtych lat.

Ceniąc sobie przez sentyment jego wcześniejszą twórczość, cierpiałem z każdą stroną Niebieskiej Piątki. Wolałbym, żeby tego nie napisał.

Ta książka to od początku do końca wołanie o pomoc specjalisty. Treści urojeniowe leją się szerokim strumieniem. Z wolna narastające w twórczości autora "jęczydupstwo" osiąga w tym przerośniętym, groteskowym słowotoku swoje apogeum. Tego się nie da czytać. To jest niestrawne. To zwykły bełkot, chorego już wtedy człowieka, wydany w "dżinsowej wersji" na fali...

Kurcze tych książek nie da się tak łatwo oceniać... są tak wyjątkowe, że po prostu nie potrafie...

Kurcze tych książek nie da się tak łatwo oceniać... są tak wyjątkowe, że po prostu nie potrafie...

To prawdopodobnie najlepsza książka jaką w życiu czytałem. Jest w niej dosłownie wszystko. Ani jednego zbędnego słowa. Ciężko się do czegokolwiek przyczepić i nawet to chyba nie jest możliwe. Po prostu arcydzieło. Stwierdzam to z pełną świadomością. Czytałem ją trzykrotnie, a ostatnio nowe wydanie z apendyksem (jakby dalszą częścią, lub dodatkiem),którego nie ma w starszych wydaniach więc polecam. Nie ma drugiej takiej książki.
Człowiek-Nikt jest zastanawiający. Nigdy wcześniej w literaturze nie było takiej samej postaci. Moim zdaniem tylko niektórzy bohaterowie z powieści Hermanna Hessego są w jakimś stopniu pod pewnymi względami zbliżeni. Ten trop nasunął mi inny pomysł. Otóż przez 2 lata nie zauważyłem prostego spostrzeżenia - wydaje mi się że Stachura tu garściami czerpał z buddyzmu.

P.S. Wiem że puszczam wodze fantazji, ale zastanawia mnie czy taka rozmowa jak w Fabula Rasa mogła się rzeczywiście odbyć.

To prawdopodobnie najlepsza książka jaką w życiu czytałem. Jest w niej dosłownie wszystko. Ani jednego zbędnego słowa. Ciężko się do czegokolwiek przyczepić i nawet to chyba nie jest możliwe. Po prostu arcydzieło. Stwierdzam to z pełną świadomością. Czytałem ją trzykrotnie, a ostatnio nowe wydanie z apendyksem (jakby dalszą częścią, lub dodatkiem),którego nie ma w...

Ta książka zmieniła moje życie i postrzeganie świata. Zmusza do myślenia nad każdym zdaniem. Arcydzieło. Przeznaczona dla odważnych. Podjęłam wyzwanie i nie żałuję.

Ta książka zmieniła moje życie i postrzeganie świata. Zmusza do myślenia nad każdym zdaniem. Arcydzieło. Przeznaczona dla odważnych. Podjęłam wyzwanie i nie żałuję.

logiczna całość.

logiczna całość.

Niesamowita, pełna uczuć, tajemnicza, zmuszająca do myślenia opowieść Edwarda Stachury, który jest poetą w każdym wymiarze.

Niesamowita, pełna uczuć, tajemnicza, zmuszająca do myślenia opowieść Edwarda Stachury, który jest poetą w każdym wymiarze.