W książce „Danse Macabre” Stephen King napisał: „W dzieciństwie do moich ulubionych lektur należały komiksy grozy Williama M. Gainsa (…) oraz wszystkich imitatorów Gainesa. (…) Owe komiksowe horrory z lat pięćdziesiątych nadal stanowią dla mnie idealny przykład literatury budzącej strach, czyli uczucie leżące u podstaw grozy, nieco mnie subtelne, ponieważ jego źródłem nie jest wyłącznie umysł”. Zamieszczone w „Opowieściach makabrycznych” historie stanowią hołd dla komiksowych horrorów z tamtych lat, których popularność stała się przyczyną moralnej paniki w ówczesnych Stanach Zjednoczonych. Ona z kolei doprowadziła do autocenzury ze strony wydawnictw publikujących opowieści obrazkowe.

„Opowieści makabryczne” to pięć różnorodnych opowieści grozy, jakby żywcem wyciągniętych z komiksowych archiwów. Czytając te historie można poczuć się jak nastolatek z lat pięćdziesiątych, który odkrywa kolejne przerażające opowieści z publikowanych wtedy komiksowych horrorów. Siłą „Opowieści makabrycznych” są znakomite ilustracje Berniego Wrightsona. Jego rysunki znakomicie oddają klimat poszczególnych opowieści, a swoim stylem przypominają prace rysowników tworzących dla wydawnictwa EC.

Nie wiem czy „Opowieści makabryczne” to lektura dla każdego. Jeśli spodziewacie się po tym komiksie charakterystycznego dla powieści Stephen Kinga sposobu budowania opowieści i rozbudowanych portretów psychologicznych, może to nie być lektura dla was. Jeśli natomiast lubicie komiksy z prowadzonego przez Williama M. Gainsa onegdaj wydawnictwa, to będziecie w siódmym niebie.

http://gitararysowane.pl/opowiesci-makabryczne/

W książce „Danse Macabre” Stephen King napisał: „W dzieciństwie do moich ulubionych lektur należały komiksy grozy Williama M. Gainsa (…) oraz wszystkich imitatorów Gainesa. (…) Owe komiksowe horrory z lat pięćdziesiątych nadal stanowią dla mnie idealny przykład literatury budzącej strach, czyli uczucie leżące u podstaw grozy, nieco mnie subtelne, ponieważ jego źródłem nie...