Moją ulubioną postacią w całej Trylogii Igrzyska Śmierci był Peeta. Zawsze stałam po jego stronie. Chciałam by Katniss wybrała jego, nie Gal'a. Gal'a tylko tolerowałam, wkurzał mnie tak samo jak i w pewnych momentach Katniss. Dla mnie ta dziewczyna była... nie umiem tego nazwać... Czasami ją rozumiałam, ale czasami nie wiedziałam jaki sens ma to, co ona robi. Oprócz Peety moimi ulubionymi postaciami byli Haymitch oraz Finnick. Chociaż, że Haymitch był nieco kontrowersyjny, to w żaden sposób nie był przesłodzony ani nienaturalny.
Zakończenie w żadnym stopniu nie było przewidywalne. Pod koniec w oczach miałam łzy, a u mnie się to raczej nie zdarza. Tak naprawdę fragmentem, który mnie najbardziej wzruszył, był ten kiedy pod koniec Jaskier przyszedł do Katniss... Złapało mnie to za serce.
Pozytywnie zaskoczyło mnie półtora strony epilogu, z perspektywy ponad 20 lat po wojnie.
Chyba po żadnej książce nie miałam tylu przemyśleń, ale by zrozumieć ją do głębi, będę musiała sięgnąć po nią po raz drugi.
Już wiem, co mieli na myśli ci, którzy po przeczytaniu Kosogłosa tylko gapili się w niebieską okładkę i nie mogli dojść do siebie po tym, co przed chwilą przeczytali. Już wiem...
To jest arcydzieło. Niesamowite...

Moją ulubioną postacią w całej Trylogii Igrzyska Śmierci był Peeta. Zawsze stałam po jego stronie. Chciałam by Katniss wybrała jego, nie Gal'a. Gal'a tylko tolerowałam, wkurzał mnie tak samo jak i w pewnych momentach Katniss. Dla mnie ta dziewczyna była... nie umiem tego nazwać... Czasami ją rozumiałam, ale czasami nie wiedziałam jaki sens ma to, co ona robi. Oprócz Peety...