Bardzo fajny i klimatyczny zbiór opowiadań grozy. Z tych krótszych tekstów Prawdziwa natura Carlosa Silvy oraz Właściwa postawa najbardziej przypadły mi do gusty. Także najkrótszy Zodiak uwolniony jest intrygujące w jaki sposób jest powiązanie z resztą opowiadań. Ku gwiazdą rzuciło mi się w oczy, ale z powodu pewnego deja vu. Mam wrażenie, że już się kiedyś spotkałem z podobnym zamysłem na historię o kosmonaucie, ale koncepcja nie jest aż tak specyficzna, żeby tylko jeden człowiek mógł na nią wpaść. Poza tym, utwór całkiem porządny.

Jednak dla mnie prawdziwą gratką była część grave tranquillamente, z dłuższymi tekstami. Mamy tutaj iście lovecraftowe wolne budowanie grozy oraz plugawe potworności dosłowne nie z tego świata, o których dowiadujemy się jedyne tyle intrygujących faktów, by tylko podsycić strach przed nieznanym. Chwila cisu i O czarcie z jeziora są warte uwagi, jednak moim ulubionym opowiadaniem z zbioru jest Sat stelala. Utrzymany w klimacie found footage pseudo reportaż z pewnej felernej wyprawy bandy influencerów do tytułowej gwiezdnej osady. Połączenie Lovecrafta z Blair Witch Project, jestem fanem obu, więc nie dziwota że tak mi się spodobało. Pod względem opowiadania, które najbardziej mi się nie podobało to definitywne wybrał bym Julia i Ja. Może ja czegoś nie łapię, ale kompletne uciekła mi puenta tego opowiadania. Zamiast tego na zakończenie dostajemy garść nawiązań do... no właściwe do czego? Nie wiem.

Bardzo fajny i klimatyczny zbiór opowiadań grozy. Z tych krótszych tekstów Prawdziwa natura Carlosa Silvy oraz Właściwa postawa najbardziej przypadły mi do gusty. Także najkrótszy Zodiak uwolniony jest intrygujące w jaki sposób jest powiązanie z resztą opowiadań. Ku gwiazdą rzuciło mi się w oczy, ale z powodu pewnego deja vu. Mam wrażenie, że już się kiedyś spotkałem z...