To już drugi raz, kiedy miałam okazję i przyjemność przeczytać książkę dla dzieci, która ukazała się nakładem wydawnictwa Novae Res. Cieszę się, że poznałam się z twórczością Anny Samborowskiej. Było to miłe zaskoczenie połączone z rozbawieniem, które towarzyszyło mi w tej wciągającej, szalonej pirackiej przygodzie, jaką jest książka zatytułowana „Zoja i tajemnica znikających kapci”.

Jak się zapewne domyślacie, główną bohaterką całego zamieszania jest mała Zoja, która chciała zostać księżniczką, aby być bardziej akceptowaną i lubianą w gronie swoich rówieśniczek.

Dziewczynka o długich, czarnych, prostych jak druty włosach, nieco wytrzeszczonych, dużych zielonych oczach, próbowała nawet na każdym kroku zachowywać się z gracją czy kulturą, ale niestety z jej temperamentem, zamiłowaniem do zbierania po deszczu żab i dżdżownic do wiaderka, była daleka od bajkowego wizerunku księżniczki, a jej starania jak zawsze kończyły się niepowodzeniem.

Codzienność rodziców wraz z dzielną córeczką Zoją zmienia się od momentu wizyty listonosza i przekazaniu im listu od zmarłej ciotki Anastazji wraz ze spadkiem dla nich. Dziedzicząc stary, opuszczony dom nad jeziorem i cwaną, gadającą papugę Olę (uwielbiała zajadać się cukierkami pieprzowymi),postanawiają uporządkować go i spędzić w nim jak najwięcej chwil zostając na wakacje. Już na samym początku moją uwagę wzbudziła informacja z owego listu, a mianowicie: „dom lubi lukrecję”. Szczerze pomyślałam sobie, że może chodzi o zapach unoszącej się lukrecji. Szybko natomiast zrozumiałam, o co tak naprawdę chodzi.

Możecie się tylko domyślać, co ma ze sobą wspólnego stary opuszczony dom, lukrecja, jak i włochaci Piraci. Totalny miszmasz nieprawda? Nie mam zamiaru zdradzać Wam fabuły tej lektury, ale najlepsza akcja zaczyna się w niezwykle tajemniczym domu, kiedy to po kolei wszystkim domownikom giną kapcie. Czy uda się nowym właścicielom poskromić złodziejaszka? Musicie dowiedzieć się tego sami!

Niewątpliwie nie będziecie mogli narzekać na nudę. Poznacie też sporo ciekawych postaci (rozbawią Was ich imiona!). Polubiłam wszystkich, w tym najważniejszego pirata Edgara Kikutka. Nie mogłabym nie wspomnieć również o bohaterach jak Pirat Salceson, pirat Makaron Żytni, pirat Czosnek Mielony, Król Pieluchomajtek, Królowa Kaszanka Pierwsza, Kapitan Czesław Rodzynek, sternik Chrzan Staropolski, czy bosman Grys Kukurydziany! Sami przyznajcie – wywołują one uśmiech na twarzy...

Podsumowując:”Zoja i tajemnica znikających kapci” to niesamowicie porywająca historia, która wzbudza ciekawość strona po stronie. Ponadto jest to mądra lekcja dotycząca akceptacji i polubienia siebie oraz szacunku do rodziców. To opowieść o zaufaniu, przyjaźni, miłości, pozytywnym nastawieniu i dobrej zabawie. Wewnątrz znajdziecie również zabawne (czarno-białe) ilustracje Justyny Karaszewskiej, które z całą pewnością Wam się spodobają.

Lektura porusza wyobraźnię i wywołuje zdumienie, a mała, uparta, odważna, pewna siebie i dobrze zorganizowana Zojka wprawi w osłupienie, założę się, niejednego dorosłego. Dodatkowo piękny przekaz na koniec dla wszystkich jest taki, że nie warto zmieniać się dla kogoś na siłę, czy starać się komuś przypodobać. Warto natomiast na zawsze pozostać sobą! Zatem...


"Wiwat na cześć jej przepirackości kapitan Zoi!" i ahoj przygodo! :)




Dnia 17 lipca 2023 01:07 Alicja Tokarczyk napisał(a):

Autor: Anna Samborowska

Tytuł: "Zoja i tajemnica znikających kapci"

Tytuł oryginału: Zoja i tajemnica znikających kapci

Wydawnictwo: Novae Res

Liczba stron: 220







To już drugi raz kiedy trafiłam na literaturę dziecięcą z wydawnictwa Novae Res i kolejny raz nie zawiodłam się. Cieszę się, że miałam właśnie tę przyjemność poznać twórczość Anny Samborowskiej i być miło zaskoczona a nawet rozbawiona wyjątkowo wciągającą szaloną piracką przygodą pt "Zoja i tajemnica znikających kapci". Dodatkowo na pochwałę zasługują tutaj (choć czarno-białe lecz bardzo ciekawe),zabawne ilustracje Justyny Karaszewskiej.



Jak się domyślacie główną bohaterką całego zamieszania jest mała Zoja, która chciała zostać księżniczką aby być bardziej akceptowaną, lubianą w gronie swoich rówieśniczek.

Dziewczynka o długich, czarnych, prostych jak druty włosach, nieco wytrzeszczonych, dużych zielonych oczach, próbowała nawet na każdym kroku zachowywać się z gracją czy kulturą ale niestety z jej temperamentem, zamiłowaniem do zbierania po deszczu żab i dżdżownic do wiaderka, była daleka od bajkowego wizerunku księżniczki a jej starania jak zawsze kończyły się niepowodzeniem.



Codzienność rodziców wraz z dzielną córeczką Zoją, zmienia się od momentu wizyty listonosza i przekazaniu im listu od zmarłej ciotki Anastazji wraz ze spadkiem dla nich. Dziedzicząc stary, opuszczony dom nad jeziorem i cwaną, gadającą papugę Olę (uwielbiała zajadać się cukierkami pieprzowymi),postanawiają uporządkować go i spędzić w nim jak najwięcej chwil zostając na wakacje. Już na samym początku moją intrygę wzbudziła informacja z owego listu mianowicie- „dom lubi lukrecję”. Szczerze pomyślałam sobie może to chodzi o woń, zapach unoszącej się lukrecji? Szybko natomiast zrozumiałam, że są prawdziwi jej fani byli właśnie w domu Anastazji.



Możecie się tylko domyślać co ma ze sobą wspólnego stary opuszczony dom, lukrecja jak i kapciuszkowi włochaci Piraci. Totalny miszmasz nieprawda? Nie mam zamiaru zdradzać Wam fabuły tej lektury ale najlepsza akcja zaczyna się w niezwykle tajemniczym domu kiedy to po kolei wszystkim domownikom giną kapcie. Czy uda się nowym właścicielom poskromić złodziejaszka? Musicie się dowiedzieć tego sami! Niewątpliwie nie ma z tą książką żadnej nudy i sporo ciekawych postaci poznacie... a o ich śmiesznych, oryginalnych imionach nawet już nie wspomnę! No dobra nie byłabym sobą ale totalnie przyznaję, że polubiłam wszystkich zaczynając od najważniejszego, bo od pirata Edgara Kikutka. Nie sposób tu również nie wymienić tego co tu jeszcze na Was czeka a mianowicie chodzi mi po głowie Pirat Salceson, pirat Makaron Żytni, pirat Czosnek Mielony, Król Pieluchomajtek, Królowa Kaszanka Pierwsza, Kapitan Czesław Rodzynek, sternik Chrzan Staropolski czyn bosman Grys Kukurydziany!



Podsumowując jak dla mnie nie jest to zwykła "bajeczka" bez przekazu. To zdecydowanie niesamowita historia porywająca, wzbudzająca ciekawość. Ponadto mądra lekcja w zaakceptowaniu i polubieniu siebie tudzież szacunku do rodziców, zaufaniu, przyjaźni, miłości, pozytywnym nastawieniu i dobrej zabawie.

Lektura porusza wyobraźnię i wywołuje zdumienie a mała, uparta, odważna, pewna siebie i dobrze zorganizowana Zojka wprawia w osłupienie na pewno niejednego dorosłego. Dodatkowo piękny przekaz na koniec dla wszystkich jest taki, że nie warto zmieniać się dla kogoś na siłę i przypodobywać się mu, warto natomiast na zawsze pozostać sobą! Zatem...

"Wiwat na cześć jej przepirackości kapitan Zoi!" i ahoj przygodo! :)

To już drugi raz, kiedy miałam okazję i przyjemność przeczytać książkę dla dzieci, która ukazała się nakładem wydawnictwa Novae Res. Cieszę się, że poznałam się z twórczością Anny Samborowskiej. Było to miłe zaskoczenie połączone z rozbawieniem, które towarzyszyło mi w tej wciągającej, szalonej pirackiej przygodzie, jaką jest książka zatytułowana „Zoja i tajemnica...

Szalona piracka przygoda z kapciami w roli głównej

Mamy tu ciekawą książkę dla młodych czytelników o piratce Zoi. Jej ojciec odziedziczył dom i papugę po cioci, dzięki czemu dziewczyna jest bardzo szczęśliwa. Może zacząć nową przygodę.

W domu wraz z rodzicami porządkuje rzeczy cioci, których nie ma zbyt wiele. Mimo to zdaje się być idealnym miejscem na wakacje. Do czasu. Wszystko zaczynają zginąć kapcie.

Zoja zamierza dowiedzieć się kto za tym stoi

Ciekawa, zabawna, fascynująca książka dla dzieci. Szczególnie dla rzędnych przygód dziewczynek takich jak Zoja.

Szalona piracka przygoda z kapciami w roli głównej

Mamy tu ciekawą książkę dla młodych czytelników o piratce Zoi. Jej ojciec odziedziczył dom i papugę po cioci, dzięki czemu dziewczyna jest bardzo szczęśliwa. Może zacząć nową przygodę.

W domu wraz z rodzicami porządkuje rzeczy cioci, których nie ma zbyt wiele. Mimo to zdaje się być idealnym miejscem na wakacje. Do czasu....

"Zoja i tajemnica znikających kapci" to zabawna, ale niosąca wiele mądrych przesłań książka. Opowiada ona o pełnej energii dziewczynce, która wraz z rodzicami dostaje spadek po ciotce Anastazji. Wspólnie postanawiają spędzić wakacje w odziedziczonym domku, gdzie przeżywają niesamowitą i fantastyczna przygodę. Dziewczynka odkrywając tajemnice jakie skrywa domek nad jeziorem poznaje jego mieszkańców i poznaje ich niezwykłą historię. Dlaczego wszystkie kapcie w domku znikają, i co wspólnego ma z tym papuga Ola? O tym dowiecie się czytając tę niezwykłą historię.

Książka dedykowana dzieciom w wieku 6-8 lat, ale młodsze też będą słuchały z zaciekawieniem.

"Zoja i tajemnica znikających kapci" to zabawna, ale niosąca wiele mądrych przesłań książka. Opowiada ona o pełnej energii dziewczynce, która wraz z rodzicami dostaje spadek po ciotce Anastazji. Wspólnie postanawiają spędzić wakacje w odziedziczonym domku, gdzie przeżywają niesamowitą i fantastyczna przygodę. Dziewczynka odkrywając tajemnice jakie skrywa domek nad jeziorem...

Zoja to dziewczynka, która bardzo chcę być księżniczką, każdego dnia liczy na to, że właśnie w taką księżniczkę się zmieni. Jednak cóż, czy księżniczki wiszą na płocie? Albo chodzą z dziurą w rajstopie? Chyba inaczej wyobrażamy sobie księżniczki prawda?
Dodatkowo w życiu Zoi dzieje się prawdziwa rewolucja, rodzice dziewczynki dziedziczą dom po cioci a wraz z nim papugę Olę.. papuga ta, jest bardzo wyjątkowa, nie tylko powtarza słowa, ona mówi! I cóż... ma też bardzo specyficzny charakter... nie jest zbyt miła, i skrywana wiele tajemnic.. które wraz z naszą bohaterką chcemy odkryć.
Czy wakacje w domku nad Jeziorem będą udane? Przeczytajcie wraz z dzieciakami lub dzieciom i przekonajcie się sami 🥰

Co to była za wspaniała przygoda! Naprawdę nigdy bym nie pomyślała, że tak dobrze będę się bawiła podczas lektury książki dla dzieci. Dodatkowo, papuga która już sama w sobie jest wyjątkowym zwierzątkiem, niż typowy pies czy kot niesamowicie spodobał się mojej córce, która zadawała wiele pytań na temat papug 🌻 Książka pokazuje też, że czasami nie warto gonić za tym co wszyscy.. bo nie każdemu pasuje po prostu bycie księżniczką! W końcu Zoja to naprawdę wspaniała osoba, choć do księżniczki jej daleko, ale warto też mieć marzenia! 🤩

Zoja to dziewczynka, która bardzo chcę być księżniczką, każdego dnia liczy na to, że właśnie w taką księżniczkę się zmieni. Jednak cóż, czy księżniczki wiszą na płocie? Albo chodzą z dziurą w rajstopie? Chyba inaczej wyobrażamy sobie księżniczki prawda?
Dodatkowo w życiu Zoi dzieje się prawdziwa rewolucja, rodzice dziewczynki dziedziczą dom po cioci a wraz z nim papugę...

Potrafi gwizdać na palcach i robić ogromne balony z gumy nawet-nie-balonowej. Pluje, i to całkiem celnie (o czym przekonał się niemiły listonosz) pestkami z czereśni. Ma silny, przekorny charakter i szczęście do wszelakich katastrof. A do tego wszystkiego bardzo chce być księżniczką. Dlaczego? Bo tego chcą inne dziewczynki, a Zoja marzy, by mieć koleżanki.

W dniu, w którym Zoja przypadkowo zawiśnie na płocie, do domu jej rodziców przyjdzie przedziwna przesyłka. Z przewiązanego sznurkiem pudła dobiegać będą krzyki, rodem ze statku pirackiego. A z dołączonego do paczki listu, tata Zoi dowie się, że odziedziczył po swojej ekstrawaganckiej ciotce podróżniczce, papugę Olę (sprawczynię hałasu) i Dom nad Jeziorem.

Dom okaże się wspaniałym, chociaż wymagającym umeblowania i remontu, miejscem na wakacje. Wkrótce jednak, całej rodzinie zaczną ginąć w nim buty. Gdy Zoi uda się kilka odnaleźć (o dziwo, tylko prawe),odkryje, że zostały przerobione na małe jachty wojenne! Z miniaturowymi armatami, łukami oraz dzidami z wykałaczek. Czyżby szykowała się jakaś bitwa morska? Jaką tajemnicę kryje dom? Kim jest Edgar Kikutek i straszliwy król Pieluchomajtek III Midi? Czy koty z kurzu mogą być słodkie? I, czy aby na pewno Zoi pisana jest przyszłość księżniczki 😉?

Świetna jest ta książka! I ma wszystko, co cechuje idealną, wakacyjną pozycję. Oryginalną, dynamiczną akcję, zachwycająco lekki styl i olbrzymie pokłady poczucia humoru. Mimo, że liczy sobie ponad 200 stron, czyta się ją jednym tchem. I ma baaaardzo obiecujące zakończenie!

Jestem miło zaskoczona tym, jak bardzo nas porwała. Gorąco polecam, w mojej opinii już od 6+.

Potrafi gwizdać na palcach i robić ogromne balony z gumy nawet-nie-balonowej. Pluje, i to całkiem celnie (o czym przekonał się niemiły listonosz) pestkami z czereśni. Ma silny, przekorny charakter i szczęście do wszelakich katastrof. A do tego wszystkiego bardzo chce być księżniczką. Dlaczego? Bo tego chcą inne dziewczynki, a Zoja marzy, by mieć koleżanki.

W dniu, w...

"Zoja i tajemnica znikających kapci" to urocza propozycja literatury dziecięcej, która łączy motyw piratów z wakacyjnymi przygodami pełnymi niesłabnącej energii. Autorka Anna Samborowska zgrabnie układa intrygującą historię wokół pełnej werwy postaci młodej Zoji, która wchodzi w posiadanie szalonej papugi Oli i tajemniczego domu położonego nad malowniczym jeziorem. To właśnie w tym oszałamiającym otoczeniu Zoja rozpoczyna niezwykłą przygodę, zmierzając przez labirynty humoru, gier słownych i zabawnych sytuacji.

Zoja pragnie stać się księżniczką by przypodobać się rowieśnikom i spełnić ich oczekiwania. Jednak awanturnicza i niepohamowana natura dziewczynki wyraźnie przekłada się na jej pragnienie odkrywania tajemnic, podążania za przygodami i odważnym podejmowaniem wyzwań jakie przynosi jej los. Autorka kreuje postać, która jednocześnie inspiruje i bawi, podkreślając przesłanie o byciu sobą i nie poddawaniu się presji otoczenia.

Doskonale zbalansowana dawka humoru, absurdalnych sytuacji, a także głębszych refleksji, pozwala odnaleźć uniwersalne przesłanie mówiące o tym, że każdy z nas jest wartościowym i unikalnym bytem. Dążenie do indywidualności, niezależności i odkrywanie własnych pasji nabiera tutaj szczególnego znaczenia. Niezależnie od tego, jak bardzo chcielibyśmy przypodobać się innym, najważniejsze jest bycie sobą. Zoja udowadnia, że nie każda dziewczynka musi być księżniczką, jeśli tylko chce może zostać piratką w swoim własnym, niepowtarzalnym stylu.

"Zoja i tajemnica znikających kapci" to książka pełna zabawnych akcentów, sympatycznych i wyrazistych bohaterów oraz intrygującej historii. To opowieść o akceptacji samego siebie, szukaniu prawdziwych pasji i wartości.
Ta literacka podróż, nasycona abstrakcyjnymi elementami na pograniczu jawy i snu, zachęca czytelnika do wszechstronnego zanurzenia się w fascynujący świat wyobraźni.

"Zoja i tajemnica znikających kapci" to urocza propozycja literatury dziecięcej, która łączy motyw piratów z wakacyjnymi przygodami pełnymi niesłabnącej energii. Autorka Anna Samborowska zgrabnie układa intrygującą historię wokół pełnej werwy postaci młodej Zoji, która wchodzi w posiadanie szalonej papugi Oli i tajemniczego domu położonego nad malowniczym jeziorem. To...

Będąc dzieckiem każdy z nas marzył najbardziej o akceptacji rówieśników. Kazde dziecko jest w stanie zrobic wiele dla usyskania aprobaty ze strony innych dzieci. Jednak nie zawsze jest to zgodne z naturą małego, jak o wiekszego człowieka.

Natura Zoji zdecydowanie bronila sie rękami i nogami przed planem dziewczynki, dzieki któremu miała wkupic sie w łaski innych dziewczynek. A jak jej natura dawała o sobie znać mozecie przeczytać w książce:
Zoja i tajemnica znikajacych kapci- Anny Samborowskiej, wydawnictwo novaeres

Dla stalych bywalców nie będzie to nowością, że kochamy książki w ktorych chociażby wspomina sie o zagadkach, a co dopiero, gdy możemy wspolnie z dziećmi uczestniczyć w książkowym śledztwie. Samo wydanie ksiazki bardzo przyjemne dla oka. Biale kartki z nie za małą czcionką nie męczą przy czytaniu i mogą wspierać początki czytania. Jedyny minus to ogromna ilość przeniesień przy dzieleniu słów. Przy czytaniu na głos dzieciom w szybszym tempem przy ciekawszych momentach miejscami mocno męczy i utrudnia. Na plus natomiast skrzydelka w okładce. Kocham odkąd oduczyłam sie zaginać rogi. I najwazniejsze historia i język autorki idealnie wpasowały sie w nasz gust. Czyta sie bardzo przyjemnie i lekko, a co najwazniejsze książka mocno wciąga. Historia, choć może dla czytajacego dorosłego moze być przewidywalna to dziecko trzyma w niepewności i ciekawości co będzie dalej. Nie trafilam na fragnent, w którym wiało by nudą. Zdecydowanie bardzo warto, zwłaszcza, że książka posiada lekcję: nie warto dopasowywać się do innych tylko po to by nas lubili, bo jesteśmy najlepszymi wersjami samych siebie 😉

Zapraszam do czytania 😍

Będąc dzieckiem każdy z nas marzył najbardziej o akceptacji rówieśników. Kazde dziecko jest w stanie zrobic wiele dla usyskania aprobaty ze strony innych dzieci. Jednak nie zawsze jest to zgodne z naturą małego, jak o wiekszego człowieka.

Natura Zoji zdecydowanie bronila sie rękami i nogami przed planem dziewczynki, dzieki któremu miała wkupic sie w łaski innych...

fajna, pomysłowa opowieść, zgrabnie napisana. Przyjemna lektura nie tylko dla dzieci

fajna, pomysłowa opowieść, zgrabnie napisana. Przyjemna lektura nie tylko dla dzieci

Zoja dziewczynka o silnym charakterze, która marzyła o byciu księżniczką. Była skora do bójek, jeżeli trzeba było to tłukła się jak najgorszy bandyta. Do tego tak szybko potrafiła biegać, że tylko dwóch chłopców z klasy było ją w stanie dogonić. Dziewczynka ma wiele szalonych pomysłów np. chciała przejść przez płot idąc do sąsiadki po jajka i zawisnąć na ogrodzeniu w porwanych rajstopkach.
.
Następnego dnia listonosz dostarczył im tajemniczą paczkę z papugą i listem. Ptak potrafił mówił i przeklinać, a list oznajmił że tata dostał spadek po cioci Anastazji. Zoja akurat miała wakacje i ubłagała tatę, aby wziął kilka dni wolnego i pojechali całą rodziną zobaczyć dom, który dostali. Stary i zniszczony dom wyglądał jak by nikt tam od dawna nie przebywał i w środku nie posiadał mebli tylko zrujnowaną podłogę. Dobrze że tata wziął cały zestaw narzędzi i mógł sukcesywnie wszystko naprawiać. Po kilku dniach stało się coś nadzwyczajnego zaczęły znikać ich buty. Czy ten dom je pożerał? Buty rozstały schowane z podziałem na prawe i lewe. A kto je tam schował? Jaką tajemnicę krył dom? Zoja uważa że papuga Ola wie coś więcej i od niej zaczyna rozwiązywać zagadkę. A jak się skończy ta tajemnicza historia doczytajcie sami. Polecam Katarzyna Kalicka

Zoja dziewczynka o silnym charakterze, która marzyła o byciu księżniczką. Była skora do bójek, jeżeli trzeba było to tłukła się jak najgorszy bandyta. Do tego tak szybko potrafiła biegać, że tylko dwóch chłopców z klasy było ją w stanie dogonić. Dziewczynka ma wiele szalonych pomysłów np. chciała przejść przez płot idąc do sąsiadki po jajka i zawisnąć na ogrodzeniu w...

"Zoja i tajemnica znikających kapci" to historia rezolutnej dziewczynki i jej rodziny, którzy w spadku po ciotce dostają niezwykle wygadaną papugę oraz dom... tylko całkiem pusty! W dodatku wszystkim co chwila ginie wszelkiego rodzaju obuwie! Zoja postanawia wyjaśnić zagadkę na własną rękę i wpada na trop pewnych niecodziennych piratów...

Doskonale się bawiłam przy tej historii! Autorka ma zacne poczucie humoru, które całkowicie do mnie przemawiało. Gry słowne, zabawne imiona piratów, gagi sytuacje - to wszystko tworzyło niezwykle zabawną opowieść, przy której z ust nie schodzi uśmiech 😁

A sama fabuła zgrabna i spójna, spodoba się zarówno dzieciom, jak i starszym czytelnikom. Śledztwo Zoi jest intrygujące, a wyjaśnienia i finał to prawdziwa bomba! 😊 Bohaterowie są niezwykle sympatyczni i wyraziści, z przyjemnością obserwuje się ich poczynania i rozmowy 😊

Dodatkowo autorka przemyciła tu piękne przesłanie o byciu sobą i nie uleganiu presji otoczenia. W końcu nie każda dziewczynka musi być księżniczką (nawet jeśli koleżanki naszej głównej bohaterki twierdzą inaczej),a może też zostać i piratką i nosić brode, jeśli tylko ma ochotę 😊

Całość oprawiona sympatycznymi ilustracjami Justyny Karaszewskiej, które pobudzały wyobraźnię i ubarwialy książkę 😊

To świetna propozycja, pełna wartości i humoru, przy której każdy będzie się świetnie bawić, a dzięki pirackim motywom jest wręcz idealna na lato - polecam! 😊

"Zoja i tajemnica znikających kapci" to historia rezolutnej dziewczynki i jej rodziny, którzy w spadku po ciotce dostają niezwykle wygadaną papugę oraz dom... tylko całkiem pusty! W dodatku wszystkim co chwila ginie wszelkiego rodzaju obuwie! Zoja postanawia wyjaśnić zagadkę na własną rękę i wpada na trop pewnych niecodziennych piratów...

Doskonale się bawiłam przy tej...