"I've missed you even when I didn't remember you."

Po przeczytaniu ostatniej strony dotarło do mnie, że ta książka zmienia wszystko. Będę do niej porównywać każdą poprzednią i każdą kolejną - nie tyle pod względem fabularnym co emocjonalnym, na wskroś osobistym. Będę tęsknić za szybszym biciem serca, za zaciśniętą nerwowo dłonią, za wymawianymi bezgłośnie słowami, za momentami złości i współczucia, radości i wzruszenia.

Historia widziana oczami Joe jest cudownie niejednoznaczna - dopiero perspektywa innych osób pozwala na odkrycie prawdy, i choć dla czytelnika zasłona tajemnicy zostaje uchylona znacznie wcześniej niż dla głównego bohatera, przewidywalność rozwiąznia nie stanowi tu ujmy dla całości fabuły.
Styl autorki jest barwny choć nieskomplikowany, a opisy szczegółowe na tyle, by dać wyobrażenie o przedstawionym świecie i nie zaburzać tempa wydarzeń. Brak chronologii wpisuje się w nastrój niepewności i zagubienia, który towarzyszy Joe od pierwszych stron.

Jedyne czego żałuję po skończeniu lektury to fakt, że nie mogę wymazać jej z pamięci i doświadczyć na nowo. Jednocześnie (chyba po raz pierwszy w życiu) czułam potrzebę, aby od razu przeczytać książkę ponownie i poddałam się temu impulsowi bez namysłu. Przy drugim podejściu następuje zmiana perspektywy - poznawszy zakończenie, zrozumiawszy związek między bohaterami, otrzymuje się historię widzianą już nie oczami Joe, ale osoby, której on nie pamięta.
I jakimś cudem ta historia ściska serce jeszcze mocniej.

"I've missed you even when I didn't remember you."

Po przeczytaniu ostatniej strony dotarło do mnie, że ta książka zmienia wszystko. Będę do niej porównywać każdą poprzednią i każdą kolejną - nie tyle pod względem fabularnym co emocjonalnym, na wskroś osobistym. Będę tęsknić za szybszym biciem serca, za zaciśniętą nerwowo dłonią, za wymawianymi bezgłośnie słowami, za...