Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"I've missed you even when I didn't remember you."

Po przeczytaniu ostatniej strony dotarło do mnie, że ta książka zmienia wszystko. Będę do niej porównywać każdą poprzednią i każdą kolejną - nie tyle pod względem fabularnym co emocjonalnym, na wskroś osobistym. Będę tęsknić za szybszym biciem serca, za zaciśniętą nerwowo dłonią, za wymawianymi bezgłośnie słowami, za momentami złości i współczucia, radości i wzruszenia.

Historia widziana oczami Joe jest cudownie niejednoznaczna - dopiero perspektywa innych osób pozwala na odkrycie prawdy, i choć dla czytelnika zasłona tajemnicy zostaje uchylona znacznie wcześniej niż dla głównego bohatera, przewidywalność rozwiąznia nie stanowi tu ujmy dla całości fabuły.
Styl autorki jest barwny choć nieskomplikowany, a opisy szczegółowe na tyle, by dać wyobrażenie o przedstawionym świecie i nie zaburzać tempa wydarzeń. Brak chronologii wpisuje się w nastrój niepewności i zagubienia, który towarzyszy Joe od pierwszych stron.

Jedyne czego żałuję po skończeniu lektury to fakt, że nie mogę wymazać jej z pamięci i doświadczyć na nowo. Jednocześnie (chyba po raz pierwszy w życiu) czułam potrzebę, aby od razu przeczytać książkę ponownie i poddałam się temu impulsowi bez namysłu. Przy drugim podejściu następuje zmiana perspektywy - poznawszy zakończenie, zrozumiawszy związek między bohaterami, otrzymuje się historię widzianą już nie oczami Joe, ale osoby, której on nie pamięta.
I jakimś cudem ta historia ściska serce jeszcze mocniej.

"I've missed you even when I didn't remember you."

Po przeczytaniu ostatniej strony dotarło do mnie, że ta książka zmienia wszystko. Będę do niej porównywać każdą poprzednią i każdą kolejną - nie tyle pod względem fabularnym co emocjonalnym, na wskroś osobistym. Będę tęsknić za szybszym biciem serca, za zaciśniętą nerwowo dłonią, za wymawianymi bezgłośnie słowami, za...

Wyjątkowo rozczarowujący finał opowieści, która bez wątpienia miała ogromny potencjał. W trakcie lektury nie opuszczało mnie wrażenie, że autor chciał jak najszybciej skończyć to co zaczął 30 lat wcześniej...
Jakby tego było mało, mój ulubiony wątek (losy HAL-a i Davida Bowmana) został potraktowany tak ogólnikowo, jakby postaci te nie odgrywały w całej historii istotniejszej roli, a było przecież dokładnie odwrotnie.
Niestety, z całym szacunkiem dla pana Clarke'a, całokształt jego pracy nie rekompensuje niskiego poziomu tej książki.

Wyjątkowo rozczarowujący finał opowieści, która bez wątpienia miała ogromny potencjał. W trakcie lektury nie opuszczało mnie wrażenie, że autor chciał jak najszybciej skończyć to co zaczął 30 lat wcześniej...
Jakby tego było mało, mój ulubiony wątek (losy HAL-a i Davida Bowmana) został potraktowany tak ogólnikowo, jakby postaci te nie odgrywały w całej historii...

Książka ta rozwiała wiele moich wątpliwości, ale też skłoniła do spojrzenia na kwestię śmierci z szerszej perspektywy. Autor nie zmusza do przyjęcia określonych poglądów - wręcz przeciwnie, konfrontuje fakty i historie konkretnych osób w taki sposób, że czytelnik może sam ocenić, które z nich uważa za przekonujące, a które nie.
Mądrze napisana i warta polecenia lektura, do której z pewnością nie raz wrócę.

Książka ta rozwiała wiele moich wątpliwości, ale też skłoniła do spojrzenia na kwestię śmierci z szerszej perspektywy. Autor nie zmusza do przyjęcia określonych poglądów - wręcz przeciwnie, konfrontuje fakty i historie konkretnych osób w taki sposób, że czytelnik może sam ocenić, które z nich uważa za przekonujące, a które nie.
Mądrze napisana i warta polecenia lektura, do...