Polska zaraz po wojnie

Ciekawy opis powojennej Polski. Analiza z różnych punktów widzenia: dostępności dóbr, pracy, polityki, partyzantki, sztuki, architektury itp. Bardzo ciekawe i nieobarczone komunistyczno ideologicznym sposobem spojrzenia. Jedynie ta architektura i urbanistyka na końcu mnie rozczarowała, gdyż w zasadzie poświęcona była Warszawie, a przecież inne miasta też się odbudowywały. Niektóre kilkadziesiąt lat (Głogów, Elbląg...)

Ciekawy opis powojennej Polski. Analiza z różnych punktów widzenia: dostępności dóbr, pracy, polityki, partyzantki, sztuki, architektury itp. Bardzo ciekawe i nieobarczone komunistyczno ideologicznym sposobem spojrzenia. Jedynie ta architektura i urbanistyka na końcu mnie rozczarowała, gdyż w zasadzie poświęcona była Warszawie, a przecież inne miasta też się odbudowywały....

92/180/2022
Wyzwanie LC lipiec 2022 – Chuda książczyna
Tak jak już pisałam przy okazji tomu 4 tej serii („Szare na złote, czyli Polak potrafi”),nie wszystkie są dla mnie równo interesujące. Ten tom wciąga mniej, ale nie dlatego, że kiepsko jest napisany. Po prostu lata 40-te i 50-te, bezpośrednio po wojnie to niezbyt bardzo mój konik (pewnie to samo napiszę przy okazji „Polska, gola!”, który jeszcze przede mną). Dla zainteresowanych tym okresem książka będzie świetna: mamy o urządzaniu się zaraz po wojnie (jeszcze przed limitami metrażu na osobę),o egzekucjach Niemców i volksdeutschów (szczególnie tych, którzy pracowali w obozach, więc można powiedzieć, że sobie na taką karę zapracowali),o oporze w stosunku do nowej władzy, czyli ludziach z lasu, o wielkich falach ludzi przenoszonych ze wschodniej Polski na zachód, razem z naszymi granicami, o wyborach z 1947 r., w których skala fałszowania i jego metody są zadziwiające, o kułakach, prywaciarzach i bumelantach, czyli największych wrogach ludu pracującego miast i wsi, a z drugiej strony – o brygadach „Służby Polsce”. A na deser powojenna architektura i odbudowa stolicy.
Okropnie mnie wkurzył rozdział „Szaber Ziem Odzyskanych”. Wiedziałam, że cegły jechały na odbudowę Warszawy (także z rozbiórek budynków w przyzwoitym stanie),że się wybierało z opuszczonych domów, co popadnie, ale że na taką skalę – nie miałam pojęcia. Wyposażenie warsztatów i fabryk, dzieła sztuki, maszyny drukarskie, tramwaje, tory kolejowe, nawet zwierzęta z wrocławskiego ZOO (z których duża część wymarła, zapewne wskutek przeprowadzi do Łodzi, Krakowa czy Poznania). W poznańskim Muzeum Instrumentów Muzycznych jest nawet klawesyn, zakupiony przez Muzeum od syna muzyka, który z kolei instrument ten kupił od szabrownika. Zbiór kafli z Ząbkowic Śląskich pojechał do zamku w Malborku (hmm, z jednych ziem odzyskanych do drugich). Dojny Śląsk, się mówiło wtedy. Zresztą co tu się wywnętrzać, jeśli ten fakt mówi wszystko: „Aby uzyskiwać więcej cegieł, zamknięta została Wrocławska Dyrekcja Odbudowy, a w jej miejsce powstało Miejskie Przedsiębiorstwo Rozbiórkowe, zatrudniające 1800 osób.”

92/180/2022
Wyzwanie LC lipiec 2022 – Chuda książczyna
Tak jak już pisałam przy okazji tomu 4 tej serii („Szare na złote, czyli Polak potrafi”),nie wszystkie są dla mnie równo interesujące. Ten tom wciąga mniej, ale nie dlatego, że kiepsko jest napisany. Po prostu lata 40-te i 50-te, bezpośrednio po wojnie to niezbyt bardzo mój konik (pewnie to samo napiszę przy okazji...