Tak się zastanawiam na ile ta seria jest dla dorosłych a na ile dla dzieci. Z pewnością obie te grupy będą się świetnie bawić przy lekturze. jednak dorośli (jak zwykle) wyciągną więcej. Tłumaczenie robi świetną robotę, bo kalambury słowne oraz zabawne imiona (stylizowane na ówczesne) są bardzo istotne. W tym tomie zauważyłem dwa różne style rysunkowe, chociaż wszystko zostało stworzone przez jednego rysownika. Różnice widać zwłaszcza w postaci Wezyra i Pali Bebecha. Idzie łatwo je odróżnić bo naos Iznoguda nie jest już jak sierp a Pali bebech może poszczycić się zrośniętym brwiami.

Mamy też oczywiste nawiązania do Asteriksa, gościnnie pojawia się Lucky Luke (czyli Ludzki Lucek) oraz sam Tabary (raz nawet na fotce). Po raz pierwszy też widzimy Wezyra bez nakrycia głowy (wstrząsające!).

Generalnie to dobra seria... ale mi już dosyć. Najważniejsze, że nie męczy i czyta się przyjemnie. Nie jest jednak tak wybitna jak Asteriks.

Tak się zastanawiam na ile ta seria jest dla dorosłych a na ile dla dzieci. Z pewnością obie te grupy będą się świetnie bawić przy lekturze. jednak dorośli (jak zwykle) wyciągną więcej. Tłumaczenie robi świetną robotę, bo kalambury słowne oraz zabawne imiona (stylizowane na ówczesne) są bardzo istotne. W tym tomie zauważyłem dwa różne style rysunkowe, chociaż wszystko...

Już pierwszy rzut oka na okładkę was rozbawi. Choć wydaje się to niemożliwe, wielki wezyr, naprawdę, zawsze, potrafi wpakować się w kłopoty. A już gdy postanowi wcielić w życie swój kolejny niezawodny plan?! To razem z Pali Bebehem wiemy czego się spodziewać. Przede wszystkim uważam, że nazwisko tłumacza pana Marka Puszczewicza powinno znajdować się tuż pod familiami autorów. Naprawdę przyłożył się do swojej pracy i to dzięki niemu możemy zaśmiewać się do łez. Nie przypuszczam, że pan Goscinny słyszał o ćmielowskiej porcelanie, a tymczasem to właśnie ona zdobi dachy domów w odległych i niewzruszonych Chinach. Takich smaczków jest wiele, zatem chylę czoła przed pracowitością i pomysłowością tłumacza. A przygody, spytacie. Jak zawsze niesamowite. Jak zawsze magiczne. Trafi się nawet katalog firmy wysyłkowej Alibaba (to już prekognicja autorów, ha!). Będzie magiczne lustro, tapczan a nawet kalendarz. Tak, macie rację, będzie się działo. Zatem nie zwlekajcie ani chwili i sięgnijcie po lekturę. I chusteczki. Do ocierania łez. Ze śmiechu. Polecam.

Już pierwszy rzut oka na okładkę was rozbawi. Choć wydaje się to niemożliwe, wielki wezyr, naprawdę, zawsze, potrafi wpakować się w kłopoty. A już gdy postanowi wcielić w życie swój kolejny niezawodny plan?! To razem z Pali Bebehem wiemy czego się spodziewać. Przede wszystkim uważam, że nazwisko tłumacza pana Marka Puszczewicza powinno znajdować się tuż pod familiami...

Trójka w tytule albumu oznacza, że mamy tu do czynienia z kolejną już częścią serii, która ukazuje się na naszym rynku w wydaniach zbiorczych nakładem wydawnictwa Egmont. W tym przypadku tomik zbiera historie, które ukazywały się pierwotnie w latach 1973-1976, czyli dość zamierzchłych czasach dla sporego grona nowych komiksowych czytelników. Można jednak wszystkich zapewnić, że historie pomimo wielu lat na karku, nadal prezentują się wyśmienicie i zapewniają pokaźną dawkę rozrywki.

Album Przygody wielkiego wezyra Iznoguda #3 (jak cała seria) jest zbiorem krótkich humorystycznych historii, których nie łączy jedna wspólna linia fabularna. Oznacza to, że nie ma konieczności poznawania przygód wezyra w ustalonej hierarchii i można sięgnąć po album, nawet nie znając wcześniejszych odsłon. Polecałbym jednak czytać historię zgodnie z wydawanymi częściami, gdyż mogą się w niektórych rozdziałach pojawiać pewne drobne scenariuszowe zagadnienia, które niekoniecznie będą jasne dla „nowego” czytelnika.

Całość opowieści skupia się tutaj na tytułowym wezyrze Iznogudzie, który co prawda nie grzeszy wzrostem, za to ma gargantuiczną potrzebę zdobycia władzy. Osiągnięcie tego celu jest możliwe tylko wtedy kiedy „pozbędzie” się on obecnego kalifa, którego naiwność strasznie irytuje brodatego bohatera. Polityczne knowania jak na komiks humorystyczny nie mogą być nazbyt zwyczajne. Dlatego też pełno jest tutaj szalonej treści, która doskonale pokazuje gigantyczne pokłady pomysłowości Goscinnego. Iznogud stara się wyeliminować władcę między innymi przy użyciu latającego dywanu, krwiożerczego tygrysa, eliksiru zapomnienia czy też całej masy innych magicznych i mocno odjechanych „pomysłów”. Jego starania zawsze kończą się jednak w ten sam sposób, że to on ponosi negatywne skutki swoich planów.

Cała recenzja na stronie:

https://popkulturowykociolek.pl/recenzja-komiksu-przygody-wielkiego-wezyra-iznoguda-3/

Trójka w tytule albumu oznacza, że mamy tu do czynienia z kolejną już częścią serii, która ukazuje się na naszym rynku w wydaniach zbiorczych nakładem wydawnictwa Egmont. W tym przypadku tomik zbiera historie, które ukazywały się pierwotnie w latach 1973-1976, czyli dość zamierzchłych czasach dla sporego grona nowych komiksowych czytelników. Można jednak wszystkich...

Trzecia (zbiorcza) odsłona przygód niecnego wezyra Iznoguda to porcja przedniej rozrywki. Mimo że wszystko kręci się wokół starego i sprawdzonego schematu - wezyr chce zostać kalifem i nie powstrzyma się przed żadnym nikczemnym pomysłem, by swój zamiar zrealizować - to kapitalne wręcz pomysły scenariuszowe Goscinnego sprawiają, że ani przez chwilę nie robi się nudno. Całość wzbogacają liczne dodatkowe smaczki (m.in. gościnne, nomen omen, występy pewnych znajomych postaci - jakich, to nie będę już zdradzał, żeby nie psuć zabawy). Niezmiennie fajne i charakterystyczne są tez rysunki - Tabary kreśli pełne ekspresji twarze a dynamiczne kadry nieraz pełne są kolorowych szczegółów. Uczta nie tylko fanów komiksowej klasyki. Klasyki, dodajmy, mniej u nas znanej niż inny dzieła Goscinnego.

Trzecia (zbiorcza) odsłona przygód niecnego wezyra Iznoguda to porcja przedniej rozrywki. Mimo że wszystko kręci się wokół starego i sprawdzonego schematu - wezyr chce zostać kalifem i nie powstrzyma się przed żadnym nikczemnym pomysłem, by swój zamiar zrealizować - to kapitalne wręcz pomysły scenariuszowe Goscinnego sprawiają, że ani przez chwilę nie robi się nudno. Całość...

IZ MENI MOR GUD

„Iznogud” raz jeszcze przybywa na polski rynek w zbiorczym tomie swoich przygód. Tym razem na miłośników tej przez lata zapomnianej przez polskich wydawców serii czeka nie lada gratka, bo zebrane tu komiksy są materiałem dotąd czytelnikom nad Wisłą nieznanym. Najważniejsze jednak pozostaje to, że są to albumy absolutnie poznania warte, bo „Iznogud” to obok „Asteriksa” i „Mikołajka” najdoskonalsze z dzieł René Goscinnego.

Wezyr Iznogud, człek wzrostu może i niewielkiego, ale wielkich ambicji, ma w swoim życiu jedno marzenie: chce zostać kalifem w miejsce kalifa. A żeby tego dokonać zrobi dosłownie wszystko, chociaż przecież i tak zajmuje już wysokie stanowisko, a kalif to poczciwy człowiek. I tak samo jest w tym tomie. Rzucenie kalifa na pożarcie tygrysom? Próba wymazania jego pamięci? Zastawienie na niego pułapki? To tylko niektóre z szalonych – i jakże nieskutecznych – pomysłów, jakie przyjdą mu do głowy. Ale co z nich wszystkich wyniknie? I jak nasz Iznogud po raz kolejny ucierpi na tym wszystkim?

https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2021/04/przygody-wielkiego-wezyra-iznoguda-tom.html

IZ MENI MOR GUD

„Iznogud” raz jeszcze przybywa na polski rynek w zbiorczym tomie swoich przygód. Tym razem na miłośników tej przez lata zapomnianej przez polskich wydawców serii czeka nie lada gratka, bo zebrane tu komiksy są materiałem dotąd czytelnikom nad Wisłą nieznanym. Najważniejsze jednak pozostaje to, że są to albumy absolutnie poznania warte, bo „Iznogud” to obok...