To mogła być szalona i niepokorna jazda bez trzymanki, a wyszło nudno i bełkotliwie.

To mogła być szalona i niepokorna jazda bez trzymanki, a wyszło nudno i bełkotliwie.

Przede wszystkim podobała mi się różnorodność tego komiksu. Można poznać style kilku rysowników, porównać sobie ich kreski, tusz, kolory, kadrowanie. A przy tym warstwa graficzna każdej historii wydaje się dopasowana do fabuły. W Kadr Ci w oko! 113 pojawił się zarzut, że historia o kocie "bardzo odstaje od całości komiksu" - nie zgadzam się, "odstaje" to za mocne słowo. Ja tutaj widzę świadomość twórczą scenarzysty, który nie boi się eksperymentować i nie serwuje fabuł według jednego schematu. Potrafi bawić się narracją: "Efekt Kota" przywodzi mi trochę na myśl zeszyt Fractionowskiego Hawkeye'a, w którym też pojawiły się piktogramy w dymkach. Nie wiem, czy Paweł Kicman pisał scenariusze już z myślą o konkretnych rysownikach. W każdym razie efekt końcowy jest satysfakcjonujący: historie są różnorodne, ale równe i zwyczajnie fajne, do każdej chętnie wrócę. I tutaj druga sprawa - w "Eustachym" czuć pasję tworzenia, miłość do komiksowego medium. Już sama okładka (świetna) puszcza do czytelnika oko. Opis z tyłu obiecuje "przygodę w pulpowym stylu", a wnętrze tę obietnicę spełnia. Jest lekko, zabawnie, ironicznie, pastiszowo - i chyba o to chodziło.
Na osobną pochwałę zasługują dialogi. Co do samej kreacji bohatera - idea postaci bieszczadzkiego szamana jest ciekawa, jednak moim zdaniem przydałoby się kilka szczegółów, by pogłębić i ubarwić charakter Eustachego. Jeśli chodzi o opowiadania, to takie przyjemne akcyjniaki. Sorry, ale mi też się nasuwa tutaj skojarzenie z Jakubem Wędrowyczem. W tej kwestii - jako że sam też piszę i jestem bardziej wymagający - bez zachwytów. Z drobnych, technicznych mankamentów: w komiksach zabrakło gdzieniegdzie przecinków, a opowiadaniom nie zaszkodziłaby redakcja (ale to już moje literackie zboczenie).
"Eustachego" polecam, umilił mi kilka dłuższych chwil i spodobał się na tyle, że będę śledził dalsze poczynania twórców i kolejne podobne projekty.

Przede wszystkim podobała mi się różnorodność tego komiksu. Można poznać style kilku rysowników, porównać sobie ich kreski, tusz, kolory, kadrowanie. A przy tym warstwa graficzna każdej historii wydaje się dopasowana do fabuły. W Kadr Ci w oko! 113 pojawił się zarzut, że historia o kocie "bardzo odstaje od całości komiksu" - nie zgadzam się, "odstaje" to za mocne słowo. Ja...

Czy znacie takiego jutubera, zwącego się Sanjaya Król Lechii? Jeśli tak i byliście ciekaw jego sposobu patrzenia na świat to komiks Pawła Kicmana pt. ,,Eustachy. Czas na terapię, śmieciu" jest właśnie dla Ciebie. Historie Kicmana są na tyle absurdalne i niedorzeczne, że stają się wręcz wciągające dla czytelnika. Szaman Eustachy walczy między innymi z kosmicznym narkomanem czy z tajemniczym potworem, który zabłądził na planie pewnego znanego serialu. Sam pomysł na obsadzenie protagonisty komiksu polskiego, słowiańskiego wręcz redneka jest dla mnie sprawą kapitalną i aż czekam na więcej przygód z Eustachym w roli głównej. Jeśli chodzi o wizualia, odpowiadają za nią różni artyści. Trzymają oni naprawdę równy, solidny poziom i podtrzymują absurdalny klimat scenariusza Kicmana. Komiks jest naprawdę fajną rzeczą, godną polecenia. Ja czuję niedosyt, bo chciałbym poznać więcej szalonych przygód szamana z Bieszczad. Będę czekał na więcej😊

Czy znacie takiego jutubera, zwącego się Sanjaya Król Lechii? Jeśli tak i byliście ciekaw jego sposobu patrzenia na świat to komiks Pawła Kicmana pt. ,,Eustachy. Czas na terapię, śmieciu" jest właśnie dla Ciebie. Historie Kicmana są na tyle absurdalne i niedorzeczne, że stają się wręcz wciągające dla czytelnika. Szaman Eustachy walczy między innymi z kosmicznym narkomanem...