Czego spodziewałam się po tej książce?
Historii podobnej do tej, opisanej w "Arielu, wnuku Alhara". Mówiącej o ludziach, dla których losy Anhara byłyby legendą, jednak jego postawa pozostawałaby drogowskazem.

Co otrzymałam?
Opowieść na pewno ciekawą, ale nieco zbyt dosłowną w swoim przekazie, nawet jak na książkę dla młodszego czytelnika.
Jeśli chodzi o moje oczekiwania, to niestety ta książka jest ich przeciwieństwem. Opisane tu wydarzenia sprawiają wrażenie, jakby miały miejsce na wiele lat przed rządami Magissimusa. Tymczasem ród Anharydów jest w powieści nazwany wymarłym i należącym do zamierzchłej przeszłości. Zarówno wyznawcy Białego, jak i Czarnego Króla wydają się nie znać historii nawróconego maga i jego potomków.
Co ciekawe, tak jak napisałam wyżej, bohaterowie mówią o Białym i Czarnym Królu. Imiona Tego Samego i Gedesa niemal się nie pojawiają, chociaż wcześniej autorka używała ich konsekwentnie we wszystkich książkach z tej serii. Pogłębiało to moje wrażenie, że wbrew zapowiedziom, czytam powieść niezwiązaną z Trylogią Antymagiczną.
Mimo wszystko przygody Kalla, Jenaina i Urynusa są ciekawe i dość angażujące.
Dużym plusem było dla mnie piękne ukazanie roli kapłana, tego jak wielką łaską i jednocześnie obowiązkiem jest to powołanie. Przecież przynajmniej część z nas korzysta z darów Ostatniej Tajemnicy, a nie zawsze zdajemy sobie sprawę, w jakim Misterium przez to uczestniczymy.

Czego spodziewałam się po tej książce?
Historii podobnej do tej, opisanej w "Arielu, wnuku Alhara". Mówiącej o ludziach, dla których losy Anhara byłyby legendą, jednak jego postawa pozostawałaby drogowskazem.

Co otrzymałam?
Opowieść na pewno ciekawą, ale nieco zbyt dosłowną w swoim przekazie, nawet jak na książkę dla młodszego czytelnika.
Jeśli chodzi o moje oczekiwania,...