Jest to druga tego rodzaju książka, po którą sięgnełam.
Odłożyłam tę książkę na kilka miesięcy, bo mnie zmęczyła i ciężko mi było do niej wrócić, jednak w końcu się udało.
Pomysł na interaktywne zagadki jest bardzo fajny. Same zgadki bardzo różne. Nie czułam jednak związku głównej historii z zagadkami. Dla mnie to była po prostu książka z zagadkami i tyle.

Jest to druga tego rodzaju książka, po którą sięgnełam.
Odłożyłam tę książkę na kilka miesięcy, bo mnie zmęczyła i ciężko mi było do niej wrócić, jednak w końcu się udało.
Pomysł na interaktywne zagadki jest bardzo fajny. Same zgadki bardzo różne. Nie czułam jednak związku głównej historii z zagadkami. Dla mnie to była po prostu książka z zagadkami i tyle.

Pierwsza część bardziej przypadła mi do gustu, bo była to pierwsza tego typu książka, którą posiadałam. Mam wrażenie, że autor nie wziął pod uwagę głosów, które pojawiły się po publikacji pierwszej części. Nadal zdarzają się zagadki na tyle zawiłe i nielogiczne, że naprawdę ciężko je rozwiązać bez podpowiedzi.

Pierwsza część bardziej przypadła mi do gustu, bo była to pierwsza tego typu książka, którą posiadałam. Mam wrażenie, że autor nie wziął pod uwagę głosów, które pojawiły się po publikacji pierwszej części. Nadal zdarzają się zagadki na tyle zawiłe i nielogiczne, że naprawdę ciężko je rozwiązać bez podpowiedzi.

Ciąg dalszy niełatwych zagadek. Takie lubię najbardziej.

Ciąg dalszy niełatwych zagadek. Takie lubię najbardziej.

Ktoś odkrył sekrtne strony? :)

Ktoś odkrył sekrtne strony? :)

Cieszę się, że druga część "Dziennika 29", w przeciwieństwie do swej poprzedniczki, zawiera obszerne elementy narracji między zagadkami. Trochę szkoda, że w niektórych miejscach styl jest naprawdę irytujący (określenie dwóch mężczyzn liczebnikiem zbiorowym "oboje" było dla mnie szczególnie bolesne),ale fabuła mnie osobiście usatysfakcjonowała.
Jeśli chodzi o same łamigłówki, podobnie jak w poprzedniej części niektórych nie dało się rozwiązać bez profesjonalnej wiedzy. Nie miałam na przykład pojęcia o zasadach gry w bilard ani o tym, czym są nonagony, co utrudniało mi rozgrywkę. Inne zagadki były dla mnie zbyt przekombinowane i nie rozwiązałabym ich bez podpowiedzi. Mimo to większość łamigłówek była dla mnie bardziej zrozumiała i przyjemniejsza, niż te z pierwszej części "Dziennika 29".
Moim zdaniem jest to doskonała kontynuacja, która koryguje wiele niedociągnięć, które przeszkadzały mi w odbiorze (również bardzo dobrej) pierwszej części.

Cieszę się, że druga część "Dziennika 29", w przeciwieństwie do swej poprzedniczki, zawiera obszerne elementy narracji między zagadkami. Trochę szkoda, że w niektórych miejscach styl jest naprawdę irytujący (określenie dwóch mężczyzn liczebnikiem zbiorowym "oboje" było dla mnie szczególnie bolesne),ale fabuła mnie osobiście usatysfakcjonowała.
Jeśli chodzi o same...

Historia nie była dla mnie porywająca, bardziej skupiłam się na zagadkach, a te bywały różne: banalnie proste albo za trudne, nie brakowało też błędów. Uważam, że niektóre zagadki dałoby się rozwiązać, gdyby wszystko było idealnie wydrukowane i sklejone, a tak, to trzeba było brać rozwiązanie. W ogólnej ocenie jednak podobała mi się ta część, niektóre zagadki były z efektem "wow".
EDIT: Nie wiedziałam, że na samym końcu jest jeszcze do rozwiązania dodatek, a ciężko samemu wiedzieć o co chodzi, dopóki nie znajdzie się na forum podpowiedzi... Gdyby tego nie było, to by się tego nie rozwiązało :-/ wymaga to przejścia przez dziennik jeszcze raz, żeby znaleźć "strony z sekretami".

Historia nie była dla mnie porywająca, bardziej skupiłam się na zagadkach, a te bywały różne: banalnie proste albo za trudne, nie brakowało też błędów. Uważam, że niektóre zagadki dałoby się rozwiązać, gdyby wszystko było idealnie wydrukowane i sklejone, a tak, to trzeba było brać rozwiązanie. W ogólnej ocenie jednak podobała mi się ta część, niektóre zagadki były z efektem...

Poziom zagadek trudniejszy niż w pierwszej części, ale niektóre są tak zagmatwane, że aż przekombinowane... podpowiedzi beżuzyteczne (zwłaszcza te pierwsze),z reguły to wiedzieliśmy...
Oprócz zagadek jest też "jakaś" opowieść (we fragmentach),ale napisana straszliwie męczącym i irytującym językiem. I właściwie tylko przeszkadza.
A po przejściu całości można odblokować dodatkowe zagadki...

Poziom zagadek trudniejszy niż w pierwszej części, ale niektóre są tak zagmatwane, że aż przekombinowane... podpowiedzi beżuzyteczne (zwłaszcza te pierwsze),z reguły to wiedzieliśmy...
Oprócz zagadek jest też "jakaś" opowieść (we fragmentach),ale napisana straszliwie męczącym i irytującym językiem. I właściwie tylko przeszkadza.
A po przejściu całości można odblokować...

„Dziennik 29” składa się z kilkudziesięciu zagadek, które są naprawdę genialne. Trzeba przy nich porządnie pomyśleć, skupić się, zastanowić, czasami nawet zajrzeć do Internetu w poszukiwaniu wskazówek. Jestem naprawdę zachwycona ich poziomem, bo nie są to banalne i znane każdemu łamigłówki, ale też nie są na tyle trudne, by przy odpowiednim skupieniu i researchu nie dało się ich rozwiązać. No i uwierzcie mi, sposoby konieczne do rozwiązania niektórych naprawdę robią wrażenie!

Tym, co nie do końca mi się podobało, była fabuła, a właściwie jej brak. Co kilkanaście stron pojawiała się wstawka z dziennika, w którym jeden z uczestników wyprawy archeologicznej opisywał przebieg poszukiwań zaginionego kompana. Niestety zagadki nie były w żaden sposób połączone z fabułą, więc uważam, że mogłoby się bez niej po prostu obyć, szczególnie, że wcale nie była wyjątkowo ciekawa.

Podsumowując – fabuła na nie, zagadki jak najbardziej na tak! Jeśli chcecie trochę rozruszać szare komórki lub spędzić czas w nietypowy sposób (samemu lub z kompanem – ja rozwiązywałam zagadki w duecie i oboje bawiliśmy się świetnie),bardzo polecam książki z serii „Dziennik 29”.

„Dziennik 29” składa się z kilkudziesięciu zagadek, które są naprawdę genialne. Trzeba przy nich porządnie pomyśleć, skupić się, zastanowić, czasami nawet zajrzeć do Internetu w poszukiwaniu wskazówek. Jestem naprawdę zachwycona ich poziomem, bo nie są to banalne i znane każdemu łamigłówki, ale też nie są na tyle trudne, by przy odpowiednim skupieniu i researchu nie dało...

Poprzednia część ujęła mnie zagadkami, ale brak mi było tła fabularnego. Tutaj jest odwrotnie, mamy wstawki fabularne, ale same zagadki są przekombinowane i bez pomocy często ciężko odgadnąć o co chodzi jakby. A nawet jak domyśla się człowiek rozwiązania, to trzeba użyć hasła jakie miał na myśli autor, co nie zawsze było takie oczywiste.

Poprzednia część ujęła mnie zagadkami, ale brak mi było tła fabularnego. Tutaj jest odwrotnie, mamy wstawki fabularne, ale same zagadki są przekombinowane i bez pomocy często ciężko odgadnąć o co chodzi jakby. A nawet jak domyśla się człowiek rozwiązania, to trzeba użyć hasła jakie miał na myśli autor, co nie zawsze było takie oczywiste.

Udało mi się przejść przez wszystkie zadania choć nie obyło się bez podpowiedzi. Uważam, że ten tom jest o wiele trudniejszy niż podstawowy Dziennik 29.

Udało mi się przejść przez wszystkie zadania choć nie obyło się bez podpowiedzi. Uważam, że ten tom jest o wiele trudniejszy niż podstawowy Dziennik 29.