„Slow Days, Fast Company: The World, The Flesh, and L.A.” jest zbiorem autobiograficznych szkiców. Autorka opisuje swoje życie w Los Angeles pełne imprez, narkotyków, spotkań z przyjaciółkami oraz wieloma mężczyznami. Styl Babitz jest bardzo luźny, konwersacyjny. Dzięki temu książkę czyta się bardzo lekko, a obcowanie z nią jest wręcz odprężające. Opowieści przenikają swobodnie jedna w drugą. Chociaż występuje podział na rozdziały, nie ma wrażenia, że historia się w którymś momencie urywa. Babitz w sugestywny sposób opisuje otaczającą rzeczywistość: kalifornijskie winnice, ocean, plaże, pustynie. Klimat opisywanych miejsc udziela się podczas czytania i lektura staje się prawdziwą przyjemnością.

Książka przypominała mi trochę fragmenty „The Philosophy of Andy Warhol” (uwielbiam),w których artysta dzielił się wspomnieniami. Babitz wydaje się być nieco podobną osobą. Autorka bardzo lubi mówić o sobie. Można by zarzucić jej egocentryzm i sporą dawkę samouwielbienia, czy krócej: „nielubialność”. Ja jednak mam słabość do barwnych, pewnych siebie osobowości, więc chwile „spędzone” z Eve Babitz były dla mnie bardzo przyjemne.

Jeżeli jesteście fankami lub fanami klimatu lat 60., chciałybyście pomieszkać w gorącej Kalifornii lub w gimnazjum szalałyście na punkcie autorów słynących z hulaszczego życia (nazwisk chyba wymieniać nie trzeba) to na pewno polubicie się z Eve Babitz. Miłej lektury!

Cały tekst: facebook.com/kiczcockpani/

„Slow Days, Fast Company: The World, The Flesh, and L.A.” jest zbiorem autobiograficznych szkiców. Autorka opisuje swoje życie w Los Angeles pełne imprez, narkotyków, spotkań z przyjaciółkami oraz wieloma mężczyznami. Styl Babitz jest bardzo luźny, konwersacyjny. Dzięki temu książkę czyta się bardzo lekko, a obcowanie z nią jest wręcz odprężające. Opowieści przenikają...