Mało znany jest aspekt internowania Polaków i przedstawicieli innych narodów okupowanych
w obozach na terytorium Cesarstwa Habsburgów. W polskiej literaturze historycznej jest to
problem niemal zapomniany. Zygmunt Lasocki wydał w 1929 r., własnym nakładem,
książkę pt. „Polacy w austriackich obozach barakowych dla uchodźców i internowanych.
Wspomnienia z czasów wojny światowej byłego posła do parlamentu austriackiego”, w której
przedstawił miejsca odosobnienia kolejnych pokoleń dawnych poddanych Korony Polskiej
i warunki, w jakich przyszło im żyć w okresie I wojny światowej. W okresie wojny poseł
Z. Lasocki podejmował liczne starania o uwolnienie ludzi przetrzymywanych w obozach
w okrutnych warunkach, niejednokrotnie przypominających obozy koncentracyjne z okresu
II wojny światowej. Autor, będąc aktywnym orędownikiem wspierania ludzi krzywdzonych
i pozbawionych praw, zebrał interesujący materiał źródłowy, który pozwolił mu na
przygotowanie tej niezwykle interesującej publikacji o Polakach, Rusinach i Żydach
– poddanych nieludzkiemu traktowaniu w ramach „opieki rządowej” w Austrii i na Węgrzech.
Zaangażowanie Z. Lasockiego w pomoc dla uchodźców wynikało być może także z faktu,
iż jego przodkowie (m.in. Roch Dołęga-Lasocki – posłował do Turcji, czy marszałek

gostyński Józef Lasocki) uczestniczyli w konfederacji barskiej. Z przekazów rodzinnych
znane mu pewnie były konsekwencje izolowania w obozach