FILMOWA RECENZJA: www.bit.ly/NYXIAokon

Nyxię pochłonąłem w dwa dni i była to przyjemna odskocznia od literatury ciężkiego kalibru. Co więcej, chyba po raz pierwszy w literaturze z gatunku YA, nie uderzyła we mnie infantylność głównych bohaterów.
Nyxię można odkrywać na wiele sposób. I to jest w niej fajne. Przypomniały mi się młodzieńcze czasy i z ulgą odetchnąłem, kiedy uświadomiłem sobie, że przecież literatura nie nakłada na mnie ograniczeń wiekowych.
W swojej kategorii jest to książka, która choć nie odkrywcza, to wciąż daje radość z czytania. Dostaniemy tutaj bardzo podobne schematy związane z rywalizacją bohaterów jak w "Igrzyskach śmierci" czy "Grze Endera".
Nie sposób też nie wyczuć religijności autora, który pokusił się o kilka nawiązań, głównie ukrytych pod nazwami (Eden, Babel) i imionami.
Szkoda, gdyby akcja wydania w Polsce się nie powiodła, bo mimo wyżej wspomnianych mankamentów, to i tak jest to książka, która mogłaby zastąpić wiele pozycji stojących obecnie na półkach z literaturą młodzieżową, które nie posiadają kompletnie żadnych wartości i znaczeń godnych odnotowania.

FILMOWA RECENZJA: www.bit.ly/NYXIAokon

Nyxię pochłonąłem w dwa dni i była to przyjemna odskocznia od literatury ciężkiego kalibru. Co więcej, chyba po raz pierwszy w literaturze z gatunku YA, nie uderzyła we mnie infantylność głównych bohaterów.
Nyxię można odkrywać na wiele sposób. I to jest w niej fajne. Przypomniały mi się młodzieńcze czasy i z ulgą odetchnąłem, kiedy...

5+? Miało być tak pięknie, a wyszło... przeciętnie. Naprawdę miałam spore oczekiwania odnośnie tej książki - zresztą wystarczy spojrzeć na opis, takie Igrzyska Śmierci w kosmosie to przecież fajny pomysł! Szkoda tylko, że zabrakło Nyxii iskry.

Co najbardziej bolało, to powtarzające się fragmenty (treningi i konkurencje, które przebiegały bardzo podobnie),niedostatecznie rozwinięte, płaskie postacie, przez co jakoś nikt mnie za bardzo nie obchodził oraz brak inwencji w całej idei rywalizacji między bohaterami. Emmettowi idzie dobrze, to coś trzeba zrobić, żeby nagle spadł na samo dno tabeli - metoda ograna na milion sposobów, kiedy można się było postarać i zwyczajnie sprawić, żeby konkurencja była bardziej wyrównana, a tym samym utrzymać napięcie bez generowania sztucznej dramy (takich szokujących momentów, które mają ożywić przydługie fragmenty jest sporo, ale czy można opierać opowieść na samym shock-value?) No i ten absolutnie okropny insta-love wątek miłosny, który pojawił się niewiadomo skąd i po co, kiedy można było skupić się na mających spory potencjał przyjaźniach oraz rywalizacjach.

Nyxia nie jest jednak zła - narzekam, bo uważam, że mamy tu zmarnowany potencjał, ale ogółem, czyta się całość bardzo szybko. Zdecydowanie fajną ideą było zróżnicowanie obsady - wśród bohaterów pojawiają się chociażby dziewczyna z Afryki, Pakistańczyk, czy Japończycy, zaś sam Emmett jest czarnoskóry. Co mi się jednak nie podobało, to utrzymanie uprzedzeń między narodami, czyli coś, co często zarzucane jest białym autorom. Liczyłam, że tu tego uniknę, a co dostałam? Nasz główny bohater od samego początku musi się żreć z jedynym białym chłopakiem na pokładzie i to tak po prawdzie tylko dlatego, że z góry założył, że jest on złym, białym bogaczem. No cóż. Chociaż muszę przyznać, iż z drugiej strony przyjaźń Emmetta z Japonką Kayą wypada bardzo fajnie.

W gruncie rzeczy, Nyxia to taka young adult przygodówka, która może dzieje się w kosmosie, ale jest to praktycznie niezauważalne, więc pewnie byłaby dla niektórych dobrym wstępem do bardzo lekkiego s-f, innych rozczaruje brakiem... jakby... wspomnianego kosmosu.
Jedyny s-f element, który mi się bardzo podobał, to tytułowa nyxia, czyli tajemniczy materiał z innej planety, którym można manipulować siłą umysłu i przekształcać w to co nam się zamarzy.

Podsumowując, nie wiem jak po prawdzie ocenić tę książkę, bo przeczytałam ją ekspresowo i nie było to dla mnie torturą, ale z drugiej strony jest ona tak przeciętna pod pewnymi względami, że boję się, iż o niej całkowicie zapomnę zanim wyjdzie drugi tom. Czy w ogóle będzie mi się go chciało czytać?

https://lisiwrona.wordpress.com/

5+? Miało być tak pięknie, a wyszło... przeciętnie. Naprawdę miałam spore oczekiwania odnośnie tej książki - zresztą wystarczy spojrzeć na opis, takie Igrzyska Śmierci w kosmosie to przecież fajny pomysł! Szkoda tylko, że zabrakło Nyxii iskry.

Co najbardziej bolało, to powtarzające się fragmenty (treningi i konkurencje, które przebiegały bardzo podobnie),niedostatecznie...