Czasem natrafiamy na taką książkę, która sprawia, że zaczynamy wątpić w ludzkość. Dla mnie to właśnie ta "książka".
Myślałam, że przeczytałam już najgorszą Lese-Novelę autorstwa tego pana, ale jakże się myliłam... czekał mnie przecież jeszcze fetysz ramion!
Zaczęłam robić się podejrzliwa, kiedy obserwowałam, jak bohater zwraca uwagę na grubość ramion poszczególnych pań, z którymi się zetknął. Potem już nie mogłam nie zauważać jak często w tej 40-stronicowej książeczce powtarzało się słowo "Arm" - w liczbie pojedynczej czy też mnogiej. A potem... potem nastąpiło moment niczym ten, kiedy książę uświadomił sobie, że but Kopciuszka nie pasuje na stopę jej przyrodniej siostry - Franz uświadomił sobie, że ta idealna wielkomiejska Carla ma za chude ramiona, żeby móc dobrze pić piwo! Niemal od razu pobiegł do swojej narzeczonej (którą wcześniej rzucił dla wielkomiejskiego życia) z grubymi ramionami i posłużył się największym istniejącym w tym świecie komplementem: "Deine Arme sind die schönsten Arme auf der Welt!" ("Twoje ramiona to najpiękniejsze ramiona na świecie!")
Cóż ja mogę powiedzieć. W życiu większego bullshitu nie czytałam. A naprawdę nie spodziewałam się wiele.

Czasem natrafiamy na taką książkę, która sprawia, że zaczynamy wątpić w ludzkość. Dla mnie to właśnie ta "książka".
Myślałam, że przeczytałam już najgorszą Lese-Novelę autorstwa tego pana, ale jakże się myliłam... czekał mnie przecież jeszcze fetysz ramion!
Zaczęłam robić się podejrzliwa, kiedy obserwowałam, jak bohater zwraca uwagę na grubość ramion poszczególnych pań, z...