Czekałem na to sporo czasu, nawet planowałem cały materiał poświęcony zagadnieniu fenomenu isekai. Jednak to właśnie recenzja trzech tomów Magic Knight Rayearth okazała się idealną okazją do podniesienia tematu. Isekai to opowieści gdzie bohaterowie trafiają do alternatywnego świata, gdzie zdobywają moce, jakich nie mogli sobie wyobrazić na Ziemi. Ten podgatunek istnieje od dziesiątek lat, ale w ostatnim czasie doszło do gigantycznego wylewu produkcji w tym stylu i praktycznie co drugie nowe anime uderza w te klimaty.

Magic Knight Rayearth to manga poprzedzająca rozpowszechnienie się tego podgatunku fantastyki o wiele lat i ciekawym jest zobaczyć jak wiele motywów z tego tytułu jest wykorzystywanych przez inne produkcje do dnia dzisiejszego. Nawiązania do gier RPG, rodzaj humoru i potężne moce są w isekai codziennością.

Czekałem na to sporo czasu, nawet planowałem cały materiał poświęcony zagadnieniu fenomenu isekai. Jednak to właśnie recenzja trzech tomów Magic Knight Rayearth okazała się idealną okazją do podniesienia tematu. Isekai to opowieści gdzie bohaterowie trafiają do alternatywnego świata, gdzie zdobywają moce, jakich nie mogli sobie wyobrazić na Ziemi. Ten podgatunek istnieje od...

Uczy, że nie każdy "zły" jest zły :) Prześliczna kreska, bogate kadry, pouczająca historia :)

Uczy, że nie każdy "zły" jest zły :) Prześliczna kreska, bogate kadry, pouczająca historia :)

KONIEC POCZĄTKU W KRAINIE MARZEŃ

Co prawda to jeszcze nie pożegnanie z całą opowieścią, ale pierwsza seria „Magic Knight Rayearth” właśnie dobiegła końca. Jak na finałowy tomik przystało, zabawa jest szybka, dynamiczna i zmierzająca do konkretnego zakończenia. Czy wszystko zostaje wyjaśnione? O tym musicie przekonać się sami, ale zaręczam, że warto. W końcu panie z grupy Clamp nigdy jeszcze nie zawiodły swoich czytelników, a „MKR” to jedno z najlepszych ich lekkich dokonań. Dlatego cieszę się, że za nami dopiero połowa całej serii.

Walka o krainę marzeń trwa! Po pokonaniu Alcyone, wydawało się, że wszystko jest na dobrej drodze do zwycięstwa, ale niestety! Oto na scenie pojawia się nowy, niepozorny, ale potężny wróg. Ascot co prawda wygląda jak chłopiec, niemniej włada niezwykle silną magią ognia, a moce Hikaru i Fuu nie są w stanie nic zdziałać przeciw niej, bo wszystko kończy się niczym dolewaniem oliwy do płomieni. Jedyną nadzieją wydaje się być Umi, którą wzywa smok Ceres, jedna z legendarnych Dusz Maszyn. Dziewczyna musi mu jednak udowodnić, że jest godna by odziać się w jego pancerz. Jak wypadnie jej próba? Czy młodym wojowniczkom uda się uratowana Emeraude i cały świat i wrócić do domu? I co z Zagato?

Całość recenzji na moim blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2019/08/magic-knight-rayearth-3-clamp.html

KONIEC POCZĄTKU W KRAINIE MARZEŃ

Co prawda to jeszcze nie pożegnanie z całą opowieścią, ale pierwsza seria „Magic Knight Rayearth” właśnie dobiegła końca. Jak na finałowy tomik przystało, zabawa jest szybka, dynamiczna i zmierzająca do konkretnego zakończenia. Czy wszystko zostaje wyjaśnione? O tym musicie przekonać się sami, ale zaręczam, że warto. W końcu panie z grupy...

Jak to się skończyło..? To się skończyło tak, że się nie skończyło. W sumie to tylko koniec serii pierwszej(bo jest jeszcze druga, ale Waneko postanowiło wydać wszystko pod jednym tytułem, ale nie ważne, ważne że wydane będzie wszystko).
Po prawdzie, życzenie zostało spełnione, przepowiednia też się spełniła. Wszystko tak jak miało być, tylko czemu na myśl mi przychodzi antyczny dramat?

Jak to się skończyło..? To się skończyło tak, że się nie skończyło. W sumie to tylko koniec serii pierwszej(bo jest jeszcze druga, ale Waneko postanowiło wydać wszystko pod jednym tytułem, ale nie ważne, ważne że wydane będzie wszystko).
Po prawdzie, życzenie zostało spełnione, przepowiednia też się spełniła. Wszystko tak jak miało być, tylko czemu na myśl mi przychodzi...

Najbardziej czekałam na ten tom. ^^
Dawno to kiedyś czytałam i zapamiętałam tylko zakończenie. Początek był zbyt przeciętny, żeby wryć się w pamięć. Jedynie finał zaskakuje.

Czy polecam?
Hmm...
Ciężko powiedzieć. Trzeba wziąć pod uwagę, że manga ma swoje lata. Pomimo dobrego zakończenia, opowieść może nużyć. Ja tam mam słabość do kreski CLAMPA.

Najbardziej czekałam na ten tom. ^^
Dawno to kiedyś czytałam i zapamiętałam tylko zakończenie. Początek był zbyt przeciętny, żeby wryć się w pamięć. Jedynie finał zaskakuje.

Czy polecam?
Hmm...
Ciężko powiedzieć. Trzeba wziąć pod uwagę, że manga ma swoje lata. Pomimo dobrego zakończenia, opowieść może nużyć. Ja tam mam słabość do kreski CLAMPA.

Trzeci i finałowy tom pierwszej serii Magic Knight Rayearth. Chociaż pozostawił po sobie znacznie lepsze odczucia niż poprzednie dwa, nie jestem pewna, czy nie będzie dla mnie ostatnim.

Dziewczęta docierają do podwodnej świątyni, gdzie Umi zostaje wezwana przed oblicze smoka - przeznaczonej sobie duszy maszyny. Dostaje za zadanie udowodnić jej, że jest godna zostać Magicznym Rycerzem. W tym samym czasie Fuu i Hikaru zostają zaatakowane przez kolejnego z wysłanników Zagato.

Pierwsza połowa tego tomiku skupia się na identycznych "próbach serca" Hikaru, Umi i Fuu. Dosłownie cały schemat jest identyczny, zmieniają się tylko wrogowie i dziewczyna, która musi się wykazać i uratować dostające wciry przyjaciółki. Bardzo wyraźnie jest to zrobione celowo; rysowniczki mają okazję się popisać, jednak fabularnie chwyt zastanawia. Może to jest ta unikatowość MKR? Ciężko mi stwierdzić, chociaż muszę przyznać, że nawet dobrze czytało mi się ten fragment.

Klimat również nabrał tu wyrazistości. Początek MKR był solidny, rozwinięcia nie było praktycznie wcale – na to bardzo narzekałam w drugim tomie – ale finał był naprawdę świetny. Pozostało trochę niewyjaśnionych wątków, co może wyczyści druga seria, ale że dotyczyły słabo przedstawionego nam Cephiro, nie przejmuję się nimi zbytnio.

Co zastanawia mnie samą, nawet te fragmenty, w których deux ex machina powinno skłaniać mnie do bicia głową o ścianę czytało mi się dobrze. Może to zasługa wspaniałej kreski? Owszem, projekty postaci mogą się wydawać stare, ale cała reszta – włosy, stroje, tła, kadrowanie – cud miód.

Wydawnictwo też dało radę. Bardzo zasłużony powiększony format, ładny projekt graficzny obwolut serii, wyczyszczone oryginalne onomatopeje. Tutaj mogę się lekko przyczepić, bo polskie onomatopeje bywały zbyt intensywnie czarne w porównaniu z grafikami, co czyniło je najbardziej wystającymi elementami rysunków. Niekiedy ich styl wydawał się za ciężki do koronkowych detali CLAMPA. Tłumaczenie bez zarzutu, różne czcionki dla ułatwienia odbioru – kocham i popieram, byków nie wyłapałam żadnych.

Kochane Waneko, ja wiem, że to od sprzedaży MKR i Sakury oraz od kosztów licencji zależy, ale z całego serducha marzę o takim wydaniu Rg Vedy. Może się doczekam.

Trzeci i finałowy tom pierwszej serii Magic Knight Rayearth. Chociaż pozostawił po sobie znacznie lepsze odczucia niż poprzednie dwa, nie jestem pewna, czy nie będzie dla mnie ostatnim.

Dziewczęta docierają do podwodnej świątyni, gdzie Umi zostaje wezwana przed oblicze smoka - przeznaczonej sobie duszy maszyny. Dostaje za zadanie udowodnić jej, że jest godna zostać...