Czasem jest we mnie taki stan, że bardzo chciałabym odpocząć przy lekturze, a nie wiem po jaką książkę sięgnąć. Mój po-rekolekcyjny czas, gdy w sercu szalała burza, był właśnie takim momentem.

Z jednej strony nie miałam sił i ochoty na poważne rozważania teologiczne, z drugiej – uciekałam od powieści, które zabiorą moje myśli w zupełnie inne rejony, bo czułam, że przykryły by to, co powinnam po rekolekcjach przeżyć do końca.

Sięgnęłam po książkę "Cudem ocaleni. Historie niedokończone" i to był strzał w dziesiątkę! Krótkie historie z głębią. Świadectwa tych, których zadziwiła Boża i ludzka miłość i dobroć. Z drugiej jednak strony – subtelność, nienachalność, prostota.

Nie są to raczej opowieści autentyczne, nie wiem czym inspirował się ks. Piotr Kaczmarek. Mimo to poruszyły mnie i dały chwile zadumy.

To zbiór ośmiu zupełnie niezwiązanych ze sobą opowieści. Każda z nich pokazuje człowieka, jego troski, bolączki i zaskoczenie Bożym działaniem, które przychodzi często przez drugiego człowieka.

Gdy czytałam te opowieści przyszło mi na myśl, że nie jest to literackie arcydzieło. Z drugiej jednak strony pewna prostota i przeciętność stanowiły dla mnie ich atut – stały mi się bliższe i mniej oderwane od mojej codzienności. Tak jakbym słuchała opowieści przy kawie…

Mężczyzna, który przewartościowuje swoje życie, gdy w wypadku ginie jego jedyne dziecko. Ciężko chora młoda kobieta i niespodziewana miłość. Odmienne patrzenie na świat i ideały, prowadzące do rozłamów w rodzinie. Historia kapłana i dziennikarza szkalującego Kościół, która dotknęła mnie do żywego. Znaczenie rodziny w korporacyjnym szale wyścigu szczurów. Pielgrzymka ojca, który okaleczył swoje dziecko w wypadku. Młoda wdowa, która chce odebrać sobie życie. Sens przebywania w ciszy i życia ideałami.

"Banał… Weronika jednak szybko zrozumiała, że wydarzenia przestają być banałem, gdy zaczynają dotyczyć nas samych. Dla ludzi była to kolejna sensacyjna opowiastka, którą zaspokajali swoją żądzę wrażeń albo wypełniali pustkę, a dla niej…" str. 149

Jeśli masz w sobie pragnienie wejścia w czyjąś historię zranień, rozterek, zajrzenia do jego poszukującej duszy – ta lektura cię nie zawiedzie. Nie jest to książka, która powali na kolana (choć może jednak?),ale nie przepuścisz jej przez siebie jak przez sito. Coś w tobie zostanie. Być może będzie to iskra, która pozwoli dojrzeć w codziennym życiu Bożą obecność. Polecam!

https://niezawodnanadzieja.blog.deon.pl/2019/06/04/cudem-ocaleni-historie-niedokonczone-ks-piotr-kaczmarek/

Czasem jest we mnie taki stan, że bardzo chciałabym odpocząć przy lekturze, a nie wiem po jaką książkę sięgnąć. Mój po-rekolekcyjny czas, gdy w sercu szalała burza, był właśnie takim momentem.

Z jednej strony nie miałam sił i ochoty na poważne rozważania teologiczne, z drugiej – uciekałam od powieści, które zabiorą moje myśli w zupełnie inne rejony, bo czułam, że przykryły...