„Jameson mógł grać, w cokolwiek chciał, jednak Tate nie zamierzała dać się znowu w to wciągnąć. Nie ułatwi mu najbliższych trzydziestu dni. Będą wokół siebie krążyć, a później się pożegnają. Na zawsze. Nawet jeśli w międzyczasie wyhoduje serce i straci je dla niej, ona potraktuje to jedynie jako bonus.
Tym razem nie pozwoli mu wygrać.”

Po tragedii jaka miała miejsce Tatum pragnie jedynie aby Jameson Kane zniknął z jej życia. On jednak postanawia walczyć i proponuje Tatum ostatnią grę, będąc przekonanym o swojej wygranej. Tylko czy po ty wszystkim co się wydarzyło Tate będzie w stanie ponownie podjąć ryzyko? A może to właśnie Kane powinien zacząć się bać tego, czy całe to zło nie wpłynęło na Tatum?

Porównując „Rozstanie” do poprzedniej części śmiało można stwierdzić, że była dużo spokojniejsza. Szczerze mówiąc nie jestem przekonana czy to dobrze, bo w pewien sposób odniosłam wrażenie nawet, że była nieco słabsza. No czegoś mi ewidentnie w niej zabrakło. Kane dalej jest dupkiem, ale możemy poznać tutaj także jego drugą stronę, tę mniej mroczną, w której walczy z targającymi nim uczuciami i dopuszcza do siebie myśli o budowaniu związku i troszczeniu się o Tatum. Z kolei jej postać momentami za bardzo mnie irytowała. Do pewnego stopnia byłam w stanie zrozumieć jej gniew, ale cała ta gra w kotka i myszkę zaczęła mnie powoli męczyć. To chyba właśnie zaważyło na tym, że odbieram tę książkę słabiej niż poprzednią część. Wiem, że książka przede wszystkim powinna skupić się na tej dwójce, ale dla mnie najlepszą postacią tym razem był Sanders, asystent Jamesona, którego mamy okazję dużo lepiej poznać. To, co po raz kolejny nie zawiodło, to sposób, w jaki autor wodzi czytelnika za nos i bawi się z nami, kolejno rzucając jakieś niespodzianki.
„Rozstanie” nie wywołało we mnie tyle emocji co „Poniżenie”, rozwój postaci niekoniecznie przypadł mi do gustu, ale cała fabuła i pomysł wydawał mi się naprawdę fajny. Jestem świadoma tego, że tutaj okoliczności się zmieniły i pewnie dlatego było mniej „dramatycznie”, dlatego jestem bardzo ciekawa co Stylo Fantome przygotował w kolejnych tomach.

„Jameson mógł grać, w cokolwiek chciał, jednak Tate nie zamierzała dać się znowu w to wciągnąć. Nie ułatwi mu najbliższych trzydziestu dni. Będą wokół siebie krążyć, a później się pożegnają. Na zawsze. Nawet jeśli w międzyczasie wyhoduje serce i straci je dla niej, ona potraktuje to jedynie jako bonus.
Tym razem nie pozwoli mu wygrać.”

Po tragedii jaka miała miejsce Tatum...