Praca ta jest po trzykroć wyjątkowa. Po pierwsze, dotyczy problematyki
nowej i aktualnej w polskiej rzeczywistości szkolnej, ale niezwykle
ważnej w aspekcie naglących potrzeb polskiej edukacji międzykulturowej
i prowadzenia dydaktyki języka polskiego jako drugiego. Po
wtóre, porządkuje obecny stan wiedzy i badań nad omawianym zjawiskiem,
dostarczając istotnych informacji, wskazując na konieczność
dalszej refleksji naukowej i szczegółowych analiz oraz kreśląc
perspektywy badawcze na przyszłość. Po trzecie, zawarte w tym tomie
teksty tworzą opracowanie o najwyższych walorach poznawczych,
interpretacyjnych i metodologicznych.
Szerokie spektrum tematyczne tekstów i wielość zaprezentowanych
perspektyw badawczych potwierdzają, że złożoność zjawiska
nauczania języka polskiego jako drugiego wymaga interdyscyplinarnej
refleksji teoretycznej i praktyki dydaktycznej. Czerpiąc z tak wielu
nauk, dydaktyka języka polskiego jako drugiego staje się jednocześnie
rzecznikiem współpracy badawczej przedstawicieli różnych dyscyplin
humanistycznych i społecznych.

Z recenzji dr hab. Anny Dunin-Dudkowskiej, prof. UMCS

Kraków jest miastem o bogatym dziedzictwie kulturowym i istotnych
walorach historycznych. Cechy te zawdzięcza zarówno rdzennym
mieszkańcom (urodzonym w Krakowie),jak i przyjezdnym z innych
części kraju i zagranicy.
Jednak obok wybitnych i niepospolitych jednostek Kraków od zawsze
przyciągał także zwykłych imigrantów, którzy wnosili do tkanki
miasta różnorodne wpływy kulturowe, a równocześnie przyczyniali się
do jego rozwoju społeczno-ekonomicznego. W rezultacie Kraków –
mimo tragicznych wydarzeń II wojny światowej – zachował tradycje
miasta wielokulturowego, którego historia związana jest z pobytem
Żydów, Niemców czy Ormian. Dziedzictwo wielokulturowe miasta
przekłada się na jego atrakcyjność turystyczną, dzięki czemu Kraków
odwiedzają co roku miliony cudzoziemców.

Fragment Uchwały Rady Miasta Krakowa z dnia 14 września 2016 r.
w sprawie przyjęcia Programu „Otwarty Kraków”