"Kwiat wiśni i czerwona fasola" Duriana Sukegawy to kolejna pozycja w Serii z Żurawiem Wydawnictwa UJ. Po wizycie w przykrytym śniegiem Berlinie Rolanda Schimmelpfenniga, starożytnych Chinach Christopha Ransmayra i doprawionych afrykańską magią równoległych światów Helen Oyeyemi, tym razem udajemy się z wizytą do małej budki z ciastkami w Tokio. Ta z pozoru prosta historia o tym, co jest w życiu najważniejsze, ma niezaprzeczalny urok i mimo wręcz baśniowego klimatu dotyka tematów trudnych i skomplikowanych.

Sentaro nie ma łatwego życia. Chciałby zacząć nowe życie, ale błędy przeszłości wciąż się za nim ciągną. Dni spędza prowadząc mały sklepik z dorayaki, ciastkami nadziewanymi pasta ze słodkiej fasoli. Nie jest to jednak w żadnym razie jego pasja - po kilku godzinach stania przy gorącej płycie ma siłę i chęć tylko na suto podlaną alkoholem wizytę w barze. Pijany rzuca się na łóżko, wstaje rano i znowu zaczyna się ten sam cykl. Pewnego dnia jednak wszystko się zmienia: do budki z dorayaki przychodzi Tokue, staruszka ze zniekształconymi dłońmi, która jest zdesperowana, by nająć się u niego do pracy. Mimo początkowej niechęci Sentaro zatrudnia ją. Wkrótce się zaprzyjaźniają, a przygotowywana przez nich pasta z fasoli (zwana "an" - tak brzmi zresztą oryginalny tytuł powieści) staje się nie tylko efektem codziennej pracy, ale i metaforą pewnych wartości. Oboje ukrywają przed sobą nawzajem przeszłość, która wciąż ma wpływ na kształt ich życia. Z tego spotkania jednak zarówno Tokue, jak i Sentaro, wyjdą odmienieni.

Nie chcę za wiele zdradzać jeśli chodzi o fabułę (dotyczy to przede wszystkim tajemnicy Tokue), ale za fasadą przyjemnej opowieści o sensie życia Durian Sukegawa ukrył kilka przejmujących historii o ludzkiej samotności, nieszczęściu, o złym losie, który sprawił, że obecność w nieodpowiednim miejscu w nieodpowiednim czasie przekreśla całe życie. No właśnie, czy na pewno przekreśla? Autor dowodzi, że jednak nie. Nawet w najgorszych okolicznościach można wykorzystać tę małą cząstkę, na którą mamy wpływ. Troje ludzi z różnych pokoleń: ponadsiedemdziesięcioletnia Tokue, młody, lecz już nie tak bardzo Sentaro i gimnazjalistka Wakana. Każde z nich mierzy się z okrutnymi przeciwnościami losu, na które nie ma żadnego (lub ma znikomy) wpływu. Sukegawa, za kłębami zapachu świeżo upieczonych doriyaki, opisuje realne problemy nękające japońskie społeczeństwo. Problemy, które trzyma się za zamkniętymi drzwiami. Swoich domów lub tych specjalnie do tego przeznaczonych. Alkoholizm, prostytucja, samotność, izolacja - to wszystko pojawia się na kartach tej książki, jednak lekka i przyjemna forma podania sprawia, że nie są one przytłaczające.

Książkę przeczytałam w jeden wieczór. Polecam zarówno jako miły sposób na spędzenie kilku godzin, jak i dla głębszej refleksji, zarówno nad pewnymi problemami trawiącymi japońskie społeczeństwo, jak i uniwersalną kondycją człowieka.

https://www.bookhunter.pl/recenzja/3169/kwiat-wisni-i-czerwona-fasola

"Kwiat wiśni i czerwona fasola" Duriana Sukegawy to kolejna pozycja w Serii z Żurawiem Wydawnictwa UJ. Po wizycie w przykrytym śniegiem Berlinie Rolanda Schimmelpfenniga, starożytnych Chinach Christopha Ransmayra i doprawionych afrykańską magią równoległych światów Helen Oyeyemi, tym razem udajemy się z wizytą do małej budki z ciastkami w Tokio. Ta z pozoru prosta historia...