Cykl „Cela 7”, po świetnej części pierwszej i nieco słabszej kontynuacji, dobiegła wreszcie końca. Z Marthą, Isaakiem, Cicerem i pozostałymi bohaterami żegnam się jednak z ogromnym żalem, a całą serię zapisuję na liście swoich ulubionych książek.

Martha i Isaac uciekli z Bloku Śmierci. Propaganda rządu uczyniła z nich jednak niebezpiecznych kryminalistów, członków zorganizowanej grupy przestępczej, poszukiwanych w całym kraju. Udało im się schronić w budynku, w którym niegdyś mieszkała dziewczyna. Nie chcą jednak ukrywać się do końca życia, dlatego nie poddają się i wciąż próbują zmienić pojęcie społeczeństwa o sprawiedliwości.

Tym razem cela przestaje być głównym miejscem akcji, a walka o zmianę systemu prawnego toczy się w innych miejscach. Autorka nie zrezygnowała ze sprawdzonego w poprzednich częściach sposobu prowadzenia narracji – możemy zatem towarzyszyć różnym bohaterom, a także wraz z widzami oglądać najważniejsze fragmenty programu „Sprawiedliwością jest śmierć”. Od początku był to świetny sposób przedstawiania historii, a zarazem jeden z atutów prozy Kerry Drewery – tak jest i tym razem.

Bohaterowie, których stworzyła autorka, nie tracą na wyrazistości i różnorodności. Każdy z nich ma własny pomysł na rozwiązanie sytuacji i podejmuje działania zgodnie z własną moralnością – ta natomiast u każdego z bohaterów ma inne granice. Autorka ma niewątpliwy talent do tworzenia ciekawych postaci – nie znajdziemy tu widocznego niekiedy ostrego podziału na „dobrych” i „złych”, nie ma także półbogów, nieskazitelnych w swoich myślach i czynach. Każdej z postaci poświęciła wystarczająco dużo czasu, abyśmy mogli je poznać, polubić (lub nie) i się z nimi zżyć, a niejednoznaczność ich działań skłania do refleksji i pochylenia się nad ich losem.

Kerry Drewery nie ustrzegła się pewnych wad. Nieco do życzenia pozostawia sposób przedstawienia miłości Isaaca i Martha. Wiemy o nim głównie ze wspomnień każdego z nich. Kiedy mają już szansę się spotkać, dość trudno uwierzyć w ich wielką miłość. Nie brak także irytujących, a czasem nielogicznych zachowań bohaterów i pewnych dłużyzn w postaci obszernych opisów niewiele znaczących wydarzeń. Te niedociągnięcia w żaden sposób nie umniejszają jednak wartości powieści. Ta jest bowiem ogromna.

„Finał 7” to rewelacyjne zakończenie fantastycznego cyklu Kerry Drewery. Cykl ten może z powodzeniem konkurować z „Igrzyskami śmierci”, choć do tej pory to trylogia Suzanne Collins zajmowała w moim sercu szczególne miejsce. Autorka nie tylko stworzyła ciekawą i pełną emocji historię, ale także poruszyła ważne tematy i skłoniła do refleksji, czy aby nie zmierzamy do podobnych rozwiązań i czy rola mediów w społeczeństwie nie jest zbyt duża. Pogoń za władzą i pieniędzmi, bezrefleksyjne, żądne krwi społeczeństwo, rozmyślania o karze śmierci i władzy mediów, a w tym wszystkim wyraziści bohaterowie, z którymi można się zżyć. No i to zakończenie! Tę serię po prostu trzeba przeczytać.

Andronika Sawicka