Szczotka do czyszczenia toalet niemal w całości wepchnięta do jelita grubego (włosiem do przodu). Butelka z moczem i piankowa głowa Strażaka Sama tkwiąca w pochwie; ta ostatnia kilka miesięcy. Pilot od telewizora wyjęty z odbytu (obciągnięty prezerwatywą).To tylko kilka odkryć Adama Kay, byłego lekarza położnika, który po kilku latach pracy postanowił porzucić wykonywany zawód.

„Będzie bolało” to pamiętnik, który powstał podczas wielogodzinnych, bezsennych dyżurów. Notatki ułożone chronologicznie, według dni, kolejnych miejsc pracy i etapów rozwoju zawodowego: stażysta, starszy starszy stażysta, rezydent, starszy rezydent. Wśród nich opisy przypadków klinicznych i nietypowych, anegdoty, historie zabawne i zastraszająco smutne, osobiste refleksje. Całość uzupełniają przypisy, w których autor w przystępny sposób wyjaśnia terminy medyczne pojawiające się w tekście głównym, najczęściej żartobliwie: „Stopień czwarty pęknięcia krocza oznacza, że odpadają Wam nogi albo coś w tym rodzaju”. To książka przesycona ironią, pełna absurdalnych sytuacji, napisana z dużym dystansem do samego siebie, opisywanych zdarzeń i typowego brytyjskiego, czarnego poczucia humoru:

„16 listopada 2005, środa
Zanim w trakcie obchodu poszedłem zbadać starszą pacjentkę leżącą na oddziale ginekologicznym, zerknąlem do jej karty. Dobra wiadomość: w końcu przyszedł do niej fizjoterapeuta. Zła wiadomość: „Pacjentka śpi. Nie ma z nią kontaktu”. Kiedy składam jej wizytę, okazuje się, że nie żyje”

Lekka, zabawna lektura, a jednocześnie – przygnębiająca ze względu na wyłaniający się z niej smutny obraz brytyjskiej służby zdrowia. Wielogodzinne dyżury, podczas których decyzje ratujące życie podejmują lekarze zarabiający mniej na godzinę niż szpitalny parkometr, zasypiający ze zmęczenia w aucie pod szpitalem. Dramatyczne braki kadrowe sprawiające, że pacjentów przyjmuje lekarka w ślubnym makijażu i fryzurze, na kilka godzin przed swoim własnym weselem. Do tego olbrzymia odpowiedzialność przy jednoczesnym braku wsparcia psychicznego, wielogodzinne dyżury, samotność i praca ponad siły, obracająca w ruinę życie osobiste, poświęcenie, by chory... system mógł funkcjonować.

Kolejne historie pokazują, jak marnuje się zaangażowanie, empatię, wrażliwość i potencjał ludzi, ktrych praca jest równoznaczna z odpowiedzialnością za cudze zdrowie i życie:

„Pewna świetna lekarka specjalistka powiedziała kiedyś swoim stażystom, że zanim przejdą na emeryturę, każdy z nich będzie miał swój własny autobus pełen martwych noworodków i dzieci z porażeniem mózgowym (…) I dodała, że jeśli nie będą potrafili sobie z tym poradzić, źle wybrali zawód”.

Szybko się okazuje, że śmiech, który wywołuje „Będzie bolało” jest tak naprawdę śmiechem przez łzy. I mimo że książkę czyta się naprawdę lekko i szybko, to z pozory typ niezobowiązującej lektury, ot, czytadło, to mimo wszystko - odkłada się ją ciężko. „Będzie bolało” - zapowiadał autor w tytule. Powiem Wam, że miał rację

Szczotka do czyszczenia toalet niemal w całości wepchnięta do jelita grubego (włosiem do przodu). Butelka z moczem i piankowa głowa Strażaka Sama tkwiąca w pochwie; ta ostatnia kilka miesięcy. Pilot od telewizora wyjęty z odbytu (obciągnięty prezerwatywą).To tylko kilka odkryć Adama Kay, byłego lekarza położnika, który po kilku latach pracy postanowił porzucić wykonywany...