Raport końcowy z badania zdarzenia lotniczego nr 192/2010/11 samolotu Tu-154M nr 101 zaistniałego dnia 10 kwietnia 2010 r. w rejonie lotniska Smoleńsk Północny

Jeśli ktoś kiedyś będzie badał, jaka była najważniejsza polska książka XXI wieku to zorientuje się, że nie był to żaden kryminał, żaden romans, żadna książka historyczna ani filozoficzna. Najważniejszą i najgłośniejszą polską książką XXI wieku jest mało przystępny raport napisany przez kilkunastu facetów. Wszyscy o tej książce mówią. Niektórzy wciągnęli ją na indeks ksiąg zakazanych. Inni się do niej modlą. Ale mało kto ją przeczytał.

Jestem zdania, że należy czytać ważne książki, nawet jeśli są trudne. Więc przeczytałem. Książka nie wciąga swoją akcją, co nie jest dziwne, zawiera wiele trudnych terminów, więc wymaga sięgania po dodatkowe źródła. Ale warto ją przeczytać bo trzyma w napięciu i dostarcza w pigułce obrazu Polaków, obrazu Rzeczypospolitej, obrazu polskiej armii, obrazu polskich władz a do tego jeszcze fragmentów obrazu Rosji. Czegóż chcieć więcej?

I czegóż tam nie ma? Znajdziemy tu:

Liczne i nieczytelne przepisy, z których jedne są sprzeczne z drugimi.
Wprowadzanie nowych przepisów bez anulowania wcześniejszych.
Procedury eksploatacyjne samolotów w języku rosyjskim, którego żołnierze obecnie już nie znają.
Wprowadzanie niezgodnych z prawdą zapisów do książek lotów a przez to łamanie przepisów o szkoleniu pilotów.
Wydawanie uprawnień do lotów osobom nie spełniającym wymagań formalnych (nawet uwzględniając niezgodne z prawdą wpisy w książkach).
Braki kadrowe w 36 pułku a przez to ściąganie ekip na zasadzie “pospolitego ruszenia”.
Przystosowanie samolotu do przewozu 94 pasażerów, pomimo iż badania techniczne dopuszczały najwyżej 90.
Koordynator wylotów do Smoleńska ściągnięty wprost z urlopu (bez przerywania tego urlopu).
Organizowanie przelotów na ostatnią chwilę, bez przestrzegania nawet ostatecznych dopuszczalnych terminów.
Rezygnacja przez Polaków z “wynajęcia” rosyjskiego lidera.
Wyrażenie przez Rosję zgody na przelot bez lidera, co jest złamaniem rosyjskich przepisów.
Wyznaczenie lotniska zapasowego w Witebsku, które nie jest czynne w weekendy (a była sobota).
Rozmieszczenie na lotnisku porozbijanych lamp z odzysku.
Używanie na mapach rosyjskich innego układu współrzędnych niż międzynarodowy WGS-84.
Brak praktycznych umiejętności posługiwania się systemem TAWS przez pilotów (TAWS to to cholerstwo co krzyczy “Pull-up! Pull-up!”),przez co ten system był nagminnie przez nich wyłączany.
Dymy z wypalanych na wiosnę traw dodatkowo utrudniające widoczność (obok mgły).
Sprzęt radarowy na lotnisku w Smoleńsku nadający się wprost na złom.
… i wiele, wiele innych.

Chcecie się dowiedzieć jak to się skończyło?
Przeczytajcie.

Jeśli ktoś kiedyś będzie badał, jaka była najważniejsza polska książka XXI wieku to zorientuje się, że nie był to żaden kryminał, żaden romans, żadna książka historyczna ani filozoficzna. Najważniejszą i najgłośniejszą polską książką XXI wieku jest mało przystępny raport napisany przez kilkunastu facetów. Wszyscy o tej książce mówią. Niektórzy wciągnęli ją na indeks ksiąg...