Znakomity zbiór wspomnień i dzienników przedstawicieli ziemiaństwa opisujących swoje przeżycia w okresie wielkich przemian i wydarzeń historycznych od drugiej połowy XIXw do czasów po drugiej wojnie światowej. W przedstawionych wspomnieniach możemy dostrzec ewolucję języka polskiego. Ujął mnie wspaniały styl tych zapisków. Ta pozycja zasługuje na polecenie ponieważ przedstawia indywidualne wrażenia i reakcje autorów do wydarzeń pierwszej połowy XXw. Uderza duża wrażliwość społeczna na efekty działań wojennych, współczucie oraz odpowiedzialność za innych. Prezentowana jest postawa do majątków przepelniona szacunkiem do ziemi, sąsiadów oraz żywego inwentarza. Ziemianie byli ośrodkiem klutury wiejskiej. Ze wszystkich matiriałow przebija wierność takim ideałom jak praworządność, pracowitość oraz patriotyzm. Poznajemy schyłek epoki posiadaczy ziemskich oraz proces stopniowego odzierania tych ludzi z majątku poprzez ustawy agrarne oraz reformy rolne jakie miały miejsce po obu wojnach światowych. To oni byli avangardą wspołczesnej gospodarki rolnej. To świadectwo ludzi, którzy są naszymi wypędzonymi, o których dziś praktycznie się nie mówi. Ta pozycja to wspaniałą lekcja historii, tym cenniejsza, że jest to lekcja udzielona przez ludzi, którym przez lata odmawiano prawa do obrony przed zarzutami formułowanymi w oficjajalnych podręcznikach do historii w czasach PRL.

Znakomity zbiór wspomnień i dzienników przedstawicieli ziemiaństwa opisujących swoje przeżycia w okresie wielkich przemian i wydarzeń historycznych od drugiej połowy XIXw do czasów po drugiej wojnie światowej. W przedstawionych wspomnieniach możemy dostrzec ewolucję języka polskiego. Ujął mnie wspaniały styl tych zapisków. Ta pozycja zasługuje na polecenie ponieważ...