Czego ja się spodziewałam po "Detoksie"? Delikatnie mogę powiedzieć, że czegoś więcej...

Nigdy nie byłam fanką książek wydawanych przez "dobrych" znajomych znanych osób, którzy chcieli wspomnieć o swoich relacjach ze sławniejszymi od nich samych postaciami; jednocześnie zaznaczając, że robią to wyłącznie dla dobra ogółu, a nie dla własnego większego rozsławienia, ale skusiłam się na książkę Banacha i wpadłam w jego sidła wyłącznie dlatego, że byłam wielką fanką Beksińskiego.
Musiałam więc odstawić na bok wyrzuty sumienia, że w połowie włażę nieproszona w czyjąś prywatną korespondencję i takim oto sposobem zaczęłam moje odtruwanie...

Ciężko było mi znosić pana Łukasza w tej wymianie wiadomości z cierpliwym niezmiernie Zdzisławem... naprawdę wielokrotnie wpadałam w furię i irytację, gdyż sprawiał wrażenie totalnie sfiksowanego młodzieńca (na punkcie zdrowia to już totalna przesada), który choć pełen ciekawości artystycznej i gotowy do rozwoju własnego stylu; (nie)świadomie częstokrotnie kopiował mistrza i był w zasadzie nadmiernym przylepą...
Beksiński w tym wszystkim ukazał się jako niezmiernie sympatyczny człowiek, który dał radę tę przylepę nie tylko znieść, ale też chyba na swój samotny sposób bycia polubić i doradzać fachowo nie wywyższając się do roli jakiegoś mistrza czy mentora, ale tylko kogoś bardziej doświadczonego, który mimo iż więcej przeszedł, sam chętnie też chciał przyswajać rzeczy ze świata "młodych"...

Ponad 800 stron... więc trzeba przygotować sobie trochę wolnych wieczorów żeby zmierzyć się z tą obszerną wymianą zdań. Czy warto? Ogólnie to tak, choćby dlatego żeby przekonać się na powyższym przykładzie, iż nie ma czegoś takiego jak różnica pokoleń i każdy zawsze może z drugim człowiekiem stworzyć jakąś mniejszą lub większą więź...
Inna kwestia jest już taka komu się ta więź bardziej opłaca, co z nią zrobi i kiedy ją sprzeda... (nie)stety ja ten "Detoks" dosłownie kupiłam.

Teraz potrzebny jest inny...

Czego ja się spodziewałam po "Detoksie"? Delikatnie mogę powiedzieć, że czegoś więcej...

Nigdy nie byłam fanką książek wydawanych przez "dobrych" znajomych znanych osób, którzy chcieli wspomnieć o swoich relacjach ze sławniejszymi od nich samych postaciami; jednocześnie zaznaczając, że robią to wyłącznie dla dobra ogółu, a nie dla własnego większego rozsławienia, ale...