Jak w „Calico Joe” mamy w tej książce Grishama opowiadającego o poranionych życiorysach i bolesnym przemijaniu. O straconych szansach, błędach młodości i złudzeniach gasnących z upływem czasu. O świecie, który trwa, jakby nic się nie zmieniło, choć zmieniają się tylko - albo aż - aktorzy. Popełniają oni te same albo podobne błędy i żyją złudzeniami zupełnie tak, jak ich poprzednicy.
Opowieść toczy się wokół środowiska amerykańskich futbolistów i ludzi z nim luźno związanych: wokół bohaterów, których gwiazda zgasła i zwykłych ludzi karmiących się blaskiem tych gwiazd.
To bardzo poruszająca książka, w której autor szuka w tym wszystkim jakiś stałych wartości, nadziei i sensu, który przekracza mrok śmierci. To także książka o tym jak przebaczać nie tylko innym, ale także i sobie. Tylko dla czytelników, którzy chcieliby się zamyślić, zmierzyć z własną wrażliwością, zastanowić się może także nad własną przeszłością i wbrew wszystkiemu patrzeć do przodu, choćby tych dni przyszłości nie było aż tak dużo.
Podoba mi się ta książka, choć momentami autor przekracza granicę egzaltacji, przynajmniej z dzisiejszego punktu widzenia, ale nie da się tej książki odczytać bez wczucia się w realia czegoś, co można by nazwać amerykańską kulturą, która dziś już, jak nieomal wszystko w naszym świecie rozpuszcza się powoli w neomarksistowskim nihilizmie.

Moja refleksja dotycząca tego czegoś, co nazywa się futbolem amerykańskim.
Zadziwiające, że futbolem, czyli grą mającą w nazwie nogi i piłkę nazywają Amerykanie grę, w której najczęściej piłkę bierze się pod pachę i biegnie do linii końcowej boiska tratując przeciwnika: im brutalniej, tym lepiej. A na dodatek piłka wcale nie jest piłką, tylko jakimś jajkowatym stworem, który trudno precyzyjnie kopnąć, choć wolno to robić.
Prawdziwą piłkę nożną Amerykanie nazywają soccerem. Zadziwia mnie to, a może nawet nieco irytuje?
Do tego te stopy, cale, jardy, mile, funty... brrrrr: cały świat przeszedł na system miar SI, tylko Brytole i Amerykańcy mają z tym problem. Do tego Brytole jeżdżą po złej stronie drogi, he, he...😁

Jak w „Calico Joe” mamy w tej książce Grishama opowiadającego o poranionych życiorysach i bolesnym przemijaniu. O straconych szansach, błędach młodości i złudzeniach gasnących z upływem czasu. O świecie, który trwa, jakby nic się nie zmieniło, choć zmieniają się tylko - albo aż - aktorzy. Popełniają oni te same albo podobne błędy i żyją złudzeniami zupełnie tak, jak ich...

Nie mogłem odpuścić i przeczytałem. Szczególnie, że już zacząłem czytać. Z twórczością Grishama spotykam się drugi raz. Pierwszy raz przeczytam ,,Wezwanie". Dzięki temu wyrobiłem sobie zdanie na temat jego książek, na temat tego jakie problemy porusza.Neely jest człowiekiem z problemami, dość młodym z resztą. Mógł być świetnym futbolistą, a tutaj niespodzianka. Kariera została przerwana. Nie mógł się z tym pogodzić. Miał jeszcze kilka innych wyrzutów sumienia. Całe szczęście, oczywiście dla niego, że w końcu pogodził się z rzeczywistością. Przestał żyć wspomnieniami. Zepsuło się, no to zepsuło, nic już z tym nie zrobi. problem w tym, że taka sytuacja może spotkać każdego z nas. I to lubię. Głębokie książki, analiza zachowań, jakiś motyw z przeszłości, który nie daje żyć w spokoju głównemu bohaterowi. Książka też na swój sposób jest wzruszająca, zwłaszcza te przemowy na pogrzebie, powracanie do tego słynnego meczu.

Nie mogłem odpuścić i przeczytałem. Szczególnie, że już zacząłem czytać. Z twórczością Grishama spotykam się drugi raz. Pierwszy raz przeczytam ,,Wezwanie". Dzięki temu wyrobiłem sobie zdanie na temat jego książek, na temat tego jakie problemy porusza.Neely jest człowiekiem z problemami, dość młodym z resztą. Mógł być świetnym futbolistą, a tutaj niespodzianka. Kariera...

Nie będę fanką futbolu amerykańskiego...
Książka o przemijaniu, umieraniu, ostatnim pożegnaniu. Chwilami ściska za serce. Jednak wolę Grishama jako mistrza powieści prawniczych :-)

Nie będę fanką futbolu amerykańskiego...
Książka o przemijaniu, umieraniu, ostatnim pożegnaniu. Chwilami ściska za serce. Jednak wolę Grishama jako mistrza powieści prawniczych :-)

Johna Grishama znam przede wszystkim jako mistrza thrillerów prawniczych, ale przecież nie tylko takie książki pisał. Czy „Malowany dom” albo właśnie „Czuwanie” (znane też jako „Chłopcy Eddyego”) przez to, że nie sensacyjne, są gorsze? A może po prostu tylko inne?

Messina – niewielka miejscowość na południu Stanów Zjednoczonych. Spontanicznie zjeżdżają się tu byli zawodnicy Spartan, licealnej drużyny futbolu amerykańskiego, kiedy dotarła do nich wiadomość, że ich stary trener, Eddie Rake jest umierający.
Neely Crenshaw (sławny piętnaście lat wcześniej),Silos i inni absolwenci szkoły w Messinie z różnych roczników siedzą na trybunach pustego stadionu, piją piwo, wspominają dawne dzieje i czekają na śmierć Rake’a, a kiedy ten umiera i zostaje pochowany, biorą udział w ostatnim pożegnaniu na stadionie.

Wydaje się, że główny motyw „Czuwania” stanowi ambiwalentny stosunek zawodników do trenera – kochają go, bo wiódł ich od zwycięstwa do zwycięstwa, dzięki niemu byli KIMŚ, ale też nienawidzili i bali się go z powodu morderczych treningów, obelg i wyzwisk. Rake został zwolniony dopiero po doprowadzeniu do śmierci chłopaka na treningu, który zmarł wskutek udaru cieplnego, a Neely’ego Crenshawa uderzył w twarz, łamiąc mu nos.

Jest to także książka o niezrozumiale – dla Europejczyka – wielkim wpływie, jaki wywiera na prawie całe społeczeństwo amerykańskie szkolny, a później zawodowy futbol (mimo obszernych przypisów nadal nie rozumiem meandrów tej gry).

To wreszcie książka o życiu i mentalności amerykańskich Południowców – dzisiaj.

Johna Grishama znam przede wszystkim jako mistrza thrillerów prawniczych, ale przecież nie tylko takie książki pisał. Czy „Malowany dom” albo właśnie „Czuwanie” (znane też jako „Chłopcy Eddyego”) przez to, że nie sensacyjne, są gorsze? A może po prostu tylko inne?

Messina – niewielka miejscowość na południu Stanów Zjednoczonych. Spontanicznie zjeżdżają się tu byli...

Książkę przeczytałam na jednym wdechu. Dla mnie niezwykle refleksyjna lektura.

Książkę przeczytałam na jednym wdechu. Dla mnie niezwykle refleksyjna lektura.

Niezwykle ujmująca, wzruszająca historia o straconych szansach i niespełnionych marzeniach. Odnalazłam w tej książce cząstkę siebie i swojego życia, swoich niespełnionych marzeń. Skłania do przemyśleń i refleksji nad tym, jak często marnujemy szanse dane nam od losu.

Niezwykle ujmująca, wzruszająca historia o straconych szansach i niespełnionych marzeniach. Odnalazłam w tej książce cząstkę siebie i swojego życia, swoich niespełnionych marzeń. Skłania do przemyśleń i refleksji nad tym, jak często marnujemy szanse dane nam od losu.

Powieść nr 16
BLEACHERS

Powieść nr 16
BLEACHERS

John Grisham mistrzem thrillera prawniczego jest. Jako, że urodził się i wychował na południu Stanów Zjednoczonych, często w swych powieściach wprowadza wątki opisujące życie, zwyczaje i mentalność ludzi ze swoich rodzinnych stron. Tak było na przykład w „Malowanym domu” czy „Powrocie do Fort County”, i tak też jest w „Czuwaniu”. Jednak ta ostatnia pozycja w ogóle mnie nie zachwyciła. Być może dlatego, że w ogóle nie przepadam za powieściami obyczajowymi i nie potrafię się wczuć w los głównego bohatera. Do tego jeszcze te niezrozumiałe dla mnie opisy gry w futbol amerykański. Książka mnie bardzo zmęczyła i raczej nie ma opcji, żebym kiedyś do niej powróciła.

John Grisham mistrzem thrillera prawniczego jest. Jako, że urodził się i wychował na południu Stanów Zjednoczonych, często w swych powieściach wprowadza wątki opisujące życie, zwyczaje i mentalność ludzi ze swoich rodzinnych stron. Tak było na przykład w „Malowanym domu” czy „Powrocie do Fort County”, i tak też jest w „Czuwaniu”. Jednak ta ostatnia pozycja w ogóle mnie nie...

Zupełnie inny Grisham... ale czy faktycznie gorszy? Nostalgiczna książka dzięki której można z jednej strony się wyciszyć, a z drugiej poznać zasady nieznanego nam prawie sportu jakim jest Football amerykański:)

Zupełnie inny Grisham... ale czy faktycznie gorszy? Nostalgiczna książka dzięki której można z jednej strony się wyciszyć, a z drugiej poznać zasady nieznanego nam prawie sportu jakim jest Football amerykański:)

No, cóż.....ta niezbyt dobra ocenia książki nie bierze się z niczego. Pomimo tego, że John Grisham znany jest głównie ze swoich powieści sensacyjnych i thrillerów, utwory takie jak "Malowany dom" pokazały, że autor doskonale czuje się także w innych gatunkach literatury. Szkoda tylko, że nie popisał się zbytnio swoim talentem w "Czuwaniu". Owszem, książka jest napisana dość ciekawie i czytelnik momentami aż wczuwa się w opowieść głównych bohaterów. Jednak w przeciwieństwie do pozostałych dzieł mistrza Grishama, ten oto utwór niczym się tak naprawdę nie wyróżnia. Ot prosta książka, do szybkiego przeczytania, odłożenia na półkę i jak najszybszego sięgnięcia po następną.

No, cóż.....ta niezbyt dobra ocenia książki nie bierze się z niczego. Pomimo tego, że John Grisham znany jest głównie ze swoich powieści sensacyjnych i thrillerów, utwory takie jak "Malowany dom" pokazały, że autor doskonale czuje się także w innych gatunkach literatury. Szkoda tylko, że nie popisał się zbytnio swoim talentem w "Czuwaniu". Owszem, książka jest napisana dość...