Lektura w pierwszej klasie gimnazjum. Męczyłam się nad nią niesamowicie. Niektórych to dziwi, że czasami pocę się nad książkami napisanymi łatwym i współczesnym językiem, a "Krzyżaków" spożywam na śniadanie.

"Książka nad książkami" jest... po prostu przeciętna. Ni to dobra, ni to zła- po prostu przeciętna. Nie widzę w niej nic, czym zasłużyła sobie na wpisanie jej w kanon szkolnych lektur, tym bardziej, że wartościowe książki, takie jak "Syzyfowe prace", są z niego usuwane. Nie chcę się jednak rozwodzić nad sposobem dobierania lektur gimnazjalnych, więc przejdźmy na temat treści. Tutaj również nie będę się rozwodzić, gdyż "fabuła" nie jest wymyślona przez autorkę, ale pochodzi z Biblii, a pani Anna tylko ubrała ją we współczesny język i trochę ubarwiła. Tyle że to ubarwienie jest marne. Kiedy robi się coś z takimi tekstami lub po prostu pisze się o czasach dawnych, trzeba to zrobić tak, żeby historia ożywała przed czytelnikiem. Przede mną, nie wiedzieć czemu, nie chciała tego zrobić. W momencie, gdy czytałam tą książkę, miałam trzynaście lat i poniekąd wyrobiony gust literacki, a książka całkowicie do mnie nie przemówiła i gdyby nie mój szacunek do słowa pisanego, pewnie dosłownie rzuciłabym nią w kąt. Wyobraźmy sobie więc dziecko, młodsze ode mnie, do którego potencjalnie skierowana jest ta książka i które raz na ruski rok ma w swoich rękach jakąkolwiek lekturę. Jak potraktuje tą książkę? Pewnie już wiecie. Stanie się dla niego kolejnym woluminem, który trzeba omijać z daleka.

Lektura w pierwszej klasie gimnazjum. Męczyłam się nad nią niesamowicie. Niektórych to dziwi, że czasami pocę się nad książkami napisanymi łatwym i współczesnym językiem, a "Krzyżaków" spożywam na śniadanie.

"Książka nad książkami" jest... po prostu przeciętna. Ni to dobra, ni to zła- po prostu przeciętna. Nie widzę w niej nic, czym zasłużyła sobie na wpisanie jej w kanon...