Zapowiadało się naprawdę fajnie.
Grupa młodych ludzi wyjeżdża na wymarzone wakacje do domku znajdującego się w zacisznym miejscu. Planowane wędrówki po lesie, opalanie nad jeziorem, ogniska i zabawy późnymi wieczorami zostały zastąpione przez przerażające krzyki, szalejącą pogodę oraz odwiedziny byłych, nieżyjących już właścicieli tamtejszej posesji.
Miał być thriller, wyszedł gniot.

Do samego początku książki nie mogę się przyczepić, ponieważ oprócz nieco przekombinowanych dialogów postaci wszystko szło normalnie. Klimat grozy stale utrzymywał się w powietrzu, a fabuła potrafiła zaciekawić, pchając do dalszego czytania. Jednak im dalej brnęłam w tę historię, tym bardziej odczuwałam dziwną mieszankę zdegustowania, śmiechu i niedowierzania. To aż nieprawdopodobne, że ta książka ma przypisany gatunek 'kryminał', bo albo musiałabym być ślepa, albo miałam tutaj do czynienia z wydarzeniami charakterystycznymi dla fantastyki. I to jeszcze jak słabej!

Przez cały czas łudziłam się, że na ostatniej stronie wszystko się wyjaśni, że koniec końców okaże się, iż główna bohaterka siedzi w szpitalu psychiatrycznym i będąc w głębokiej śpiączce, tworzy swój własny, wyimaginowany świat. Niestety nie tylko się przeliczyłam, ale aż nie mogę uwierzyć, że ludzie wpadają na tak nonsensowne pomysły w swoich książkach. Jeśli myślicie, że cierpiący na bezsenność Stephen King potrafi czasem wyczarować na podstawie własnych koszmarów coś naprawdę specyficznego i nielogicznego (bo takie opinie też padają), to nie czytaliście ,,Labiryntu Strachu'', który powinien być raczej nazwany labiryntem pełnym absurdu i nieskładności.

Relacje między bohaterami były momentami sztuczne, a wręcz dziecinne przez co nawet, gdyby książka okazała się lepsza, nie potraktowałabym jej poważnie. Jeśli mam być szczera, nie jestem pewna, czy do końca zrozumiałam to, co się tutaj wydarzyło. Naprawdę wszystko jest tutaj tak nonsensowne, że brakuje mi słów jak ładnie wyrazić, co czuje względem tej książki. Jedyną rzeczą, która ratuje ,,Labirynt...'' przed najniższą oceną, jaką mogłabym mu wystawić, jest fakt, że generalnie mroczna atmosfera utrzymywała się przez większą część tekstu, a przeciętny początek zasiał we mnie nadzieję na co najmniej równie średni finał całej historii, czego z niecierpliwością wyczekiwałam.
Doczekać się nie doczekałam, a jedynie zmarnowałam czas.

Stanowczo odradzam, gdyż jest mnóstwo innych książek (także od tego samego wydawnictwa), nad którymi warto przysiąść i poświęcić kilka godzin.

Zapowiadało się naprawdę fajnie.
Grupa młodych ludzi wyjeżdża na wymarzone wakacje do domku znajdującego się w zacisznym miejscu. Planowane wędrówki po lesie, opalanie nad jeziorem, ogniska i zabawy późnymi wieczorami zostały zastąpione przez przerażające krzyki, szalejącą pogodę oraz odwiedziny byłych, nieżyjących już właścicieli tamtejszej posesji.
Miał być thriller,...