"Przygoda, przygoda, każdej chwili szkoda". Ta książka to niesamowita przygoda i wielka niewiadoma. Bo to tylko od Ciebie/dziecka zależy, w którą stronę pójdą bohaterowie i co ich spotka za zakrętem.


Kasia zupełnie przypadkowo dowiaduje się, że w jej rodzinie od pokoleń przechowywana jest tajemnicza księga z zaszyfrowanym zaklęciem, które przywołuje Cthulhu. Cthulhu to mackowate, obślizgłe stworzenie, epicentrum grozy, bezwzględności i strachu. Żaden kod i szyfr nie oprze się dziecięcej fantazji, Kasi udaje się sprowadzić z zaświatów Cthulhu (ponoć czyta się: "ktulu" ;)). Potworzysko z mackami okazuje się uroczym stworzonkiem, którego nie sposób nie pokochać. Ale na Kasie i Cthulhu czyha wiele niebezpieczeństw. Ponoć członkowie tajemnego zakonu tylko czekają aż kod zostanie złamany i pragną przywołać Cthulhu aby przejąć dzięki jego sile i bezwzględności władzę nad światem. Dlatego Kasi i jej przyjaciel muszą uciekać. Przeżyją razem mnóstwo przygód. I tylko od czytelnika zależy jakie będą te przygody i jak się zakończą.


Książka dość długo czekała na półce, bynajmniej nie dlatego, że jest mało ciekawa – wręcz przeciwnie. Czekałam na dogodną chwilę, aby mój pięcioletni syn "chwycił" o co w tej książce biega i poczuł tak dużą frajdę jak ja =D. Czytelnik ma bowiem odpowiedzialną rolę – decyduje jaki będzie ciąg dalszy historii. Jak wytresować Cthulhu nie czyta się w tradycyjny sposób, ale podąża numerkami. Co jakiś czas na kartach powieści pojawia się ilustracja i to właśnie ona rozgałęzia fabułę i daje nam kilka opcji.


Zabieg paragrafowej akcji, czyli wprowadzenie w fabułę rozgałęzień akcji uzależnionych od fantazji czytelnika nadaje Jak wytresować Cthulhu oryginalności i innowacyjności. Wymagało to niemałej finezji, aby połączyć ze sobą kilka odmiennych interpretacji tej samej przygody. Autor sprostał wyzwaniu, chociaż nie ukrywam, że oczekiwałam większego "rozszczepienia fabularnego". Na dobrą sprawę czytelnik ma wybór, ale i tak większość ścieżek prowadzi do tego samego wyjścia.


Sama historia Kasi i Cthulhu jest bardzo ciekawa, pełna przygód, zabawnych perypetii. Bo spotykamy czarownicę, Pata, uciekamy przed zbirami, płyniemy na tajemniczą wyspę, przygotowujemy wywar i poznajemy czym jest przyjaźń. Uświadamiamy sobie także, że pozory mylą i pozornie groźny stwor może okazać się dobrą, wrażliwą istota, która potrzebuje po prostu tylko troszkę ciepła. I kanapek =D



A ulubionym tekstem mojego Synka jest oczywiście piosenka o zombiakach =D



"Idą żywe trupy tra la la la la, obgryza nam pupy, tra la la la la, i do mózgów wgryzą się, bo im bardzo jeść się chce".

Z dziką wręcz rozkoszą przeczytamy tom drugi =)

Serdecznie polecam, najlepiej dla dzieci, które już same czytają – bo frajda z kartkowania, wybierania, szukania jest niesamowita =)

http://tylkoskonczerozdzial.blogspot.com/2018/07/jak-wytresowac-cthulhu-magia-dla.html

"Przygoda, przygoda, każdej chwili szkoda". Ta książka to niesamowita przygoda i wielka niewiadoma. Bo to tylko od Ciebie/dziecka zależy, w którą stronę pójdą bohaterowie i co ich spotka za zakrętem.


Kasia zupełnie przypadkowo dowiaduje się, że w jej rodzinie od pokoleń przechowywana jest tajemnicza księga z zaszyfrowanym zaklęciem, które przywołuje Cthulhu. Cthulhu to...

Z pewną nostalgią wspominam serię Wehikuł Czasu, z którą zetknąłem się w dzieciństwie, która była oparta na podobnej mechanice. W tym samym czasie zaczytywałem się opowieściami grozy. Dlatego z przyjemnością sięgnąłem po dwie części z serii „Jak wytresować Cthulu”. Mimo, że są to pozycje dla młodych czytelników, z powodzeniem łączą te dwie pasje.

Serię stworzył znakomity duet autorów doskonale znanych w środowisku komiksowym, ale i świetnie rozpoznawalnych dla szerszej publiczności. Za scenariusz odpowiada Maciej Jasiński, rysunki stworzył Jacek Frąś. Książki ukazały się nakładem Wydawnictwa Tadam.

W książeczkach nie jesteśmy bezpośrednim bohaterem, główną postacią jest dziewczynka, i dopiero jej losami będziemy kierować. To propozycja idealna dla początkujących graczy, ponieważ opiera się na prostej grze paragrafowej, która ma formułę bardzo ciekawego opowiadania. Seria jest inspirowana twórczością kultowego autora opowiadań grozy z nutą fantastyki – Howarda Phillipsa Lovecrafta, do których nawiązują kolejne pokolenia twórców książek, gier i komiksów. Trzeba jednak podkreślić, że dawka grozy w książeczkach jest dostosowana do młodego czytelnika. Wartka akcja, przygoda, magia to jest to co większości młodych czytelników z pewnością się spodoba.

Tom I – „Magia dla początkujących” to wprowadzenie do przygody, poznajemy w nim Kasię oraz jej rodzinę. Dzięki magicznej księdze, którą pozostawia jej dziadek, poznaje tytułowego Cthulu i niemal od razu stają się najlepszymi przyjaciółmi. Autorowi udaje się udomowić mitycznego stwora i sprawić, że jest on szalenie sympatyczny. W trakcie przygód nasi bohaterowie muszą zmierzyć się z tajemniczym zakonem, który chce pojmać Cthulu. Spotykają tajemniczą wiedźmę, złowieszczych piratów oraz niesamowitego Yeti. Książeczka dzieli się na 186 paragrafów i dzięki różnorodnym wyborom możemy w czasie każdego czytania uczestniczyć w nieco innej przygodzie. Więcej na http://www.kreatywna.pl/kultura/ksiazki/jak-wytresowac-cthulu-czyli-magia-historii-paragrafowej/

Z pewną nostalgią wspominam serię Wehikuł Czasu, z którą zetknąłem się w dzieciństwie, która była oparta na podobnej mechanice. W tym samym czasie zaczytywałem się opowieściami grozy. Dlatego z przyjemnością sięgnąłem po dwie części z serii „Jak wytresować Cthulu”. Mimo, że są to pozycje dla młodych czytelników, z powodzeniem łączą te dwie pasje.

Serię stworzył znakomity...

Nie cierpię Cthulhu. Oczywiście, że wiem, iż to najsłynniejsza istota z mackami na świecie, odwieczny Przedwieczny, ostoja grozy, sława i chwała. Nie lubię się bać, więc i Cthulhu nie lubię. Skusiłam się jednak na egzemplarz "Jak wytresować Cthulhu", ponieważ byłam ciekawa rysunków Jacka Frąsia. Te narysowane w "Totalnie nie nostalgii" totalnie mi umknęły, więc postanowiłam spróbować z innej strony. Jak się okazało, w rzeczonej książce tych ilustracji nie było zbyt wiele, ale za to książka okazała się absolutnym hitem dla mojego ośmiolatka. Otóż to książka paragrafowa, czyli w miarę lektury to czytelnik podejmuje decyzję, jaką drogą powinni podążać bohaterowie w książce. Krzyś to kupił totalnie i bezgranicznie.

http://mcagnes.blogspot.com/2017/03/jak-wytresowac-cthulhu-maciej-jasinski.html

Nie cierpię Cthulhu. Oczywiście, że wiem, iż to najsłynniejsza istota z mackami na świecie, odwieczny Przedwieczny, ostoja grozy, sława i chwała. Nie lubię się bać, więc i Cthulhu nie lubię. Skusiłam się jednak na egzemplarz "Jak wytresować Cthulhu", ponieważ byłam ciekawa rysunków Jacka Frąsia. Te narysowane w "Totalnie nie nostalgii" totalnie mi umknęły, więc...

Szkoda, że autorzy zmarnowali potencjał tkwiący w formie.

całość:
http://www.speculatio.pl/jak-wytresowac-cthulhu/

Szkoda, że autorzy zmarnowali potencjał tkwiący w formie.

całość:
http://www.speculatio.pl/jak-wytresowac-cthulhu/

Jak na tematykę to spodziewałam się bardziej oczka puszczanego do dorosłego czytelnika (co dzieciom po Cthulhu? a w akcji mogłoby go zastąpić doprawdy dowolne inne magiczne dziwadło) a dostajemy książeczkę zdecydowanie dla dzieci. Mimo ciekawego zabiegu paragrafowej akcji, bardzo niewiele dróg prowadzi do odmiennych rozwiązań, co również na minus. Jako ciekawostka - może być.

Jak na tematykę to spodziewałam się bardziej oczka puszczanego do dorosłego czytelnika (co dzieciom po Cthulhu? a w akcji mogłoby go zastąpić doprawdy dowolne inne magiczne dziwadło) a dostajemy książeczkę zdecydowanie dla dzieci. Mimo ciekawego zabiegu paragrafowej akcji, bardzo niewiele dróg prowadzi do odmiennych rozwiązań, co również na minus. Jako ciekawostka - może być.

Fabuła i język trochę zbyt infantylne - po książce z takim głównym bohateren spodziewałam się jednak trochę większego flirtu z "dorosłą" publicznością. Duży plus za świetne postmodernistyczne rozwiązanie fabularne - grę paragrafową, w której czytelnik sam wybiera dalszy ciąg historii. Mimo wszystko, całość urocza, warto przynajmniej spróbować.

Fabuła i język trochę zbyt infantylne - po książce z takim głównym bohateren spodziewałam się jednak trochę większego flirtu z "dorosłą" publicznością. Duży plus za świetne postmodernistyczne rozwiązanie fabularne - grę paragrafową, w której czytelnik sam wybiera dalszy ciąg historii. Mimo wszystko, całość urocza, warto przynajmniej spróbować.