No dobra - pierwszy tom skarciłem, ale drugi robi coś, czego się nie spodziewałem. W końcu mam to, po co przyszedłem - więcej psychologii, mniej nieudanych żartów, jakoś nie bawiło, gdy laska miała robić loda superbohaterowi w poprzednich zeszytach (sztubackie zachowanie). Ja wiem, że Garth Ennis nie ma za grosz subtelności, to koleś, który przyleciał z Irlandii do Stanów Zjednoczonych, by pokazać sztywniakom, że można smarować grubo, mieszając popkulturę ze świętościami albo tematami tabu (ciekawe, na ile supki są dziś ,,nietykalni, biorąc pod uwagę, jak żarliwie kłócą się te barany z Marvela czy DC, który ma większego, nie powiem powera, ale, przepraszam za wyrażenie, kutasa). Ciągle natykam się na takich, którzy tworzą rankingi, kto jest najsilniejszy czy bardziej popularny, ale nigdy nie miałem styczności, komu dłużej stoi - wybaczcie, teraz to ja popłynąłem na taniości.

W końcu jest to seria, która kontynuuje to, o czym dyskutowali panowie w branży superhero - lata 70., gdy Green Arrow z Green Lanternem podróżowali po Ameryce natykając się na gigantyczny problem, jakim są narkotyki (tak, to było w latach 70., nieprawdopodobne, co?). A potem w latach 80., gdy superbohaterom odwaliło i zamierzali siać panikę, tylko dlatego, że wrócili z przegranej wojny albo byli niestabilni emocjonalnie - okazuje się, że nie są tacy super, ba, nie mają wypasionych zdolności, tylko kryją się za maską i udają, że są zdrowi - ta, zdrowi, psycholog miałby inne zdanie, ale nie będę tego komentować, bo nie jestem z działu psychiatrycznego. I super, że Ennis wie o co chodzi, że pod tą zbroją i rzekomą misją ratowania świata, jest doskonała wymówka, by być celebrytą, chodzić do łóżka z kim popadnie, aby odkleić się od rzeczywistości, etc. Bycie superbohaterem nie jest już super, to choroba, a choroby się leczy.

No dobra - pierwszy tom skarciłem, ale drugi robi coś, czego się nie spodziewałem. W końcu mam to, po co przyszedłem - więcej psychologii, mniej nieudanych żartów, jakoś nie bawiło, gdy laska miała robić loda superbohaterowi w poprzednich zeszytach (sztubackie zachowanie). Ja wiem, że Garth Ennis nie ma za grosz subtelności, to koleś, który przyleciał z Irlandii do Stanów...