Prawdopodobnie każdy zna mit o królu Arturze i o poszukiwaniach Świętego Graala. Co mity mają wspólnego z „Kielichem”? Niedużo: koncepcję Świętego Graala oraz bohaterów, którzy ze swych pierwowzorów wzięli jedynie imiona oraz główne cechy charakteru. Akcja osadzona jest we współczesnym świecie. Rycerze Okrągłego Stołu nie są Rycerzami, lecz zwykłymi mężczyznami parającymi się działalnością na rzecz rządu, detektywistyczną, rozrywkową. Łączy ich przyjaźń lub nienawiść, zaufanie bądź zdrada. Zleży od tego kto z kim.

Ale żeby dotrzeć do sedna akcji, do wydarzeń przyspieszających bicie serca, trzeba się przebić przez filozofię wykreowaną pana Łysiaka. Większa część powieści to wykładnia filozofii życiowej głównego bohatera – Lancelota – i przedstawienie jego życia, zarówno nudnych, jak i ciekawych epizodów z jego egzystencji. Więcej o tytułowym Kielichu można się dowiedzieć dopiero od strony ok. 250, a cała akcja rozkręca się od 300 i, de facto, nie dotyczy Kielicha. Kielich jest jakby dodatkiem, więc tytuł powieści jest co najmniej mylący.

To nie znaczy, że wcześniejsza partia jest nudna. Czasami jest interesująca :-) Warto przeczytać tę pozycję choćby za lekkość pióra i pisanie kilku stron, ciekawie, o niczym (byleby nie więcej niż kilka stron, bo zaczyna mimo wszystko przynudzać; wystarczy jednak ożywczy dialog i można dalej wczytywać się w gigantyczny monolog).

Prawdopodobnie każdy zna mit o królu Arturze i o poszukiwaniach Świętego Graala. Co mity mają wspólnego z „Kielichem”? Niedużo: koncepcję Świętego Graala oraz bohaterów, którzy ze swych pierwowzorów wzięli jedynie imiona oraz główne cechy charakteru. Akcja osadzona jest we współczesnym świecie. Rycerze Okrągłego Stołu nie są Rycerzami, lecz zwykłymi mężczyznami parającymi...