Absurdalny wątek kryminalny z absurdalnym zakończeniem i tytułem, który nijak mi nie pasuje do treści. A mimo to czyta się dobrze... Zagadka.
W kryminale zawsze czytelnik stara się rozwiązać zagadkę przed detektywem, a jak się przeczytało dość, człowiek ceni sobie coraz bardziej kryminały, w których trudno zgadnąć zakończenie. U Marininy też staram się zgadnąć zakończenie, ale to zgadywanka o zupełnie innych zasadach. Intrygi są nieprawdopodobne, trochę jak z książek dla dzieci, trochę jak z science fiction. Niby zawsze właściwe jest najprostsze rozwiązanie. U Marininy jest odwrotnie - wyobraź sobie najdziwniejsze rozwiązanie, pomnóż przez dwa, a może się zbliżysz do zakończenia zaserwowanego przez autorkę. I to wszystko w realiach Moskwy lat dziewięćdziesiątych, gdzie największymi problemami wydają się dojazdy do centrum i niewystarczająca ilość mieszkań.
A jednak pisze kobieta tak, że chce się to czytać dalej i dalej. Na mnie czeka już kolejny tom.

Absurdalny wątek kryminalny z absurdalnym zakończeniem i tytułem, który nijak mi nie pasuje do treści. A mimo to czyta się dobrze... Zagadka.
W kryminale zawsze czytelnik stara się rozwiązać zagadkę przed detektywem, a jak się przeczytało dość, człowiek ceni sobie coraz bardziej kryminały, w których trudno zgadnąć zakończenie. U Marininy też staram się zgadnąć zakończenie,...