Opinia nie jest "spoilerem" sensu stricto, ale jej ostatni akapit, oznaczony pod gwiazdką - *, wskazuje na jeden z wątków występujących w tym wydaniu. Otóż wiadomo, że Thorgal był zawsze postacią heroiczną, półboską, ponad śmiercią i wszelkimi innymi przeciwnościami, które zawsze z mniejszym lub większym trudem przezwyciężał. Co do zasady, w tej serii komiksów dużą rolę odgrywały rozwiązania fabularne wprowadzane przez autorów scenariusza na zasadzie "deus ex machina", nagłe - zupełnie niespodziewane - zwroty akcji przypominające "zrządzenia bogów" czy przynajmniej "losu". Tak jest i teraz. Ale wydaje się, że nagromadzenie takich właśnie nieprawdopodobnych czy fantastycznych (choć to oczywiście fantastyka) zwrotów akcji jest jednak trochę zbyt duże i przytłaczające. Przynajmniej dla czytelnika bardziej ceniącego sobie rzeczywistość. Autorzy tworzą jakąś sytuację bez wyjścia i ostateczną, by zaraz później pokazać, że jednak wyjście jest. Tworzą supeł, który zaraz potem rozwiązują. I tak w kółko. Wzmagają tym samym napięcie fabularne, ale czy jest to naprawdę niezbędne na co drugiej/trzeciej stronie, aby utrzymać czytelnika przy tym wydaniu, a może w ogóle przy całej tej serii? Osobiście wolałem te nieco bardziej trzymające się rzeczywistości i nie aż tak zawirowane (pod względem biegu akcji) tomy z tej serii i pobocznych. Niemniej, sceneria i akcja warte zajrzenia.
* No cóż, teraz Thorgal i Aniel (którego nie trzeba, a jednak trzeba zabić, nie można, a jednak można - jak sugeruje zakończenie - ożywić etc.) pozostają na usługach medyczno-cudotwórcznych "kazara"... :'

Opinia nie jest "spoilerem" sensu stricto, ale jej ostatni akapit, oznaczony pod gwiazdką - *, wskazuje na jeden z wątków występujących w tym wydaniu. Otóż wiadomo, że Thorgal był zawsze postacią heroiczną, półboską, ponad śmiercią i wszelkimi innymi przeciwnościami, które zawsze z mniejszym lub większym trudem przezwyciężał. Co do zasady, w tej serii komiksów dużą rolę...