Jako nastolatka uwielbiałam opowieści o duchach i interesowałam się parapsychologią. Cóż, chyba tylko w imię dawnych pasji i sentymentów zakupiłam tę książkę. Już zamawiając ją wiedziałam, że z perspektywy swojej obecnej wiedzy nie ocenię jej szczególnie wysoko.
Po przeczytaniu „Demonologów” doszłam do wniosku, że ocenić ją muszę dużo niżej niż przypuszczałam.
Styl pisania jest infantylny, momentami absurdalnie nielogiczny i egzaltowany. Przyznam, że czasem chciałam się „zabać” a tylko się zaśmiałam.
Temat opętań jest bardzo atrakcyjny i mroczny, jednak należy do niego podjeść zdroworozsądkowo.
Kiedyś egzorcyzmy były jedynym remedium dla osób z syndromem opętania czy psychozami.
Dziś ludzie często nadal wierzą w egzorcyzmy, gdyż wyjaśnienia współczesnej nauki, terapie czy farmakoterapia polecana przez psychiatrów ich nie satysfakcjonują. Cóż, z pewnością są mniej spektakularne i wypadają blado.
W towarzystwie wszystkich potrzebnych do egzorcyzmu artefaktów i słów łacińskich modlitw nie trudno ulec sile sugestii lub temu, co zwie się "efektem placebo”. Współczesna nauka wyjaśnia praktycznie wszystkie zjawiska towarzyszące opętaniu, dobrze więc o tym poczytać z innych źródeł niż zapiski samozwańczych demonologów.

Warto zauważyć, że książka opisuje wydarzenia mające miejsce w latach 70siątych a zaburzenie transowe i opętaniowe na listę Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób ICD-10 wpisano dopiero w 1994 roku.
Nie zmienia to jednak faktu, że książka napisana jest w sposób bardzo oględny, nienaukowy i arbitralny.

Jako nastolatka uwielbiałam opowieści o duchach i interesowałam się parapsychologią. Cóż, chyba tylko w imię dawnych pasji i sentymentów zakupiłam tę książkę. Już zamawiając ją wiedziałam, że z perspektywy swojej obecnej wiedzy nie ocenię jej szczególnie wysoko.
Po przeczytaniu „Demonologów” doszłam do wniosku, że ocenić ją muszę dużo niżej niż przypuszczałam.
Styl pisania...