Nietrudno się było domyślić, że klucz, który od początku leżał na zegarze doprowadzi nas wreszcie do retrospekcji. Tu Joe Hill sięga znowu do stajni pomysłów ojca, cofa czytelnika w czasie, by mógł poznać historię dzieciaków, która dziś zaważyła na losach dorosłych ludzi, wszyscy pewnie pamiętają książkę "TO!".
Ale nie miejmy mu za złe, wychowywał się z twórczością ojca od małego, więc musiał nią przesiąknąć. A fabuła tej części jest tak świeża, tak wciągająca, tak doskonale skomponowana, że wszystko można darować jej autorowi.
Losy grupy przyjaciół z roku 1988 powodują u nas permanentny wytrzeszcz. Czujemy, że to kropka nad i, że cykl się zaczyna zamykać, że została tylko ostateczna rozgrywka.
Świetnym zabiegiem jest to, że na postacie z 1988 możemy spojrzeć zupełnie nowym okiem, poznać je od zupełnie nowej strony, zrozumieć ich pobudki, znielubić poczciwca, zrozumieć niegodziwca...
Czyta się wspaniale, jednym tchem, nie może być już lepiej.

Nietrudno się było domyślić, że klucz, który od początku leżał na zegarze doprowadzi nas wreszcie do retrospekcji. Tu Joe Hill sięga znowu do stajni pomysłów ojca, cofa czytelnika w czasie, by mógł poznać historię dzieciaków, która dziś zaważyła na losach dorosłych ludzi, wszyscy pewnie pamiętają książkę "TO!".
Ale nie miejmy mu za złe, wychowywał się z twórczością ojca od...