Sięgnęłam po tę książkę po obejrzeniu filmu “Earthlings” o warunkach, w jakich przetrzymywane i zabijane są zwierzęta na potrzeby ludzi. Ta książka opisuje to, co się działo w amerykańskich rzeźniach w latach 90-tych. Nie muszę mówić, że działy się straszne rzeczy, że wymienię tylko te najgorsze: fatalne warunki transportu i rozładunku zwierząt, bezsensowne okrucieństwo pracowników rzeźni (bicie zwierząt za to, że nie chcą wyjść z ciężarówki na przykład),niestaranne ogłuszanie, co prowadzi do tego, że zwierzęta są żywe w etapach “produkcji”, kiedy to już dawno powinny być ogłuszone lub martwe. A przede wszystkim pazerność na kasę właścicieli rzeźni i całego przemysłu mięsnego, która prowadzi do przyspieszania linii produkcyjnej tak, że pracownicy nie mogą nadążyć. Dodatkowo mowa jest o niehigienicznych warunkach uboju, co powoduje zakażenie mięsa i poważne choroby konsumentów. Ostatnia rzecz to warunki zagrażające życiu pracowników - najbardziej obrazowe to żywe zwierzęta dyndające na łańcuchach, próbują się uwolnić, co im się czasem udaje i spadają na głowy pracowników przy taśmie - wyobraźcie sobie takiego byka lądującego na czyjejś głowie.
Autorka próbowała zainteresować tematem telewizję, ale ze słabym skutkiem. Dopiero jej pracodawca (NGO walcząca o humanitarne warunki dla zwierząt) wsparła ją w jej działaniach i dzięki temu mogła napisać książkę i dotrzeć do szerszej publiczności.
Mam szczerą nadzieję, że warunki uboju opisane w tej książce przeszły już do historii, aczkolwiek nie wybieram się do żadnej rzeźni, żeby to sprawdzić. Książka bardzo wciągająca, chociaż makabryczna.

Sięgnęłam po tę książkę po obejrzeniu filmu “Earthlings” o warunkach, w jakich przetrzymywane i zabijane są zwierzęta na potrzeby ludzi. Ta książka opisuje to, co się działo w amerykańskich rzeźniach w latach 90-tych. Nie muszę mówić, że działy się straszne rzeczy, że wymienię tylko te najgorsze: fatalne warunki transportu i rozładunku zwierząt, bezsensowne okrucieństwo...