Podręcznikowy przykład tego, jak nie należy pisać. Autor popełnia po kolei wszystkie możliwe grzechy. To nie kwestia gustu, a warsztatu pisarskiego, który jest na zerowym poziomie. Historia jest sklecona z kawałków innych książek i chyba też gier komputerowych, szkoda, że całość się nie klei. Bohaterów jest co najmniej kilkunastu, a jakby tego było mało, autor upiera się opisywać dodatkowo ze szczegółami wygląd większości innych, często pojawiających się tylko raz postaci. Główne bohaterki są bez charakteru, wyrazu i polotu. Emily, która według przepowiedni ma wyzwolić jakieś krainy, jest zwyczajną złodziejką, która na dzień dobry okrada swoją ciotkę, a później także wiele innych osób. Nie wiadomo po co uczęszcza na uniwersytet, skoro większości rzeczy uczy się sama i to bez żadnych problemów. Świat kreowany przez autora jest niby inny od nam znanego, pojawiają się nieznane języki, rasy, fragmenty mitologii, a jednocześnie co rusz mamy jakieś przedmioty rodem z naszej rzeczywistości. Mogłabym tak pisać jeszcze długo, ale chyba po prostu wysmażę jakąś długą recenzję, bo nerwy mnie biorą, że taki (nowo)twór został opublikowany.

Podręcznikowy przykład tego, jak nie należy pisać. Autor popełnia po kolei wszystkie możliwe grzechy. To nie kwestia gustu, a warsztatu pisarskiego, który jest na zerowym poziomie. Historia jest sklecona z kawałków innych książek i chyba też gier komputerowych, szkoda, że całość się nie klei. Bohaterów jest co najmniej kilkunastu, a jakby tego było mało, autor upiera się...