Jest to rodzaj zeszytu do ćwiczeń, powiedziałbym takiej „terapii“ po rozstaniu z facetem. Coś w rodzaju „To nie jest książka“.
Nie jest to standardowa książka do czytania, ale zeszyt, z którym możemy robić co tylko chcemy: zakryć dziurkę od klucza, jeśli nie życzymy sobie wścibskich spojrzeń, „ciekawie“ ozdobić zdjęcie naszego eksa lub narysować tatuaż z błędem, którego już nie popełnimy.

Książka jest pięknie wydana i wywołuje śmiech na twarzy. A kiedy sami nie jesteśmy w sytuacji, kiedy chcemy zapomieć eksa, to możemy ją podarować przyjaciółce, jeśli akurat ona znajduje się w takim momencie. Jeśli o nim nie zapomni, to chociaż się uśmiechnie, bo właśnie temu ma służyć „Jak zapomnieć eksa“.

Po książce można pisać, wklejać tam zdjęcia, więc jest to dobra wiadomość dla tych, którzy pisanie po książkach uważają za zbrodnię (ja). Kolejne strony umilają też cytaty, których wielbicieli też zapewne jest sporo. A jeśli się naprawdę dobrze spiszemy i dobrniemy do końca, sumiennie wykonując poszczególne zadania, to nawet dostaniemy dyplom. Jeśli książka nie pomoże, to można zacząć wertować ją od początku.

Miłej zabawy! Drodzy eks bye, bye ;)

Jest to rodzaj zeszytu do ćwiczeń, powiedziałbym takiej „terapii“ po rozstaniu z facetem. Coś w rodzaju „To nie jest książka“.
Nie jest to standardowa książka do czytania, ale zeszyt, z którym możemy robić co tylko chcemy: zakryć dziurkę od klucza, jeśli nie życzymy sobie wścibskich spojrzeń, „ciekawie“ ozdobić zdjęcie naszego eksa lub narysować tatuaż z błędem, którego już...