Pierwszy tom cyklu „Na srebrnych skrzydłach” nie jest opasłym tomiszczem, ale za to szczelnie wypełnionym sensowną i wciągającą treścią. Autor zaskakuje wizją świata: nowej, dziwnej planety, technologii obcych i porządku politycznego na Ziemi. Powieść cechują ciekawe opisy świata (wzmianki o świecie), sytuacji politycznej, ale jest ich na tyle mało, że nie odciągają od niemal ciągłej akcji.

Jedynym mankamentem książki jest podejście do bohaterów. Poza kilkoma głównymi postaciami większość jest wyłącznie z papieru i przewija się daleko w tle. Mam nadzieję, że to zostanie skorygowane w kolejnych tomach – obecnie autor wydał już piątą książkę. Sama Sorilla (szacun za wybór imienia) jest postacią bardzo charyzmatyczną, niezłomną i wierzącą w misję. Trochę jakby idealistka – i tu kolejny mankament – pomijając, że jest najlepiej przedstawiona, to aż do bólu naiwna i sztampowa. Z uwagi na główną rolę Sorilli interakcja pomiędzy bohaterami ograniczona do minimum, a ich rola zredukowana do posłusznych trutni.

Niewiele ponad 300 stron to idealna ilość treści dla tego typu historii. Nie nudziłem się, a po odłożeniu książki chciało się do niej wracać. Jest to ciekawa pozycja do uzupełnienia pomiędzy większymi projektami sicifi.

Pierwszy tom cyklu „Na srebrnych skrzydłach” nie jest opasłym tomiszczem, ale za to szczelnie wypełnionym sensowną i wciągającą treścią. Autor zaskakuje wizją świata: nowej, dziwnej planety, technologii obcych i porządku politycznego na Ziemi. Powieść cechują ciekawe opisy świata (wzmianki o świecie), sytuacji politycznej, ale jest ich na tyle mało, że nie odciągają od...