Choć album "Dzieci lisicy" kontynuuje nieco horrorowy styl "Domu ze szkła" (to plus), autorzy tym razem nie silili się na tworzenie autorskiej historii (to też plus). Zamiast tego sięgnięto po najlepszy moment "Sezonu burz", czyli opowieść o lisicy, która sama w sobie była w zasadzie autonomicznym wątkiem, opowiadaniem wkomponowanym w powieść. I to był strzał w dziesiątkę. Kreska rysownika doskonale pasuje do nastroju opowieści, a bazowanie na materiale spod pióra Sapkowskiego sprawia, że nie jesteśmy skazani na wyjątkowo kiepskie dialogi, co było dużą bolączką poprzedniego komiksu z tej serii. Co prawda rysunki nie są przesadnie szczegółowe, ale dość surowy sposób przedstawienia kolejnych kadrów oddaje w dużej mierze dzikość wiedźmińskiego świata. Sama historia ma znacznie lepiej wyważone tempo i większy dramatyzm, co jednak dla osób znających książkę nie powinno być zaskoczeniem. "Dzieci lisicy" to porządna rozrywka na parę chwil i zdecydowanie lepszy komiks od poprzednika. Fani Wiedźmina - bo tak naprawdę to do nich ten album skierowano - powinni być tym razem zadowoleni. Ja jestem.

Choć album "Dzieci lisicy" kontynuuje nieco horrorowy styl "Domu ze szkła" (to plus), autorzy tym razem nie silili się na tworzenie autorskiej historii (to też plus). Zamiast tego sięgnięto po najlepszy moment "Sezonu burz", czyli opowieść o lisicy, która sama w sobie była w zasadzie autonomicznym wątkiem, opowiadaniem wkomponowanym w powieść. I to był strzał w dziesiątkę....