I jak tu lubić ludzi? Mroczny, dający do myślenia, ale i momentami humorystyczny komiks.

I jak tu lubić ludzi? Mroczny, dający do myślenia, ale i momentami humorystyczny komiks.

Nie podobało mi się tylko, że jest to adaptacja jednego z opowiadań. Bardziej w tej serii komiksów podobały mi się nowe historie.

Nie podobało mi się tylko, że jest to adaptacja jednego z opowiadań. Bardziej w tej serii komiksów podobały mi się nowe historie.

Mocne rozczarowanie. W zasadzie to zmieniona wersja historii znanej z sexonu burz.

Mocne rozczarowanie. W zasadzie to zmieniona wersja historii znanej z sexonu burz.

To była o wiele bardziej ciekawa i zagadkowa część niż poprzednia.

To była o wiele bardziej ciekawa i zagadkowa część niż poprzednia.

Historia ciekawa, ale rysunki niekoniecznie.
Dobra okładka (zwłaszcza w porównaniu do tej z tomu pierwszego).

Historia ciekawa, ale rysunki niekoniecznie.
Dobra okładka (zwłaszcza w porównaniu do tej z tomu pierwszego).

Komiks moim zdaniem znacznie lepszy od poprzednika, dużo bardziej przystępna forma graficzna i rysunki. Historia skupia się na pościgu aguary za statkiem, na którym ludzie ukryli jej młode. Do załogi statku dołącza Geralt wraz ze swoim krasnoludzkim znajomym, a lisi potwór rozpoczyna powolne wykańczanie swoich ofiar.

Historia przypadła mi do gustu, widać progres od czasu ,,Domu ze szkła" i to mi się bardzo podoba. Jak na razie najlepszy komiks z całej serii.

Komiks moim zdaniem znacznie lepszy od poprzednika, dużo bardziej przystępna forma graficzna i rysunki. Historia skupia się na pościgu aguary za statkiem, na którym ludzie ukryli jej młode. Do załogi statku dołącza Geralt wraz ze swoim krasnoludzkim znajomym, a lisi potwór rozpoczyna powolne wykańczanie swoich ofiar.

Historia przypadła mi do gustu, widać progres od czasu...

Świetne urozmaicenie przygód Geralta. Drugi tom stworzony przez duet odpowiadający za tom poprzedni trzyma poziom wizualny, kreska świetnie pasuje do takiego brudnego, brzydkiego i niesamowicie mrocznego świata, jaki reprezentuje sobą cała seria.

Na moich uczuciach zagrał sentyment, "Sezon Burz" jest jedyną powieścią Sapkowskiego, której nie przeczytałem kilka razy (natomiast całą sagę przeczytałem już 4 razy i szykuje się kolejny reread),dzięki temu komiksowi nabrałem ochoty na książkę - pojawienie się Aguary jakoś mocno do mnie przemawia.

Komiksowe historie, zwłaszcza te o wiedźminie, są idealnym rozwiązaniem dla osób, które chcą na chwilę do świata wejść i z niego wyjść, część bohaterów możemy znać (zwłaszcza białowłosego jegomościa),ale każdy tom opowiada osobną historię, z rozpoczęciem i zakończeniem. Tak więc tom jak najbardziej polecam!

Świetne urozmaicenie przygód Geralta. Drugi tom stworzony przez duet odpowiadający za tom poprzedni trzyma poziom wizualny, kreska świetnie pasuje do takiego brudnego, brzydkiego i niesamowicie mrocznego świata, jaki reprezentuje sobą cała seria.

Na moich uczuciach zagrał sentyment, "Sezon Burz" jest jedyną powieścią Sapkowskiego, której nie przeczytałem kilka razy...

Wiedźmin. Dzieci lisicy. Tom 2.

🦊 Co by nie można było powiedzieć o Grealcie z Rivii to prawdziwy z niego przyjemniaczek. Zawsze musi wtrącić swoje trzy grosze i tym razem nie będzie inaczej.

🦊 Geralt w towarzystwie krasnoluda podróżują do Novigradu. Szlak doprowadza ich do rzecznego portu , wątpliwej renomy. Spotykają grupę żeglarzy którzy oferują podwózkę do Novigradu w zamian za obronę w razie konieczności. Geralt jak to on ma w zwyczaju, od razu zwietrzył że coś tutaj jest mocno nie tak. Koniec końców wsiadł na łajbę która przewiezie go do celu podróży. Okazuje się że żeglarze podjęli misję której nie potrafią sprostać. Zadarli z siłami, które przerastają ich możliwości - ze straszliwą Aguarą, inaczej zwaną Lisicą. Posiadająca zdolności magiczne Lisica, zwodzi na manowce naszych bohaterów. Pośród meandrów rzeki, tworzy ciągłe iluzjami, z którymi muszą się mierzyć.
Ich siły zostają wystawione na próbę. Geralt w dobrze znanym stylu, studzi emocje i jest głosem rozsądku. Lecz wiadomo jak to bywa z ludźmi, ich serca bardzo łatwo można zwieść. Gdy na statku dochodzi do tragedii, wszyscy znajdują się w śmiertelnym niebezpieczeństwie. Nie pozostaje im nic innego jak tylko płynąć przed siebie w oczekiwaniu na spotkanie z nią.

Kolejny komiks o przygodach Wiedźmina który trafił w moje gusta. Gburowaty Geralt, wspaniały świat potworów, niegodziwi ludzie i mroczny klimat. To jest to co lubię.

Wiedźmin. Dzieci lisicy. Tom 2.

🦊 Co by nie można było powiedzieć o Grealcie z Rivii to prawdziwy z niego przyjemniaczek. Zawsze musi wtrącić swoje trzy grosze i tym razem nie będzie inaczej.

🦊 Geralt w towarzystwie krasnoluda podróżują do Novigradu. Szlak doprowadza ich do rzecznego portu , wątpliwej renomy. Spotykają grupę żeglarzy którzy oferują podwózkę do Novigradu w...

Wiedźmin podróżuje przez bagna w towarzystwie krasnoluda waltornisty Addario. Jedynym sposobem na dotarcie do Novigradu jest znalezienie statku. Jedyny aktualnie dostępny to "Prorok Lebioda", pod wodzą kapitana Pudłoraka, który zgadza się zabrać bohaterów na podkład. Płyną z nimi także właściciel statku i dwóch kupców. Javil Fysh i Petru Cobbin proszą Geralta o pomoc w razie problemów. Ten dopytuje co konkretnie mają na myśli. Współpasażerowie nie chcą jednak przedwcześnie zdradzić swojej tajemnicy. Już na wodach rzeki wychodzi na jaw co zrobili. Za ten uczynek będzie ścigać ich Aguara, która potrafi zsyłać na ludzi iluzje. Na bagnach pełnych potworów jest to szczególnie niebezpieczne. W dodatku nie da się określić które zagrożenie jest realne a które stanowi zasłonę dymną. Statek kręci się w kółko, kapitan nie potrafi wyznaczyć kursu, busola wariuje. Aguara bawi się z podróżnymi, jest coraz bliżej. Czy jest sposób, żeby wyjść z tej przygody bez szwanku?
Druga część podobała mi się bardziej od pierwszej. Styl bycia Geralta jest bardzo bliski oryginałowi Sapkowskiego. To typowe połączenie ponuractwa z ciętym dowcipem jest zasługą scenarzysty komiksów, Paula Tobina.

Co do kreski najlepiej wyszły zbliżenia na twarze bohaterów, tu zwracają uwagę szczegóły, których zabrakło w dalszym planie. Może i lepiej biorąc pod uwagę, że krew lała się gęsto.

Zaskoczyło mnie, że Wiedźmin pozwolił odebrać sobie miecze, to niepodobne do niego. Zastanawiam się czy ma plan ich odzyskania. Przekonam się w następnej części.

Wiedźmin podróżuje przez bagna w towarzystwie krasnoluda waltornisty Addario. Jedynym sposobem na dotarcie do Novigradu jest znalezienie statku. Jedyny aktualnie dostępny to "Prorok Lebioda", pod wodzą kapitana Pudłoraka, który zgadza się zabrać bohaterów na podkład. Płyną z nimi także właściciel statku i dwóch kupców. Javil Fysh i Petru Cobbin proszą Geralta o pomoc w...

Podtrzymuję moją opinie z poprzedniego tomu: scenariusz OK, napisany z wyczuciem dla materiału źródłowego. Natomiast rysunki nadal „brzydkie”, czasami wręcz pokraczne. Szkoda, bo mógł to być naprawdę świetny komiks, gdyby oddano go w inne ręce.

Podtrzymuję moją opinie z poprzedniego tomu: scenariusz OK, napisany z wyczuciem dla materiału źródłowego. Natomiast rysunki nadal „brzydkie”, czasami wręcz pokraczne. Szkoda, bo mógł to być naprawdę świetny komiks, gdyby oddano go w inne ręce.